ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd

In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn.

Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, stuur deze gerust naar magazinevlam@gmail.com

Wij hebben er zin in!

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

.

Service met een grijns

Een nieuw Eromotieka verhaal speciaal voor Vlam (vervolg van het vorige verhaal in ZIN)

Na twee heerlijke dagen met Lisa te hebben doorgebracht moet Paul naar Oporto, een leuke zonnige bestemming met een prachtig oud stadshart en imposante bruggen.

Tijdens de briefing, voor de vlucht, kan Paul zijn ogen niet afhouden van Jacqueline, hun fantastische rijpe purser op deze aankomende reis.

Het is niet per se definieerbaar wat er zo aantrekkelijk aan haar is.

Zijn het haar eindeloze benen, haar imposante borsten, haar dominante blik, de perfecte structuur van haar gezicht, of is het haar vakkennis? Als puber heb ik wel eens fantasieën over oudere vrouwen gehad, maar dit natuurlijke wondertje mag me aanlijnen!

Dat er niet veel van Jacquelines informatie over de vlucht bij Paul blijft hangen wordt pijnlijk duidelijk wanneer ze onderweg zijn en zijn collega’s hem herhaaldelijk op het juiste spoor moeten zetten, een issue dat Jacqueline uiteraard niet ontgaat.

“Ik moet straks even met je praten, Paul. Kun je tijd maken als we in het hotel zijn?”

De toon die Jacqueline aanslaat schudt Paul eindelijk wakker uit de dagdroom waarin hij al die tijd al rondzweeft.

Owh, shit ik ben niet heel professioneel bezig geweest geloof ik …

“Euh, ja tuurlijk, zodra ik me opgefrist heb kom ik naar de lobby.”

Gezellig is het niet als Paul aanschuift aan het tafeltje bij Jacqueline in de lobby. Er staat een watertje voor beiden op tafel en voor Jacqueline ligt een map in de huiskleur van de maatschappij.

“Je bent nog in je proeftijd, dan verwacht ik, en het bedrijf, niet dat je de kantjes ervan af loopt en je niet houdt aan de afspraken die we vóór de vlucht hebben gemaakt. Wat je op deze vlucht hebt laten zien was ver beneden elk niveau van wat we van je verwachten. Hoe kon je dat laten gebeuren, is er een reden voor?”

Een reden, jazeker, dat ben jij! Maar ik denk dat ik dat beter voor me kan houden …

“Ja, nou euh, sorry Jacqueline. Ik was inderdaad niet op m’n best vandaag. Er speelden wat dingen door m’n gedachten die me te veel hebben afgeleid, waardoor ik m’n focus en professionaliteit uit het oog heb verloren. Ik ben blij dat je me meteen tot de orde roept, ik zal ervoor zorgen dat je op de terugvlucht de betere, nee de beste kant van me zult zien.”

“Omdat je in je proeftijd zit moet ik een beoordeling over je schrijven, zowel op de heen- als de terugreis. Je hebt behoorlijk wat goed te maken om de beoordeling die nu op papier staat een positieve draai te geven.”

Hey, wacht ’s even. Dit is die Jacqueline waar Lisa haar eerste reis mee heeft gevlogen! Dat kan me misschien nog een beetje redden. Geen idee meer wat Lisa over haar vertelde, maar dat kan nooit heel negatief geweest zijn anders had ik dat zeker onthouden!

“Ik snap het Jacqueline, daar zal ik absoluut voor zorgen. Trouwens, heb je niet een week of twee geleden met Lisa, een meisje van mijn cursus, gevlogen? Zij heeft me over je verteld toen ze terugkwam uit Nice, ze was echt onder de indruk van je!”

Lisa, … die kleine slet die meteen het nest indook met de co-piloot van die vlucht, jazeker herinner ik me die arrogante teef!

“Owh, wat leuk! Ja ik herinner me haar wel. Zij heeft, veel meer dan jij, haar best gedaan dat is een ding wat zeker is! Is zij ‘zomaar’ een meisje van je cursus of is zij ‘jouw’ meisje van de cursus?”

“We zijn nog een beetje voorzichtig, het is lastig om tegelijk aan deze carrière en een relatie te werken, maar dat hoef ik jou niet uit te leggen, denk ik.”

De radertjes in Jacquelines hoofd zijn ondertussen volop gaan draaien. Ze wil graag haar scherpe klauwen diep in Pauls ziel zetten om die ‘schattige’ Lisa even een lesje te leren.

Maar hem gewoon vertellen dat Lisa een slippertje heeft gemaakt is niet genoeg, ik wil ze allebei pakken, maar ik moet wel mezelf buiten schot houden. Hmm, hem kan ik wel aan …

“Lisa heeft zich flink uitgesloofd op haar eerste reisje, geen moeite was haar te veel en een beetje extra service verlenen deed ze graag, dat zou ik van jou ook willen zien.”

De dubbele bodem van haar woorden ontgaan Paul niet. Maar zonder reden durft hij niet zomaar dit gladde ijs op.

“Ik laat je graag zien hoever mijn service gaat, zal ik even een écht drankje, in plaats van water, voor je halen?”

“Verras me maar.”

Als Paul naar de bar loopt voelt hij hoe Jacqueline hem gadeslaat en daarmee verdwijnen alle twijfels voor hem.

Het wordt een feest om deze ultieme vrouw zometeen in bed te hebben!

Na hun drankje wordt Jacqueline aanzienlijk vrijer en zorgt ze ervoor dat het helder is wat ze van Paul verlangt, zonder het expliciet uit te spreken.

“Verzorg je ook de roomservice even? Breng nog maar twee keer hetzelfde, kamer 305, de deur staat open.”

Op dezelfde manier waarop Jacqueline, bij het eerste rondje dat Paul naar de bar liep, naar hem keek zo kijkt hij nu haar na terwijl ze naar de lift loopt. Haar volle vormen zijn perfect in verhouding en adembenemend verpakt in een simpele blouse die uitdagend in haar strakke jeans zit gestoken. Onder die jeans een paar kokette hakjes die haar gracieus sexy verschijning completeren. Haar halflange golvende haren wuiven als een overbodig reclamebord langs haar gezicht als ze zich omdraait in de lift.

Een paar minuten later stapt Paul gewapend met de drankjes diezelfde lift in.

Hoe pak ik dit zometeen aan? Ze is behalve een natte jongensdroom ook mijn baas. Huh, we zullen zo wel zien wie er hier de baas is!

De deur van kamer 305 staat op een kier, Paul loopt naar binnen, sluit de deur en loopt verder de hotelkamer in. Jacqueline is aan het tafeltje gaan zitten en volgt nauwlettend al zijn bewegingen. Tot het moment waarop hij de drankjes op tafel serveert zegt ze niets, daarna kijkt ze hem aan en met haar professionele ‘bossy’ stem zegt ze:

“Dat is nou precies waarom ik niet onder de indruk van je ben. Een drankje uitserveren is zoveel meer dan een glas op tafel zetten. Je laat me niet zien of merken dat je het graag voor me doet en je geeft me zeker niet het gevoel dat ik heel bijzonder ben en dat je met liefde wat extra’s voor me wil doen.”

Okay, dit gaat niet helemaal … herstel helemaal niet, zoals ík het in gedachten had, het gaat zoals zíj het in gedachten heeft! Maar hier kan ik niet meer uitstappen of van weglopen, ze heeft mijn toekomst in handen. Fuck, ze weet precies wat ze doet. Dit kon wel eens een moeizame nacht gaan worden.

“Ik begrijp wat je bedoelt.”

Paul trekt zijn T-shirt uit en biedt Jacqueline opnieuw haar drankje aan, dit keer met een sensuele blik in zijn ogen waarmee hij haar aan blijft kijken.

De beetje valse en tegelijk opgetogen grijns op haar gezicht is een heldere indicatie dat Paul haar bedoeling, althans een deel daarvan, goed inschat.

“Hmm, je hebt een lekker gespierd lijf! Mijn beurt om jou een beverage te serveren.”

Jacqueline houdt zich niet in, voordat Paul het goed en wel doorheeft ligt haar spijkerbroek en slipje naast haar stoel op de grond en trekt ze hem op z’n knieën voor zich. Ze laat zich vervolgens beheerst onderuit zakken en zet haar geschoren kutje voor Pauls gezicht.

Boss lady of niet, het is wél de ravissant mooie Jacqueline die nu haar eindeloze benen om zijn nek heenslaat en daarmee zijn gezicht tegen haar poesje aandrukt.

Paul zet z’n handen onder haar billen en brengt zo haar kutje in een positie waarin zijn tong de meeste ruimte krijgt om haar klitje te verwennen. Hij voelt hoe ze haar benen op zijn rug kruist en hoe zijn hoofd tussen haar spannende dijen gevangen worden genomen. Met haar handen trekt ze haar schaamlippen opzij en met haar dijen begeleidt ze zijn hoofd steeds naar de voor haar meest lekkere plekjes.

Het duurt even voordat beiden in de roes van een echt zinnige stemming komen, maar als haar kutje steeds natter wordt voelt Paul zijn lul steeds steviger in zijn broek klimmen.

Het eerste lekkere kreuntje van Jacqueline helpt Paul verder op weg, hij kronkelt met z’n onderlichaam om zijn paal wat ruimte in zijn broek te kunnen geven terwijl zijn tong steeds heftiger en dieper door het drijfnatte spleetje van Jacqueline tekeergaat.

De zachte korte kreuntjes van Jacqueline gaan over in een langgerekt gekreun dat ze ongecontroleerd afwisselt met heerlijk geile gilletjes totdat het een mix van beide lijkt te worden en Paul haar dijbenen strak tegen zijn hoofd voelt drukken.

Ondanks dat haar zalige dijbenen zijn oren half dichtdrukken hoort hij het opwindende geile gekreun en gegrom dat aangeeft dat die lekkere Jacqueline haar climax beleeft. Dan krijgt ook zijn mond de bevestiging dat Jacqueline in een orgasme zit. Warme golfjes stoten over zijn tong en tegen zijn lippen aan. Haar onderlichaam schokt op en neer als de laatste golven van haar climax door haar lijf deinen.

Langzaam haalt Jacqueline haar benen van Pauls schouders af en bevrijd daarmee ook zijn hoofd. Daarna richt ze zichzelf half op en met een triomfantelijke glimlach op haar gezicht kijkt ze hem aan en zegt:

“Zo serveer je een beverage.”

 

-wordt vervolgd-

 

Geschreven door ARBY

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

.

Tunnel Vision

Een nieuw Eromotieka verhaal speciaal voor Vlam (vervolg van het vorige verhaal in ZIN)

Een vreemde nerveuze spanning maakt zich van Lisa meester als Paul belt dat hij weer veilig op Schiphol staat. De hot date die ze hebben afgesproken voelde heel aantrekkelijk en barbaars zinnenprikkelend aan toen het nog onmogelijk uitvoerbaar was. Nu hij weer in het land is lijkt die fantasie benauwend dichtbij te komen. Te benauwend om werkelijkheid te kunnen worden.

Stel je voor dat ik echt serieus verliefd op hem raak, wil ik dan nog wel voor mijn leuke carrière gaan? Ik denk dat ik me zorgen om hem zou gaan maken. Nee Lisa, wees nou gewoon eerlijk tegen jezelf! Je zou je zorgen over jezelf gaan maken. Je kunt die vrijheid niet aan! Tenminste niet als je in een relatie zit … ik zou hem telkens weer belazeren, ontrouw zijn en met een pokhouten gezicht thuiskomen om het lieve vrouwtje te spelen. Dan maar liever afstand bewaren. Of zal ik gewoon eerlijk zijn?

Bij die laatste gedachte voelt ze hoe hart begint te bonzen en haar wangen warm worden en van kleur verschieten.

Eerlijk zijn, huh, dat gaat me echt niet lukken! Daarmee kies ik voor een relatie die vanaf de start, in ieder geval voor mij en hoe oneerlijk dat ook is, gedoemd is te mislukken! Voor een open, flierefluiter relatie zou ik nooit kiezen. Als hij dat mij zou flikken dan is het geluid van mijn krakende deur die voor hem dichtslaat het laatste wat hij ooit van me zal horen! Owh, wat doe ik mezelf allemaal aan. Ik heb een probleem dat Paul niet verdient om te hebben. Ik mag hém mijn tunnelvisie niet aandoen!

Voor de tweede keer gaat haar telefoon.

“Hey, ik zit in de bus. Welke halte stap ik uit, die van jou of de mijne?”

“Ik wil met je praten, stop je hier dan?”

“Hmm, wat klink je ineens serieus, is er wat? Nou, vertel straks maar, ik kom eraan, denk minuutje of tien.”

Owh fuck! Ze heeft die meiden op de badkamerdeur horen bonken! Hoe draai ik me hier goed uit?

Op hetzelfde moment nemen ook bij Lisa de bittere, zware gedachten opnieuw de controle over haar denken.

Hoe begin ik dit gesprek? Weet ik eigenlijk wel wat ik wil zeggen? Ik weet wat ik zou móeten zeggen, maar dan hebben we meteen geen schijn van kans meer op wat voor relatie dan ook.

Tttrrriiiiing Tttrrriiiiing

Het doordringende geluid van de antieke deurbel past perfect in het hele plaatje van haar nostalgische appartement. Het enige dat niet echt lekker in het plaatje past is Lisa zelf. Met slordige haren, een slonzig shirt en flodderende joggingbroek maakt ze de deur voor Paul open.

“Nou, dat je wilt praten is duidelijk.” Grapt Paul om de stemming een beetje op te vijzelen en om, hopelijk, aan te kunnen voelen hoever hij in de problemen zit.

“Wil je koffie?”

“Nee, dank je. Ik wil weten wat je dwarszit.”

“Euh, ik heb … denk ik … ik wil … . Ik wil weten of je me, zoals ik nu ben, even helemaal me onzekere zelf, me ook aantrekkelijk vindt!” Fuck, ik kan het niet! Ik werk mezelf zo nog verder in de shit, maar ik kán het niet. Ik blijf in mijn eigen tunnel steken.

Voor beiden valt er een enorme last van hun schouders. Hoe diep ze dan nu ook in de leugens duiken en hoe heftig daarmee de problemen aan het opstapelen zijn is hun op dit moment niet duidelijk, integendeel! Het vooruitzicht op een sensationele vrijpartij zet alle negatieve gedachten opzij. Onder het mom van hun liefde voor elkaar bereiken ze op dit moment het spekgladde randje van ontrouw aan elkaar.

“Ik heb het je blijkbaar niet goed duidelijk kunnen maken, maar jij, Lisa, jij bent het complete plaatje voor me! Ik denk aan je als je niet bij me bent, ik denk aan je als je er wél bent. Je hebt me volledig in je macht. Vanaf dat we niet vanzelfsprekend bij elkaar kunnen zijn weet ik het zeker, ik wil en durf die stap verder met je te nemen.”

Lisa neemt een stap naar voren en vlak voordat ze haar lippen op die van Paul drukt, zegt ze zachtjes: “Ik heb net die stap genomen, en nu?”

Paul pakt haar om haar middel, tilt haar op en draagt haar naar bed. Een wilde ontkleedpartij volgt waarbij alle remmen losgaan. Zodra Paul haar tweede voetje uit die verschrikkelijke joggingbroek heeft bevrijd gaat Lisa op het bed staan en begint zichzelf vlak voor Pauls gezicht te vingeren.

“Je weet dat ik wat moeite heb om klaar te komen, ik geef mezelf vast een zetje in de goede richting.”

“Ik heb twee handen en een tong voor je vrij … heb je voorkeur?”

Zonder wat te zeggen pakt Lisa zijn handen om op haar borsten te zetten, daarna pakt ze zijn hoofd en drukt hem tussen haar benen waarna haar handen steun op zijn schouders zoeken. Van boven naar beneden kijkend is het voor haar een betoverend gezicht om Paul zich zo voor haar te zien uitsloven.

Hmm, wat een warm en zalig gevoel van controle, macht zelfs! Ja macht! Dat is wat dit is! Hij is mijn slaafje, mijn toy-boy, hij kán en hij gáát me verwennen omdat IK dat wil!

Ze rolt haar handen van zijn schouders af naar Pauls borstkas en duwt hem een beetje naar achteren. Zodra ze voldoende ruimte heeft gecreëerd gaat ze op haar knieën op het bed zitten en buigt soepel verder naar voren.

“Neem me van achter! En … uh wat zei je dat je met je duim kon doen …?”

Het duurt heel even voordat Paul op dezelfde bladzijde zit en weer synchroon met de wilde fantasieën van Lisa kan schakelen. Dan slaan ook bij hem de deuren naar euforie open.

Tegelijkertijd drukt hij langzaam zijn harde staaf in haar kutje en zijn duim in haar kontje. Lisa reageert met een ingehouden gilletje en een gegrom dat niet van pijn of genot te onderscheiden is. Welke van de twee het ook is, het brengt Paul compleet in extase, er bestaat geen enkele limiet er is geen enkele terughoudendheid. De fantasie die ze eerder door de telefoon hebben gedeeld staat op het punt om werkelijkheid te worden. Paul is er in alle opzichten klaar voor.

Vanaf het moment dat Lisa zijn duim in haar kontje voelde zijn ook voor haar alle grenzen weggevallen. De sensatie is onbeschrijflijk en tot het uiterste opwindend. Niet toegeven aan deze prikkelende stimulans is geen optie, dit moet ze toelaten en haar laten overkomen. Het is een waanzinnig gevoel dat meer lusten opwekt dan lusten bevredigd.

Het heerlijk rustige tempo waarin Paul zijn lul in haar kutje duwt en de hemelse bewegingen die zijn duim in haar kontje maken jagen rillingen door haar hele lijf en vullen haar met de gewaarwording van een next-level opwinding.

Het lijkt alsof haar lichaam begint te zweven als Paul een magisch ritme met zijn duim en keiharde paal a-synchroon weet te laten lopen. Na een paar forse stoten voelt Lisa hoe haar schouders volkomen slap op het kussen landen en hoe ook haar hele lichaam daarna verslapt en zij in een wellustige trance raakt.

Een trance van waaruit zij wordt weggetrokken als er, schijnbaar vanuit haar heupen, een schokgolf ontstaat die haar de kleuren van de regenboog voor haar ogen tovert en haar meeneemt naar de laatste fase van een onstuitbare climax.

Of haar dierlijk gekreun en geschreeuw door het kussen gemoffeld zullen worden maakt haar echt niet uit. Lisa komt klaar op een manier die niet te beschrijven meer is en die ze, of ze nu wil of niet, duidelijk kenbaar maakt met haar oer-gekreun en hartstochtelijk gekerm.

Hoe graag Paul nog even met deze heerlijke vrijpartij was bezig gebleven en hoezeer hij eigenlijk zijn zinnen op een tweede ronde had gezet, het ontzettend geile plaatje dat Lisa hem nu biedt is te overweldigend. Hij stopt met bewegen en probeert zijn gedachten te verzetten, focussend op de oude houten vloer, de wasbak die ooit waarschijnlijk wit is geweest, de glas in lood bovenraampjes … niets, maar dan ook niets helpt om zijn aanstormend orgasme tegen te houden.

Geen van twee voelen schaamte voor elkaar, geen van twee voelen het bedrog aan elkaar. Dit moment lijkt de ultieme waarheid voor beiden. Het biedt extreem genot en levert hun over aan totale extase. Het is heerlijk bevrijdend om te ervaren hoe je, door het lijf dat je begeert te kunnen beminnen, je niet om de bescherming van de vleugels van liefde vraagt. De enige vraag is openhartig om rauwe seks! Zonder complicaties en zonder verplichtingen.

“Lisa, Lisaah!” roept Paul terwijl hij weer met zijn onderlichaam begint te bewegen: “Owh Lisaaah ik hou het niet, ik koôom … klaaaár!”

Met kracht spuit hij zijn warme golven sperma bij Lisa binnen, het lijkt alsof beiden nu synchroon kreunen en grommen en tegelijkertijd de opwindende grens van hun climax bereiken. Hun samensmelten in dit moment van uiterste lust voelt waanzinnig goed aan!

Met zijn laatste energie stoot Paul zijn ondertussen half harde lul nog een laatste keer bij Lisa binnen. Daarna draaien beiden zich in het bed en in elkaars armen.

“Dit was de beste, de meest lekkere en de meest geile ervaring die ik ooit heb gehad! De lat ligt hoog voor ons volgende nummertje.”

“Hmm mm.”

 

-wordt vervolgd-

 

Geschreven door ARBY

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

.

Onderweg

Een nieuwe Eromotieka verhaal speciaal voor Vlam (vervolg van het vorige verhaal in ZIN)

Zonder er afspraken over te hoeven maken vormen Paul en Marissa een team. Leunend tegen het headboard van het bed trekt Paul Jennifer tussen zijn benen en laat haar met haar rug tegen zich aanleunen. Marissa gaat voor de twee zitten en begint de uitdagende borstjes van Jennifer te masseren. Paul houdt één arm onder diezelfde uitdagende borstjes en laat zijn andere hand beheerst, via haar buik, naar haar poesje afzakken. Ook haar buikje voelt sensueel aan als Paul haar spieren voelt aanspannen terwijl zijn hand de weg naar beneden vervolgt.

Zijn middelvinger begint rustig, maar intens, haar klitje te verwennen. Dat hij de juiste techniek toepast en de juiste plekjes raakt wordt snel duidelijk aan de manier waarop Jennifer haar hoofd op zijn schouder laat rusten en ze heerlijk begint te kreunen.

Met een glimlach brengt Marissa haar hoofd naar voren en zet ze haar mond op een borst van Jennifer, ondertussen duwt ze met haar hand Pauls middelvinger dieper bij Jennifer naar binnen. Dit is voor alle drie een grandioze ervaring, de overgave aan elkaar stijgt boven hun persoonlijk genot uit.

De drie zijn hier voor elkaar bij elkaar!

Jennifer geeft zich helemaal aan de twee heerlijke mensen die zich vol overgave en passie inzetten om haar te verwennen. Volkomen loszinnig geeft ze zich over aan haar vurige verlangen om klaar te komen.

Paul voelt hoe haar saus zijn vinger en de hand van Marissa overspoelt en beiden zien haar tepels zich tot keiharde knopjes ontwikkelen.

Dit wordt, nee, dit ís zonder twijfel de meest geile ervaring die ik ooit zal hebben!

Paul zet z’n lippen in Jennifers nek en kan zich niet beheersen om haar vel tussen z’n lippen naar binnen te zuigen.

Tuudeludeduteletetuut .-. Tuudeludeduteletetuut .-. Tuudeludeduteletetuut

Behalve met dit indringende geluid vult de kamer zich ook met de irritant knipperende verlichting van een smartphone.

Paul voelt het bloed uit zijn hoofd wegtrekken, op het nachtkastje is het zijn mobiel die alarm slaat met de aan Lisa toegewezen ringtone voor een WhatsApp call.

“Not cool dude!”, blaft Marissa naar Paul als Jennifer van schrik, met een gefrustreerde blik in haar ogen en opgevlogen kleuren, rechtop gaat zitten.

Beide vrouwen kijken naar Paul terwijl de doordringende tonen en het irritante licht uit zijn smartphone de kamer blijft vullen. Paul is radeloos. Nu opnemen; geen optie, wegdrukken; geen optie, Jennifer en Marissa vragen om even ergens anders te gaan zitten, of nog beter, naar hun kamer te gaan; geen optie!

Gedreven door de adrenaline die door zijn lijf giert springt Paul uit het bed, grist z’n telefoon van het nachtkastje en rent de badkamer in. Met één hand draait hij de deur op slot en met z’n andere hand neemt hij het WhatsApp gesprek aan. “Hey Lisa! Wat leuk.”

“Waar zit jij in godsnaam?”

“Euh, op het toilet … !”

“Nee lul, WAAR zit je?”

“Owh, owh ja, sorry schat, we hebben een technical en moeten in Warschau overnachten, we weten niet wanneer we hier weg kunnen.”

“En even bellen dat je een nacht wegblijft komt dan niet in je op of zo?”

Ondertussen hoort Paul de twee meiden het halletje inlopen, hij beseft dat hij in de nu volgende seconden in een situatie terecht gaat komen die hij voor de rest van zijn leven zal betreuren als hij niet de juiste escape bedenkt.

“Ik bel je zo terug, m’n batterij geeft het op.”

Voordat hij op kan hangen wordt er op de deur gebonkt.

“Hey, did you just walk out on us?!”

Shit, hoeveel heeft Lisa hiervan meegekregen, en hoe kom ik hier uit weg …

Met behoorlijke terughoudendheid opent Paul de deur van de badkamer.

“Ladies, uhm listen, that was our operations control; I need to get ready right away. We’re getting ready to fly home.”

“You’re a liar and a complete idiot, Paul. Come on, Jenn, let’s grab our stuff; we’re out of here.”

Zwaaien hoeft echt niet, maar Paul blijft ze wél nakijken. Het is een ontzettend lekker plaatje om die twee heerlijke meiden naakt over de gang naar hun kamer te zien lopen.

Als de deur aan de overkant dichtslaat neemt het idee dat hij Lisa heeft bedrogen snel en volledig de controle over zijn gedachten.

Bellen, ik moet Lisa bellen! Wat zei ik nou … owh ja, lege batterij. Slimme zet! Slimmer dan dat ik het had bedacht zelfs. Het duurt altijd even voor je telefoon weer genoeg power heeft om weer te kunnen bellen. Wel mijn power cord inpluggen voordat ik haar bel!

“Hey Lisa, lieverd, sorry dat het even duurde maar m’n batterij was helemaal plat. En ja natuurlijk sorry dat ik je niet heb laten weten dat we in Warschau zijn gestrand. Ik heb geen idee hoe lang we hier nog zitten. Ik was echt een beetje, nou ja, meer dan een beetje, de weg kwijt toen we ineens hier strandden.”

“Hmm snap ik wel, je eerste reis en dan gebeurt er dit. Nou ja, wel een leuke vuurdoop, ik moet het nog meemaken. Hoe gaat dat, vertellen ze je wel wat er gebeurt en hoe, nou ja, hoe gaat het met jou, hoe kom jij de uren door?”

Nou, ik heb twee zalige meiden liggen te bevredigen terwijl ik een lip service heb gekregen die ik m’n leven niet meer vergeet

“Nou, ik kan geen kant uit! We hebben een overnight-kit gekregen, het best te omschrijven als een soort uniseks luier en een tandenborstel, meer is het eigenlijk niet en nu wachten we op calling. Dat kan elk moment gebeuren, hoop ik.”

“Schattig, jij in een luier hahaha.”

Long-shot, maar ze zet wel de deur zelf open

“Hmm, moest wel aan je denken en kan niet zeggen dat ik het heel netjes heb gehouden. Wat je gisteravond met me hebt gedaan … zelfs deze luier kon het niet verhinderen om daar weer over te dromen. Ik bedoel, ik heb mezelf liggen … euh, ik ga te ver.”

“Nee, vertel! Ga door, ga gerust en alsjeblieft door, misschien moeten we hier ook maar aan wennen om elkaar … nou ja, op afstand te laten weten wat we voor elkaar voelen.”

“Owh kinky, lekker kinky! Weet je het zeker?”

“Hmm mm, mijn slipje ligt al op de grond, dus …”

“Hmm, OK. Er is dus niets te doen, omdat we niet weten wanneer we calling hebben en we niet in ons uniform de straat op mogen of in de bar hangen om maar wat te noemen. Ik ben daarom maar op m’n bed gaan liggen en vanzelf in een heerlijke en ontspannende roes weggezakt en heb van je liggen dromen. Nou ja, die droom motiveerde me en kon ik me niet beheersen om … mezelf … euh, een beetje te strelen.”

“Pff, dat klinkt nou niet heel opwindend, vertel dat verhaal ’s wat spannender!”

“Okay dan! In mijn droom lag ik op m’n rug en kwam jij bovenop me zitten. Je streelde door m’n haar en over m’n borst. Toen ik een stijve kreeg begeleidde je die met je hand je grotje in. Je keek me met die intense blauwe ogen van je aan toen je cowgirl bovenop me zat. Je blik was een belofte en een wens tegelijk. Ik greep je heerlijke tieten terwijl jij me begon te rijden, … me heerlijk wild begon te neuken! Alleen al die gedachte aan jou gaf me een mega-stijve! Ik voelde al meteen helemaal aankomen dat ik beter mijn hand op mijn eikel kon zetten om niet het hele bed onder te spuiten. En ja, ik ben fors klaargekomen … Euh, was dat misschien toch een beetje too much information?”

“Mijn kutje had je wilde straal wel aangekund hoor, ik had rustig door blijven rijden tot ik je helemaal had leeggemelkt. Maar je was daarna nog niet van me af geweest, of beter gezegd, ik had nog niet van jou af geweest! Zo af en toe geef ik mijn kinky verlangens de vrije loop en ik had echt niet van je afgestapt zonder zelf ook klaar te komen. Kun je het aan als ik mijn grotje rustig van je lul afhaal en druipend over je lijf naar boven kruip om mezelf over je mond te zetten en me dan heerlijk door je tong te laten verwennen?”

Door de stilte die volgt is het nu de beurt aan Lisa om zich ongemakkelijk te voelen.

“Owh, ga ik te ver?”

“Hmm, ik moest even slikken hahaha. Kom maar op met je drijfnatte en druipende spleetje, ik word weer super stijf als ik eraan denk hoe je bovenop me zit, hoe ik me bijna verslik, bijna lig te stikken met jouw heerlijke lijfje op m’n gezicht. Terwijl ik je lig te beffen duw ik rustig m’n duim tussen je billen omhoog, je zal weten dat je door mij verwend wordt. Ik stop niet voordat ik je schokkend en squirtend voel klaarkomen!”

“Lekker geil verhaal! Het doet wel wat voor me schat! Dit hoofdstuk wil ik met je beleven wanneer je weer thuis bent.”

“Ik bel je zodra we hier vertrekken.”

 

– Wordt vervolgd –

 

Geschreven door ARBY

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

.

Technical

Een nieuwe Eromotieka verhaal speciaal voor Vlam (vervolg van het vorige verhaal in ZIN)

Nadat Paul de nacht bij Lisa heeft doorgebracht fietst hij naar huis, zijn gedachten schieten alle kanten op. Lisa heeft hem een beetje overdonderd met haar emoties, maar zeker niet minder met haar eindeloze lichaam en de werkelijk fantastische vrijpartij die ze afgelopen nacht samen hebben gehad.

Natuurlijk het is echt top dat ze zo open is tegenover mij en ook haar echte zelf durft te laten zien. Maar nog geen week geleden was het juist zíj die overtuigd was dat wij er nog niet aan toe zijn om een commitment met elkaar aan te gaan en daar heeft ze gelijk in. Deze fase van ons leven is een enorme wervelwind, ik vlieg vanmiddag naar Warschau! Dat zijn de avonturen die ik wil beleven en daar past een relatie, zelfs met Lisa, nu nog niet in, net zoals ik nu nog niet in háár leven pas.

Terwijl Paul naar huis fietst ligt Lisa nog in bed, ook zij denkt na over wat er de afgelopen nacht en de avond ervoor is gebeurd.

Hadden we dit maar eerder ontdekt! Hij is echt fantastisch, we zijn goed samen, voelen elkaar aan en … newsflash to self; hij kan me laten klaarkomen, en niet zo’n beetje ook!

Eenmaal thuis komt Paul in een heel andere gejaagdheid: wat moet ik inpakken, waar is m’n paspoort, waar is m’n euh… wat zoek ik eigenlijk, wat heb ik daar nodig, owh ja, niets, ik vlieg heen en terug!

Een paar uur later stapt Paul voor het eerst door de deuren van het bemanningencentrum op Schiphol. Achter hem sluiten de grote glazen deuren met een rollend en grommend geluid.

Net als bij Lisa wordt ook Paul als eerste door de purser begroet. Wanneer ze later, met z’n allen, in de briefing room zitten hangt er een gemoedelijke en ondersteunende sfeer wanneer Paul aan de rest van de bemanning wordt voorgesteld. Een perfect begin van een veelbelovende carrière.

De vlucht naar Warschau duurt net iets meer dan anderhalf uur, toch krijgen de passagiers het voor elkaar om de bemanning volledig uit te putten.

Paul laat het niet merken, maar hij heeft in die korte periode toch echt wel een paar keer gedacht om koffie of tenminste iets dat fikse vlekken achterlaat over een aantal van de passagiers heen te morsen. Niet dat hij dat ooit zou doen, maar het idee eraan is, nou ja, zeg maar bevredigend.

Tijdens het uitstappen ziet hij de schoonmaakploeg al klaarstaan in de brug, zodra de laatste passagier van boord stapt, komt die ploeg aan boord. Schoonmaak, cateren en tanken gaat een half uurtje of zo duren. Over 45 minuten gaan we weer instappen en vliegen we terug naar Schiphol.

Om de schoonmakers en cateraars wat ruimte te geven stappen Paul en zijn mentor, Jeroen, van boord. Aan de gate naast hun is een vlucht uit Londen aangekomen en druppelen daar nu de bemanningsleden stuk voor stuk van boord.

Paul is in gesprek met Jeroen en merkt niet meteen dat hij de aandacht heeft van twee stewardessen die nu vriendelijk naar hem staan te zwaaien.

“Leuk die aandacht, Paul. Stel ze maar gelijk teleur, jij vliegt zo weer terug. Kom, laten we weer aan boord gaan.”

Heerlijk zo’n spontane flirt en dat nog wel met twee tegelijk!

Vlak achter Jeroen stapt Paul het vliegtuig weer binnen. In de galley staan de beide vliegers met een engineer over een paar opengeslagen boeken gebogen. In een mooi, zwaar accent horen Paul en Jeroen de engineer zeggen dat het onderdeel besteld zal moeten worden.

Vragend kijkt Paul naar Jeroen, vragend kijkt Jeroen naar de purser, vragend kijkt de purser naar de captain die zich vanuit zijn gebogen houding opricht en kort en bondig zegt: “We have a technical, we overnachten hier.”

Tjemig, lekker begin zo. Ik wist dat ik wat verrassingen kon verwachten maar dit, nú?

Een poos later worden ze voor het hotel afgezet. Aan de check-in balie krijgen ze een overnight kit uitgereikt en een kamer toegewezen. Het voelt aan als een entree in de gevangenis. In hun uniformen kunnen ze niet veel meer dan in het hotel nog een hapje en drankje doen. Hoe laat calling voor hun zal zijn, weet niemand.

Na het nogal deprimerende diner, dat vergezeld ging met een glaasje sap, druipen ze stuk voor stuk af naar hun kamers.

Paul sluit z’n deur en zet de TV aan. In de overnight kit vindt hij alles wat je in deze gevangenis nodig kan hebben, inclusief een lang uniseks shirt en onderbroek.

Fuck, echt handig allemaal. Er is absoluut niets te doen, nieuws kijken? Who cares! Porno kanaal? Oewh nee, niet nu. Muziekje? Mwah …

Paul verzeild in een lichte en lekkere roes, hij hoort de muziek rustig wegebben en weer terugkomen. Hij hoort het geluid van auto’s en hun claxons beneden op straat vervagen, weer helder terugkomen en vervolgens weer vervagen, ver, heel ver weg vallen ineens alle geluiden stil …

Vanuit die diepe roes wordt zijn bewustzijn abrupt teruggeroepen tot de realiteit door luide party-geluiden op de gang, gekleed in z’n overnight onderbroek staat Paul op van het bed om door de spyhole van zijn hoteldeur in de gang te kunnen kijken. De deur tegenover zijn kamer staat open en overduidelijk komt de herrie uit die kamer.

Shit, geen idee hoe laat ik calling heb, maar dat ik nu zou moeten slapen weet ik zeker. In deze charmante onderbroek is het een tikkie lastig om bij die partygangers aan te kloppen en te vragen of ze in ieder geval hun deur willen sluiten. Misschien een beetje lullig, maar ik bel hotel security.

Een minuut of vijf later wordt het volume vanuit de kamer tegenover hem teruggedraaid en de deur gesloten.

Mooi, dit heb ik goed aangepakt. Denkt hij bij zichzelf. Hij gaat weer op bed liggen en probeert die zalige ontspannende roes terug te vinden die hem hopelijk weer snel in slaap zal brengen.

Klop … klop klop klop

Oh neheé, hier zit ik echt niet op te wachten!

Paul loopt, nou ja eigenlijk sluipt, naar de deur en kijkt weer door de spyhole; owh … da’s even prettig anders!

Voor zijn deur staat één van die twee leuke meiden die vanochtend op de luchthaven naar hem stonden te zwaaien, haar gezicht verraadt dat ze net uit een party is gerold, waarschijnlijk die aan de overkant.

Haar beetje verwilderde verschijning heeft een brute aantrekkingskracht die hem laat vergeten dat hij in een soort van luier-onderbroek rondloopt. Zonder verder na te denken haalt hij de dievenketting uit het slot en opent zijn deur.

“Hi, I’m Jennifer. I’m sorry if we have disturbed you, but you see, we’re having a small birthday party, just across the hall here for my friend. We don’t want to be rude or annoying, so why don’t you join us?”

Met haar grote blauwe ogen kijkt Jennifer Paul verleidelijk aan terwijl ze op zijn antwoord wacht.

Paul is behoorlijk in de war, een aantrekkelijke blonde en lekker wilde dame die zó uit een party stapt, staat op zijn deur te kloppen om hem uit te nodigen. Hmm mm.

“Uh, well uh, I need to sleep, I have an early flight out tomorrow, and as you probably notice, I’m not really dressed.”

“Yeah well, we’re out early tomorrow too, and about your dress-code, perfect, just perfect!”

Misschien is het de agressieve manier van adverteren, mogelijk de gedachte aan Lisa, in ieder geval speelt voor Paul zeker het idee mee dat hij niet op z’n eerste reis in de problemen wil komen. Hij besluit om Jennifer vriendelijk te bedanken, haar vriendelijk te groeten en zijn deur rustig te sluiten.

De deur aan de overkant hoort hij daarna ook dichtgaan, waarna de muziek uit die kamer opnieuw luider wordt. Het stoort nog steeds wel een beetje, maar minder nu hij weet waarom die muziek wat harder klinkt en zeker omdat hij weet wié die muziek draait.

Paul kruipt onder de dekens en geeft zijn gedachten de vrijheid om aan Lisa te denken. Hij heeft haar nu in ieder geval wel een leuk verhaal te vertellen! Een fikse technische vertraging, een ongeplande nachtstop en een dronken meid aan zijn deur. Leuk avontuurtje toch! Of niet soms?

Trouwens Lisa, ik heb nog wel meer met je te delen … ik krijg een enorme stijve van je. En je weet het hè, ik kan je laten klaarkomen! Waar en wanneer je maar wil.

Zijn hand zit om zijn harde paal, terwijl hij Lisa in zijn gedachten laat spelen en haar helder voor zich ziet. In zijn fantasie ligt Lisa nu ook in bed hunkerend naar hem, net zoals hij nu monsterachtig zin in haar heeft. Met z’n ogen dicht begint hij zichzelf rustig af te rukken.

Klop, klop klop, KLOP

What the fuck! Zelfs als het nu weer Jennifer is … hier word ik chagrijnig van.

Met een paal die nog als een richtingaanwijzer haaks op zijn lichaam staat, trekt hij zijn onderbroek omhoog en loopt naar de deur. Paul kijkt weer door het kijkgaatje en is er helemaal op voorbereid om Jennifer een duidelijke en onvriendelijke boodschap toe te blaffen.

Maar dan krijgt hij nog een verrassing! Het is niet alléén Jennifer die voor z’n deur staat, ook die andere leuke meid van vanochtend staat in de gang! Wat een plaatje! Een heerlijke strakke spijkerbroek, een loshangende tanktop zonder BH eronder en ravenzwart krullend haar dat haar gezicht schitterend omlijst.

Het is simpelweg onmogelijk om voor deze lekkere meiden de deur dicht te houden, opnieuw schuift Paul de dievenketting uit het slot en opent de deur terwijl hij zijn lichaam en zijn stijve, die nu alleen nog maar meer motivatie krijgt, achter de deur verborgen houdt.

“Hi Paul, we would like to have a last drink for tonight, and since you broke up our party, you owe us that drink, don’t you agree?”

De komische manier waarop ze deze boodschap brengen zet bij Paul een glimlach op z’n gezicht.

Tjemig, er staan twee redelijk aangeschoten meiden, euh redelijk aangeschoten écht mooie meiden, voor m’n deur die bij mij een afzakkertje willen halen. Ik weet trouwens niet eens wat er in de minibar staat, maar behalve dat is het absoluut geen goed plan om ze binnen te laten … denk ik.

Terwijl hij zijn lichaam achter de deur verborgen houdt trekt hij deze verder open.

“Let’s explore the minibar!”

Jennifer stapt als eerste naar binnen direct gevolgd door de ongelooflijk spannende …? “Hi, what’s your name?”

Met een koket stemmetje: “Hi Paul, my name is Marissa, now don’t get us confused, and don’t forget our names, we don’t like it, when that happens.”

Ook Marissa stapt dan naar binnen, ze draait haar hoofd om naar Paul terwijl ze door het gangetje de kamer binnenstapt.

“Are you looking at my butt?”

“Uh …”

“Like what you see, … Paul?”

Marissa verdwijnt uit zijn zicht als zij na het halletje de kamer inloopt.

Tja, ik kan hier niet als lulletje lampenpit bij de deur blijven staan terwijl die twee mijn minibar plunderen. Had dit natuurlijk nooit moeten laten gebeuren. Ik ga ze vragen, nee, zeggen om een drankje te pakken en weer naar hun eigen kamer af te taaien.

Paul loopt vastberaden de kamer in, hij heeft een duidelijke missie en een helder plan. Totdat hij in het licht van de geopende minibar de twee dames inning verstrengeld op de grond ziet zitten.

Jennifer draait als eerste haar hoofd naar Paul, “She tastes sooo good, you should try!”

Ook Marissa draait nu haar hoofd naar Paul, “She tastes like four roses! Which would you prefer … Paul?”

De meiden kijken elkaar lacherig aan terwijl ze van de vloer opstaan, Marissa gaat voor Jennifer staan en steekt haar armen omhoog waarop Jennifer van achter het tanktopje van haar lijf stroopt, zelfs met haar armen omhoog presenteert Marissa een perfect stel borsten.

Dan wisselen de meiden van positie en ontknoopt Marissa het blouseje van Jennifer die gewillig haar armen naar achter houdt om haar blouse uit te laten trekken. Ook Jennifer heeft een paar perfecte tieten.

“Let me ask you again … Paul, like what you see, wan’t a taste of it?”

Met een gemaakte en ongemakkelijke glimlach staat Paul voor het bed en geeft, in ieder geval aan zichzelf, toe dat hij in veel te diep water is gesprongen.

Like what I see, pff, wat denk je, een privé tietenshow? ‘k had niet eens kunnen bedenken om het op m’n wishlist te zetten! Maar wat bedoelen ze in godsnaam met “wan’t a taste of it”?

Marissa pakt nog een flesje uit de minibar, geeft het aan Paul en trekt daarna Jennifer mee het bed op.

“C’mon Paul, sit and toast with us.”

Niet heel overtuigd of gemotiveerd kruipt Paul het bed op, nou ja een toast brengt niemand in de problemen, daarna vraag ik ze wel om weer verder te feesten in hun eigen kamer.

Net als de meiden zit ook Paul nu op zijn knieën met zijn benen onder hem gevouwen, de twee kijken hem aan steken hun flesjes in de hoogte en brengen een toast uit.

“Cheers! Bottoms up!”

Beiden drinken in een keer hun flesjes leeg, buigen weer naar elkaar toe en vervolgen de kusscène die ze eerder waren begonnen.

“C’mon Paul, bottoms up! We’re waiting for you …”

De manier waarop hun heerlijke tieten tegen elkaar aan wrijven en hoe ze elkaar kussen, het hele plaatje komt rechtstreeks uit een seksfilm. Een film die Paul eerder vanavond niet wilde zien, maar waar hij nu vol overgave deel aan wil nemen. Hij gooit ook in één keer zijn flesje achterover en slaat daarna zijn armen om beiden heen.

“Ladies, let’s party!”

Marissa zet haar duimen in de rand van Pauls onderbroek en werkt deze over zijn dijen naar beneden. Op zijn beurt doet Paul zijn best om de spijkerbroek van Jennifer naar beneden te rollen, terwijl Jennifer de broek van Marissa over haar bekoorlijke heupen laat zakken.

Nu ze alle drie naakt op het bed zitten is Paul over een paar van zijn hordes heen, maar voelt hij zich niet in op z’n gemak om het initiatief te nemen. Dat blijkt ook niet nodig als de heerlijk losbandige Marissa de regie neemt.

“We said bottoms up, didn’t we. Now let’s see some bottoms up!”

Marissa pakt Jennifer bij haar heupen en laat haar soepeltjes voorover buigen, haar kwijlende tong verdwijnt tussen de omhooggestoken billen van Jennifer, die niets anders meer kan dan doen dan te laten merken dat dit echt wat voor haar doet. Kreunend en grommend zet ze haar handen stevig in de lakens.

Marissa geeft haar tong even pauze om Paul aan te kijken: “No matter where you lick, she just tastes like Four Roses all over! Come on Paul, don’t be afraid to get your hands dirty, there’s more pleasing to be done here, big boy.”

Marissa maakt een lekker punt duidelijk, er is nog heel veel te doen en haar hitsige invitatie geeft Paul het juiste zetje, hij kruipt schuins achter Marissa en duwt zijn harde paal tegen haar dijbeen aan, dan laat hij zijn handen hun weg zoeken tussen de benen van de twee heerlijke geile meiden.

Het duurt niet lang voordat beiden voelbaar in de stemming zijn.

Jennifer laat zich, onder Marissa, op haar zij rollen en duwt Marissa vervolgens op haar andere zij. Paul gaat met hun bewegingen mee en komt zo ook op z’n zij te liggen waardoor ze de ‘daisy chain’ sluiten.

Marissa gaat volop bezig om Jennifer klaar te beffen, op haar beurt geeft Jennifer rustige likjes over de eikel van Paul, ze beseft maar al te goed dat hij dit niet heel lang gaat volhouden en hij voorlopig nog niet klaar is met de befbeurt die hij Marissa geeft.

De één voor de ander laat met gesmoorde kreetjes en gekreun horen in welk stadium van deze magnifieke vrijpartij ze zitten.

Jennifer had het eerder goed ingeschat, Paul heeft werkelijk z’n best gedaan om het zo lang mogelijk uit te stellen, maar hier is geen houden aan. Vanaf dat Jennifer haar zalige likjes af ging wisselen met het vol in haar mond nemen van zijn hete stijve en onwaarschijnlijk lekkere beweginkjes met haar hoofd ging maken is zijn climax onafwendbaar geworden.

Met zijn gekreun en schokkende lijf geeft hij duidelijk aan wat er de komende seconden gaat gebeuren.

Hij merkt hoe Marissa ervan geniet dat zijn hoofd en dus ook zijn tong tussen haar benen aan het schokken is en zijn gekreun een onwijs zalige extra vibratie in haar kutje teweegbrengt.

Jennifer blijft heel zachtjes haar hoofd heen en weer bewegen terwijl Paul in het orgasme van zijn leven rolt.

Om zijn kreten te dempen duwt hij zijn mond nog strakker op de kletsnatte lipjes van Marissa die op haar beurt zijn hoofd pakt en zorgt dat hij in deze positie heen en weer blijft deinen tot z’n laatste orgasmeschok.

Meer heeft ze niet nodig, ook Marissa bereikt hierna hijgend en met heerlijke kreetjes haar climax.

Jennifer draait zich als eerste uit de chain: “Hey you guys, there is still some work to be done here!”

 

– Wordt vervolgd –

 

Geschreven door ARBY

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

.

Terug op honk

Een nieuwe Eromotieka verhaal speciaal voor Vlam (vervolg van het vorige verhaal in ZIN)

De volgende dag bij het ontbijt is het voor Jacqueline duidelijk dat Lisa en René zich anders gedragen.

Het nerveuze meisje is ineens weg, in plaats van dat meisje, staat er een zelfverzekerde en volwaardige collega een bord met scrambled eggs op te scheppen. René hangt een beetje onhandig in haar buurt, voor Jacqueline is het niet moeilijk om te bedenken dat Lisa en René elkaar -beter hebben leren kennen-.

Ze loopt naar Lisa met haar bord, als een soort van witte vlag, in de aanslag om vlak naast haar te komen staan.

“En, is het nog gezellig geworden gisteravond?” vraagt ze op een veelzeggende toon.

“Ach, je weet hoe het met die boys uit de cockpit gaat, ze willen graag verzorgd worden, maar raken snel van hun stuk buiten de cockpit.”

Een paar uur later klinkt de stem van Fred via de intercom door de cabine: “Cabin crew, prepare for landing.”

Die woorden schieten als een pijl door Lisa heen. Het is niet vanwege de opdracht die uit de speakers galmt, maar het besef dat ze straks weer terug in de wereld is waar Paul een deel van haar leven uitmaakt. Die bewustwording overvalt haar en komt meedogenloos aan.

Wat heb ik gedaan, wat is er nu eigenlijk werkelijk gebeurd? Ik heb niet eens seks gehad! Ik heb een Mister Random laten klaarkomen, omdat Mister Random mij, en ik hem, wel zag zitten.

Terwijl ze teruglopen naar het bemanningencentrum wijkt René niet van haar zijde en probeert op alle mogelijke manieren om meer van haar te weten te komen, “zou leuk zijn om je mobiele nummer te hebben, dan kunnen we misschien later nog wat afspreken.”

Met een koele glimlach reageert ze: “Oh, we komen elkaar ongetwijfeld nog wel een keer tegen, denk ik zo.”

De schuifdeuren, waardoor ze gisteren naar binnenliep, openen zich ook nu weer automatisch voor haar. Vandaag geven die deuren Lisa weer toegang tot de haar bekende wereld.

Het swoesjende geluid van die deuren dat opnieuw achter haar klinkt bevestigend, het definitieve einde van haar eerste reis.

Met diezelfde swoesj voelt ze zich ineens ook weer helemaal zichzelf. Ze is weer gewoon Lisa, het frisse meisje met een leuk en ongecompliceerd leventje.

In de bus op weg naar huis kan ze zich niet langer beheersen, ze moet Paul bellen! Hem vertellen over haar reis, het hotel, de stad, de collega’s …

Owh, wacht even. Kan ik dat wel?

Ze hoeft daar niet echt lang over na te denken, het gevoel dat ze hem juist nu meteen wil bellen is daarvoor té sterk aanwezig; een gevoel dat haar best wel prettig verrast. De twee werelden waarin ze leeft openen en sluiten zich blijkbaar met de deur van het bemanningencentrum.

“Hey, met mij! Ik ben terug en zit in de bus naar huis. Het was onwijs! Ik heb zoveel te vertellen, heb je zo tijd voor een bakkie?”

“Hm mm, gaaf! Tuurlijk heb ik tijd voor een bakkie! Ik heb ook leuk nieuws, mijn schema is eindelijk ook binnen!”

Het laatste deel van Pauls boodschap laat het bloed uit haar hoofd wegtrekken. Tot hier ging alles soepel, kon ze alles relativeren en een plekje geven. Nu ineens dendert het besef binnen dat Paul eerdaags door diezelfde swoesjende deuren in een andere wereld zal stappen. Wat voor wereld gaat het voor hem worden?

Zonder haar emoties te laten merken zegt ze: “Gaaf man! Gaan we naar het barretje, zeg uurtje?”

“Ik wacht op je!”

Het vuur van hun eerste kus een paar dagen geleden laait meteen weer op als ze elkaar in de ogen kijken. Zonder twijfels vinden hun lippen elkaar opnieuw en overschrijden ze hun zelfopgelegde grens en status van -gewoon een flirt-.  Dat ligt met deze kus definitief achter hen. Dit gaat over meer, dit is dieper en zonder dat één van hun erover hoeft te liegen, voelt het ongelooflijk lekker aan om te voelen hoe ze elkaar opgeilen door hun tongen in elkaar te verstrengelen.

Vanachter de bar worden beiden door de stem van Allesandro weer op aarde gezet: “Twee cappuccino voor onze tortelduifjes?”

Lisa begint haar verhaal over haar eerste reis, over passagiers, het hotel en de collega’s.

Over Jacqueline en Esther durft ze vrijelijk en in detail te vertellen. Het wordt ineens wat moeilijk als Paul vraagt hoe de cockpit met -de jongste bediende- omgaat.

“Mwah, de captain was wat ouder, wat afstandelijk. De co-piloot is wel een vlotte gast, maar nogal vol van zichzelf, echt lekker belangrijk weet je, haha.”

“Vraag me af hoe het voor mij zal zijn, ben blij dat jij me al een beetje kan laten inleven in wat me te wachten staat.”

“Ik weet niet hoor, elke crew, elke bestemming is anders. Maar jij bent wie jij bent!”

Opnieuw verrast Lisa zichzelf, het is een vreemde gewaarwording en openbaring hoe ze vanuit een tot nu toe niet ontdekt, blijkbaar natuurlijk aangeboren talent, haar twee werelden zo veilig ver uit elkaar kan houden. Wat er met René is gebeurd lijkt in een film te zijn gebeurd, een film waar zij geen deel van uit heeft gemaakt, het staat zelfs zo ver van haar af dat ze zich afvraagt of ze die film zelfs wel heeft gezien.

Nu, hier terug op het honk, voelt ze zich opnieuw weer helemaal en alléén tot Paul aangetrokken, hij wordt met elke seconde leuker en aantrekkelijker! Zou er dan echt meer kunnen spelen tussen ons?

Eergisteren was ik nog helemaal overtuigd dat we niet toe waren aan wat voor commitment dan ook. Ik was bang dat ik me gebonden, bezorgd en beperkt zou voelen, maar euh dat kan dus anders… Echt eerlijk is het niet tegenover hem. Of … zou hij niet hetzelfde doen?

In een impuls die ze niet kan verklaren wipt ze van haar stoel af, gaat naast Paul staan en slaat haar armen om zijn nek. “Je bent een schat!”

Met die woorden verschijnt er onmiddellijk een zichtbare blos op Pauls wangen, waarna hij zonder nadenken en bijna zonder twijfel zegt: “Als ik je nu naar huis fiets blijf ik niet voor de deur staan hoor.”

Heel even beleeft Lisa een flashback naar de nacht hiervoor toen ze voor de keuze stond om haar hoteldeur voor René te openen; dan zonder enige terughoudendheid vraagt ze: “Fiets je me zo naar huis dan?”

De deur van haar nostalgische appartement sluit met een beetje moeite en veel gekraak. Haar koffer ligt nonchalant open in de ouderwetse grote hal; het perfecte plaatje dat hun beiden meesleept in het gevoel van een klassieke romance.

“Wil je wat drinken?”

Zonder een antwoord op die vraag te geven pakt Paul haar om haar middel en laat zijn lippen weer rustig op de hare landen. Wanneer hun tongen opnieuw verstrengelen weten beiden waar ze aan toe zijn. Het is niet normaal hoe dit aanvoelt en hoe ze elkaar aanvoelen.

Lisa weet het zeker, ze trekt Paul mee naar haar bank in de woonkamer. Na wat subtiele begeleiding snapt hij eindelijk wat Lisa wil en geeft hij haar de ruimte om tussen zijn benen, met haar rug tegen zijn torso aan, te kruipen. Een heerlijk standje om hun lippen weer op elkaar te krijgen en dat Lisa de ruimte geeft om rustig haar spijkerbroek los te maken.

Terwijl Lisa haar spijkerbroek van haar benen afstroopt begint Paul, onder haar T-shirt, haar parmantige borstjes te masseren. Het is voor beiden een verrassende en evenzeer onwijze ervaring hoe ze aan elkaars speeksel kunnen proeven en hoe geil ze aan het worden zijn.

“Dit is niet die cappuccino van eerder, ik proef jou!”

“Oh, ik dacht dat ik het me verbeelde! Maar jij bent dus écht zo geil! Breng me nog een tikkeltje verder in de stemming, ik heb altijd een beetje moeite met klaarkomen…”

Rustig zakt Pauls hand vanaf haar borsten, over haar buik richting haar heuveltje. Daar pauzeert zijn hand om rustig wrijvende beweginkjes te maken door en over haar geschoren schaamhaar, waarbij hij alleen zijn pink zachtjes de ingang naar haar grotje laat raken.

Nadat hij een beetje is gaan verzitten, een actie die Lisa een beetje liet schrikken, laat hij nu zijn hand de vrije loop over haar vulva terwijl zijn middelvinger haar clitje rustig begint te bewerken. Zijn andere hand masseert afwisselend haar tepeltjes, terwijl hun tongen nog altijd verstrengelen en ze elkaar steeds intenser proeven.

Behalve de elektriciteit die hun tongen teweegbrengen en over en weer een duidelijke boodschap afgeven, wordt ook de boodschap van Lisa’s kutje steeds duidelijker. Pauls vinger glijdt steeds makkelijker een stukje dieper naar binnen. Hij moet opnieuw even gaan verzitten, zijn steeds stijver wordende paal heeft wat meer ruimte nodig. Als hij daarna Lisa weer tegen zich aandrukt voelt ze hoe haar billen een beetje door zijn heerlijke stijve lul naar voren worden gedrukt, wanneer zijn vinger diep in haar poesje verdwijnt.

Behalve dat hij kan kussen weet hij ook zijn handen te gebruiken, als hij me kan klaarvingeren weet ik dat ik er ook klaar voor ben om door hem geneukt te worden.

“Owh ja, … ja, jaah! Vinger me klaar!”

Het is betoverend om te zien, te horen en te voelen hoe Lisa geniet van deze verwenbeurt. Paul voelt hoe er bij elke keer dat zijn lul naar maximum stijf klopt er een stootje glijvocht onder zijn voorhuid uitperst.

“Laat je lekker gaan, schatje” zegt Paul zacht, als hij zijn hand en vingers door haar poesje heen en weer laat raggen terwijl zijn middelvinger steeds opnieuw haar clitje weet te vinden.

Als Lisa haar onderlichaam omhoogduwt en haar arm achterlangs om Pauls nek heenslaat weet Paul dat hij nu beter even niets meer kan zeggen. Dit wordt haar moment! Hij laat zijn handen ondertussen onvermoeid doorgaan met de massages op haar meest gevoelige plekjes.

Dan draait Lisa haar hoofd opzij in de rugleuning van de bank en daarmee van hem weg, duidelijker hoeft ze niet te zijn. Paul geeft alles wat zijn middelvinger te bieden heeft en drukt de muis van zijn hand stevig op haar heuveltje terwijl hij met zijn wijs- en ringvinger haar lipjes zover mogelijk spreidt.

Lisa kreunt, schokt zachtjes en laat dan een gemoffeld en verder door de rugleuning van de bank gesmoord geluid horen. Paul gaat heel rustig en heel langzaam door met het strelen van haar clitje.

Na een paar hevige schokken klemt Lisa haar benen strak tegen elkaar waarmee ze Pauls hand en zijn middelvinger tussen haar benen gevangen neemt. Ze draait langzaam haar hoofd terug en kijkt hem met betraande ogen aan.

“Jij hebt me laten klaarkomen!”

 

-wordt vervolgd-

 

Geschreven door ARBY

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

Nachtstop

Een nieuwe Eromotieka verhaal speciaal voor Vlam

“Hey, Paul met mij. Ik heb m’n eerste schema binnen! Ik heb morgen een nachtstop Nice … de Côte d’Azur!”

“Nice, nice! Mij hebben ze nog niets laten weten, geen idee wat ik ga doen, maar ben echt blij voor je, wat een leuk begin van je carrière! Ik kijk uit naar onze reisjes samen, die gaan leuk worden! Het gaat nog even duren voordat we ‘los’ zijn en samen een reis kunnen aanvragen, maar onze ‘echte reis’ is begonnen! Zullen we even een drankje halen om het te vieren?”

“Ja leuk, helemaal goed, ik moet morgenmiddag om half vijf aanmelden dan kunnen we nu best nog even relaxen.”

Een half uurtje later zitten Paul en Lisa samen aan de bar.

“Cheers Lisa! Het voelt best een beetje raar aan dat jij morgen al op pad gaat, ik voel me echt een beetje verlaten, alsof ik je moet laten gaan of zo.”

“Sorry? Heel even Paul, we hebben het leuk hoor, maar we zijn beiden nog heel ver weg van wat voor commitment dan ook. Je voelt je misschien een beetje down, omdat je nog geen schema hebt gekregen, maar waarschijnlijk ben jij al op reis voordat ik terugkom uit Nice. Dit is vanaf nu ons leven! Dit is wat we willen, ga nou niet ineens onnodig moeilijk doen.”

“Hmmm, je hebt gelijk. Ik voel me een beetje down. Ik ga je missen, ik ga het missen dat ik je elk moment kan bellen en we zomaar even naar dit barretje kunnen fietsen, mag ik dat tenminste zeggen?!”

“Je bent een schat! Fiets je even met mee naar huis?”

Sneller dan dat Paul zou willen staan ze bij Lisa voor de deur en bijna glipt Lisa al naar binnen voordat hij van z’n fiets is afgestapt.

“Hey wacht even, ik wil je nog even een euh … een goeie reis wensen.”

Een beetje vragend kijkt Lisa Paul aan, is hij nou echt ineens emotioneel of bezorgd geworden? ‘We vinden elkaar wel leuk, niet dat we dat nou echt met zoveel woorden toegeven maar het gevoel is er gewoon. In ieder geval voelt het flirten best lekker en spannend aan, laten we dat maar even zo houden. Meer is het niet, of vergis ik me nou?’

Het duurt even voordat Paul op nogal onhandige wijze zijn fiets eindelijk, min of meer, stabiel tegen de lichtpaal heeft staan. Zijn blik straalt onzekerheid uit en die van Lisa? Haar blik is nog steeds vragend.

Als hij tegenover Lisa staat pakt hij haar handen en trekt haar nog een beetje verder naar zich toe. Lisa geeft geen weerstand, waardoor hun gezichten dicht op elkaar komen.

Haar vragende en zijn onzekere blikken smelten samen en gaan tegelijk over in die bijzondere blik die elke twijfel wegveegt.

Hun eerste kus is absoluut magisch, de maanden die het geduurd heeft om eindelijk op dit punt en in dit moment te komen betalen zich nu dubbel en dwars terug. Voor hun staat de tijd stil, alsof de wereld ineens gestopt is met draaien. Behalve hun twee bestaat er niets, om hun heen lijkt alles weggevallen, hun samengekomen lippen definiëren het nieuwe centrum van de aarde. Het is een kus die verlangens laat ontwaken en zwijgend aangeeft dat er meer tussen hun speelt dan een flirt.

Uiteindelijk trekt Paul z’n tong terug om met een diepe, warme en zachte stem te vragen: “Zal ik je even naar boven brengen?”

Waar net nog het serene centrum van de wereld was staat nu een pinball machine. Emoties, verlangens en vooral veel onzekerheden schieten door Lisa’s gedachten.

Als ze ja zegt bestaat er geen enkele twijfel over wat zal volgen, er is daarna ook geen enkele twijfel dat ze morgen met een heel ander gevoel aan haar eerste reis begint. Ze zal dan niet meer het vrije, onbevangen en onbevreesde meisje zijn dat op zoek naar de wereld gaat; ze is dan veranderd in een door de liefde gevangen vrouw die eerder op zoek naar zekerheid zal zijn.

“Wauw, je kust écht sensationeel… je hebt me verrast! Ik, ehm, ik ben een beetje nerveus voor morgen, denk dat je dat wel snapt, toch? Laten we dit weer oppakken als ik terug ben, okay?”

Beiden liggen die nacht vol frustraties in bed en vragen zichzelf werkelijk af waarom het bij die waanzinnig kus is gebleven. Het was een absoluut perfect begin naar meer, veel meer. Lisa voelt zich schuldig, een absolute egoïste. ‘Hoe had ik dit anders, beter kunnen aanpakken?’

Paul twijfelt aan zichzelf, ‘waar ben ik tekortgekomen, hoe had ik dit anders, beter kunnen aanpakken?’

Ruim voor haar meldingstijd staat Lisa, behoorlijk onwennig, in het bemanningencentrum op Schiphol. Geen enkel bekend gezicht, geen enkel bekend gevoel, en al helemaal geen Paul!

Met een nerveus geforceerd lachje om haar mond denkt ze terug aan wat ze tegen Paul zei: “Ik ben een beetje nerveus”. Nou, dat had ze dan gisteravond zomaar bedacht om haar twijfels een richting te geven. Vandaag is dat niet meer even snel verzonnen of gelogen, op dit moment is het haar onvervalste werkelijkheid en staat ze zo strak als een snaar.

Nadat ze, voor haar gevoel, een eeuwigheid alleen in een hoekje in een stoel heeft gezeten schuiven plotseling de automatische deuren van de ingang open. Vanaf dat moment vult de ruimte zich met de niet te missen aanwezigheid van een fantastisch uitziende, wat oudere purser. Nog voordat de deuren weer helemaal gesloten zijn heeft ze een formulier uit haar tas gehaald en kijkt ze naar Lisa.

“Jij zit op de 1218?”

Opnieuw ontvlamt de nervositeit, bijna paniek, bij Lisa, ‘Shit, weet ik veel, ik moet naar Nice, is dat de 1218? Waar is dat fucking papiertje nou? … Ah, hebbes’

“Ja mevrouw, klopt, ik vlieg vanavond, ik bedoel straks naar Nice, ik bedoel ja, ik zit op de, de … 1218… Hoi ik ben Lisa.”

Ze veert op uit haar stoel en loopt naar de evenzeer charmante als dominante dame.

“Dag Lisa, ik ben Jacqueline, jouw purser op deze reis. Ga maar vast naar briefingroom 2, de rest van de bemanning zal hier ook zo zijn.”

Nadat ze met z’n vieren in de briefingroom zitten houdt Jacqueline een even zakelijke als duidelijke briefing. Lisa is door haar voor deze reis aan Esther gekoppeld, ook Esther is een goed uitziende dame van middelbare leeftijd, maar vergeleken bij Jacqueline komt haar uitstraling dan toch echt dichterbij die van een lieve buurvrouw die wel even de ramen voor je zal lappen. Hans, een vermoeid uitziende begin-dertiger, completeert het viertal in zijn rol als steward.

Een kwartiertje of zo later stapt Lisa, voor het eerst om te gaan werken en dicht in de buurt van Esther, over de drempel van een vliegtuig op weg naar Nice.

Nadat ze hun voorbereidingen hebben gedaan staan ze met z’n vieren in de achterste galley, afwachtend toe te kijken om het lampje van de koffieautomaat op groen te zien springen, als vanuit het niets een prettige stem achter hen ineens roept: “Hoi ik ben René, zijn jullie klaar om in te gaan stappen?”

De ogen van de vier verplaatsen hun focus van het koffie-lampje naar de stem achter hen waar René, de co-piloot op deze reis, hun blikken met een toegankelijke glimlach opvangt.

Jacqueline stelt zichzelf en de rest kort aan René voor, meer tijd dan dat heeft ze niet nodig om de energie die tussen René en Lisa ontstaat te signaleren. Het is niet haar beschermende moedergevoel dat ervoor zorgt dat zij Renés zicht op Lisa blokkeert door vóór haar te gaan staan. Het is haar natuurlijke instinct dat zij de aandacht van René op wil eisen.

René laat zich niet uit de tent lokken, hij reageert met een vriendelijke glimlach, terwijl hij Jacqueline attendeert op het inmiddels op groen gesprongen lampje van het koffieapparaat zegt hij nonchalant: “Lekker, kom je ons zo even een bakkie brengen?” Hij draait zich om en loopt terug naar de cockpit.

Als Jacqueline zich weer naar Lisa draait liggen de verhoudingen ineens anders, waar Jacqueline tot nu toe ‘gewoon’ haar baas was stelt ze zich nu in de rol van baas én rivale op. Een giftige combinatie, zeker voor Lisa die vol goede moed en zeker niet met minder spanning dan moed aan haar eerste reis is begonnen.

Gelukkig voor Lisa koestert Esther wel de nodige moedergevoelens en blijkt zij redelijk in staat om Lisa, in ieder geval tijdens de vlucht, de nodige bescherming tegen Jacqueline te bieden.

Eenmaal op de grond in Nice wordt de rol van Esther door René overgenomen. Zijn vriendelijke glimlach laat zich alleen tegenover Lisa nog zien, aan de rest van de bemanning laat hij zijn autoritaire kant zien. Zijn strategie werkt, Lisa voelt zich veilig en beschermd door hem en trekt met elke stap die ze zetten meer naar hem toe. De overige bemanningsleden nemen met elke stap meer afstand en laten de twee met rust.

Jacqueline heeft ondertussen haar nieuwe prooi in het vizier. René zat natuurlijk niet alleen in de cockpit. Jacqueline weegt nu haar kansen af bij Fred, hun captain.

Nadat ze in het hotel zijn ingecheckt zwaaien Esther en Hans meteen af en vertrekken naar hun kamers.

In het meest ongemakkelijke scenario denkbaar stelt Fred aan de drie anderen voor om nog even een drankje aan de bar te gaan halen. Jacqueline is niet van plan haar kans bij Fred te vergooien en is daar meteen voor in. René is van plan zijn kans bij Lisa te onderzoeken en haalt haar over om ook even aan te schuiven.

Na hun eerste drankje wordt de sfeer ietsje relaxter en pakt René zijn kans.

“Dit is je eerste reis hoorde ik, mooie vuurdoop met zo’n feeks als purser, respect voor hoe je dat handelt.”

“Pfff, zonder Esther en zonder jou zou ik nu huilend op bed liggen. Ik had echt wel een andere verwachting dan wat ik nu allemaal meemaak. Maar ja, als jongste bediende moet ik hier gewoon even doorheen en m’n schouders erover ophalen, denk ik dan maar.”

“Hahaha, ja, we hebben nu eenmaal voor een bijzondere wereld en levensstijl gekozen. Maar het feit dat je hiervoor gekozen hebt zegt genoeg over je, avontuurlijk en niet uit het veld te slaan! Morgen vliegen we terug en ik beloof je, morgen pas je al een stuk beter in je nieuwe wereld en voel je je een stuk meer opgewassen tegenover welke feeks dan ook.”

Terwijl hij dit zegt draait René zijn hoofd naar Fred en Jacqueline en zonder pauze vervolgt hij naar hun toe: “welterusten, tot morgen.”

De energie die eerder tussen hun voelbaar was toen hun blikken elkaar vonden explodeert als hij zonder twijfel Lisa’s hand pakt en haar van de bar trekt. Lisa ziet sterretjes en is absoluut totaal de weg kwijt als René haar tot voor haar kamerdeur brengt.

”Vanaf hier is het jouw show, jouw keuze, Lisa. Pakken we nog wat uit de minibar van je kamer of loop ik door naar die van mij?”

De pinball machine van gisteravond neemt opnieuw het centrum van Lisa’s wereld in, het gaat niet om René, het gaat niet over de emoties van een vriendschap en het gaat heel zeker niet om verliefdheid, het gaat hier en nu om zin, pure lust die wordt aangewakkerd door dit fantastische oord met een hele toffe gozer die de hoofdrol in haar film wil spelen.

“Hmm, laten we hopen dat die minibar ons niet teleurstelt.”

Lisa realiseert zich dat ze ook de deur naar een parallel spoor van haar leven openzet als ze haar kamerdeur nu opent, ze twijfelt heel even, dan schuift ze haar keycard in het slot en opent de deur.

René kent z’n weg in de minibar, probleemloos zet hij binnen luttele tellen een fijne mix voor hun op het tafeltje.

Dan buigt hij zich naar Lisa, duidelijk van plan om haar te gaan zoenen.

Voor Lisa is dat een brug te ver. Zoenen is, sinds gisteravond, haar ding met Paul. Met hem heeft dat betekenis en een doel. René speelt geen rol in dat deel van haar leven. René is hier alleen maar om haar genadeloos te neuken. Zachtjes pakt ze zijn hoofd en begeleidt zijn lippen naar haar borsten.

René kan zich daar wel in vinden, het is een absoluut feest om te ontdekken wat deze heerlijke meid allemaal te bieden heeft. Hij trekt haar shirt open en navigeert zijn tong over haar borsten, die hij ook zinnelijk met zijn handen masseert. Met die massage krijgt hij het voor elkaar om haar keiharde tepels zover samen te brengen dat hij met één strelende lik beide kan verwennen. Lisa reageert met lekkere kreuntjes en een versnelde ademhaling. Genoeg stimulans voor René om zijn tong langzaam over haar buik naar beneden te laten glijden.

Met de onuitgesproken belofte van een geile beurt pakt Lisa zijn handen en neemt hem mee naar het bed en trekt haar slipje uit, René volgt haar voorbeeld en een moment later liggen beiden naakt op het bed en wordt het duidelijk dat René wel een beetje extra motivatie kan gebruiken.

Lisa twijfelt niet, ze kronkelt haar lichaam over dat van René totdat haar mond zijn half harde lul bereikt. Het geeft haar een ongelooflijke kick om te voelen hoe, langzaam kloppend, Renés lul haar mond meer en meer begint te vullen. Nog adembenemender; René stoot de allerlekkerste oer kreunen uit terwijl ze met hem bezig is.

Haar mindset veranderd met elk geluid en met elke beweging van René wordt het duidelijker dat ze helemaal geen behoefte heeft om geneukt te worden. Het is nu gewoon lekkerder om dit spel uit te spelen. ‘Dan worden we straks ook niet afgeleid met die heisa over een condoom of zo, laat me kijken hoe ver ik kan gaan’

Haar mond verlaat de nu keiharde paal van René, die verrast opkijkt. Lisa neemt haar tijd om tussen zijn benen te kruipen en opnieuw voorover te buigen. Haar hoofd heeft nu een andere hoek waardoor ze haar tong nog beter wonderen kan laten verrichten op het toompje van zijn lul. Het effect is beter dan ze had verwacht. Die heerlijke oerkreten van eerder worden nu afgewisseld met het uitschreeuwen van haar naam.

Lisa voelt perfect aan wanneer ze even moet stoppen en daarmee neemt ze de volledige controle over zijn lijf en ziel, ze beweegt haar tong, stopt met bewegen, beweegt haar hoofd, stopt met bewegen.

Ze weet René tot vier keer aan toe tot op het uiterste randje te brengen, na de vierde keer voelt ze feilloos aan dat hij het echt niet meer houdt. Lisa trekt haar hoofd terug en zet haar duim op het plekje waar eerder haar tong haar magische krachten liet werken om zo het laatste zetje te geven tot Renés orgasme.

Het is een waanzinnig lekker gevoel om zijn warme zaad met kracht tegen en langs het topje van haar duim te voelen spuiten en het daarna over zijn borst en buik langs zijn zij weg te zien druipen. Het is een hitsig genot om zijn kermende geluiden te horen en te ervaren hoe intens ze hem laat klaarkomen.

Als René weer een beetje bij zinnen komt herinnert Lisa zijn woorden van eerder die avond: “morgen pas je al een stuk beter in je nieuwe wereld en voel je je een stuk meer opgewassen tegenover die feeks.”

‘Ja, en jou erbij…’ vullen haar gedachten aan.

-wordt vervolgd-

 

Geschreven door ARBY

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

 

=> Vervolg op vorige verhaal “Salle Vanilla Noir” van 24 januari jl. Laatste deel

Kracht, verbondenheid en toewijding

De subtiele val die Angelica voor Aaron heeft opgezet zal vroeger of later dichtslaan.

Normaal zou John, na lekker klaargekomen te zijn, als een blok in slaap vallen; dit was niet zo’n nacht.

De gedachte dat hij en Aaron blijkbaar ineens ‘andere verlangens’ hebben heeft hem de hele nacht wakker gehouden. Erger nog dan die, misschien begrijpelijke, ‘andere verlangens’ is dat Aaron zaken verborgen lijkt te houden. De ultieme zwakke plek in elke relatie die bij hun dubbel zo hard aankomt, John is vaak weken achtereen op missies ver van huis.

Gelukkig, eindelijk gaat die wekker af!

John veert onmiddellijk op om een ontbijtje voor hun tweeën voor te bereiden. Zijn schema voor vandaag is simpel, een kilometer of vijf rennen en daarna een paar uurtjes naar de gym.

Voor Aaron zal de dag ook geen grote verrassingen brengen. Douchen, ontbijten, in de auto stappen en naar het werk.

Beiden doen hun best om het ontbijt zo gezellig mogelijk te maken en de lastige ervaring van afgelopen nacht voor nu even opzij te zetten. John wil er niet over beginnen als ze er niet echt de tijd voor kunnen nemen. Aaron wil er sowieso niet over beginnen, hij houdt het liever gewoon zijn geheim totdat hij er richting aan denkt te kunnen geven.

Na het ontbijt lopen ze samen naar beneden, Aaron naar de auto en John begint aan zijn parcours via de rustige dorpsstraatjes naar het bos met trimbaan. Tijdens het hardlopen in het bos blijven dezelfde vragen door zijn hoofd malen, hoe kan hij het beste het gesprek met Aaron aangaan? Wat als we niet kunnen praten over hun verlangens, wat betekent dat voor hun relatie? Ben ik sterk genoeg om Aaron zijn plezier te gunnen? Wat als hij daardoor op een ander verliefd wordt op iemand die wel van het BDSM spel houdt en zich helemaal kan laten gaan?

Ondertussen is ook voor Aaron een ongekende gelatenheid voelbaar. Zijn stellige wens om naar de club terug te gaan is zonder enige twijfel aangewakkerd door de opmerkingen en het verhaal van Angelica. Haar verslag over een clubgast die zich graag door hem zou laten domineren laat hem niet los. Het heeft een soort van oer-verlangen in hem losgemaakt -een droom waarvan hij niet eens wist dat hij die had- een droom die zomaar werkelijkheid kan worden. Alleen al de gedachte eraan brengt hem meteen terug in de sfeer van de intense, ongeremd geile spanning die de club hem geeft.

De subtiele val die Angelica voor hem heeft opgezet zal vroeg of laat dichtslaan.

Aaron neemt even pauze, de onzin praatjes met zijn klanten irriteren hem vandaag. Zijn gedachten zijn er simpelweg niet bij, hij wil alleen aan John denken, maar moet toegeven dat hem dat vandaag niet lukt. Zijn gedachten schieten steeds opnieuw naar Angelica, hij beseft heel goed dat ze een zaadje bij hem heeft geplant dat onverbiddelijk aan het ontkiemen is.

Als hij z’n telefoon pakt om John te bellen bedenkt hij dat John nu in de sportschool is en z’n telefoon waarschijnlijk niet gaat opnemen. Als hij op het menu van z’n mobiel terug klikt opent vanzelf het adresboek, de alfabetische volgorde zorgt ervoor dat Angelica’s nummer precies onder z’n duim verschijnt…

Klik

Op bijna hetzelfde moment -klikt- ook de telefoon van Johns’ commandant die zich niets aantrekt van waar John nu is en hem belt met de details voor een spoedmissie. Zijn missie in de Caribbean wordt vervroegd. De pandemie is de oorzaak dat er meer reserve troepen op de eilanden nodig zijn. “Morgenvroeg aanmelden op Schiphol. Je briefing krijg je daar.”

Met een slaperige stem neemt Angelica haar telefoon op. “Als jij het niet was geweest had ik echt niet opgenomen maar jíj, hmm jij mag me altijd en overal lastigvallen.”

“Oh, sorry je slaapt nog. Dat had ik kunnen weten.”

“Dat je me belt zegt genoeg, eigenlijk hoop ik dat je mij voor mij belt, maar dat denk ik niet dus, zeg het maar, wat kan ik voor je doen?”

Het duurt even voordat Aaron iets zinnigs weet te zeggen. De drempel, om zonder omhaal of excuses te zeggen wat hij wil, blijkt toch hoger dan hij had verwacht. Dan wordt zijn gesprek verstoord door een ander binnenkomend gesprek, als hij ziet dat het John is voelt hij het bloed uit z’n hoofd wegtrekken en zijn hart in z’n keel bonken. Betrapt, flitst door z’n gedachten.

Hij drukt Angelica onmiddellijk weg en neemt met een vreemde en heel nerveus klinkende “Hoi” het gesprek van John aan.

“Ik ben net gebeld, morgenvroeg moet ik me aanmelden. Sorry schat, de timing had niet slechter gekund. Ik ga nu naar huis, kom je?”

Overmeesterd door een nerveuze spanning die het plotseling aangekondigde vertrek van John veroorzaakt rijdt Aaron terug naar hun flat. Heel eerlijk geeft hij aan zichzelf toe dat de hem overmeesterende spanning deels komt doordat hij vanavond waarschijnlijk geforceerd wordt om het gesprek met John aan te gaan. Deels, en hoe treurig dat eigenlijk ook is, komt die spanning door de aankomende vrijheid van een paar weken. Hij voelt zich als een klein kind, een klein kind die de kans schoon ziet om met vuur te kunnen spelen.

John zit in La Chaise en straalt een zekere rust uit als Aaron binnenstapt. Hun lounge chair nodigt vandaag niet uit om deze middag tot een speelmiddag te maken. In Aarons angstige fantasie zou het zomaar kunnen dat waar hun BDSM-avontuur begonnen is het nu ook gaat eindigen.

“Sorry Aaron, dit had ik echt niet aan zien komen, de timing is werkelijk klote. Laten we er niet kinderachtig over doen, we hebben een probleem waar we vanmiddag nog even over kunnen praten en daarna een paar weken niet. Ondertussen gaat ons leven verder. Voor mij worden het een paar weken op een tropisch eiland met m’n team op een boot of in de kazerne. Jouw leven gaat hier verder op een punt waar we het beiden naartoe hebben gebracht, maar waar ik nu behoorlijke twijfels over heb. Ik voel hoe we ineens een afstand hebben die we nog nooit eerder hebben gevoeld. Die afstand creëren we allebei, daar zijn we beiden op onze eigen manier voor verantwoordelijk daar kunnen we, nee moeten we, eerlijk over zijn. Mijn grootste angst is dat we elkaar niet trouw blijven, niet trouw blijven aan onze beloftes en normen en waarden en dat we daardoor elkaar kwijtraken.”

“Geloof me John, ik wil je absoluut niet kwijt! Hoe wij begonnen zijn, de enorme bergen met problemen die we samen hebben moeten overwinnen, de ware liefde die we vanaf dag één voor elkaar voelen. Dat alles wil ik zeker niet in gevaar brengen. Mij raak je niet zomaar kwijt hoor!”

De woorden van Aaron dragen een lieve positieve en heldere, maar tegelijkertijd weinig overtuigende boodschap uit. John beseft dat ze er vandaag niet uit gaan komen. Er is niets wat hij in de resterende uren kan doen of kan laten zien om Aaron weer helemaal naar hem toe te trekken. John weet maar al te goed wat er speelt en weet ook dat hij dit scenario al had kunnen voorzien voordat hij besloot om in deze serieuze relatie met Aaron te stappen. Zijn werk zal hen steeds weer scheiden.

Vroeg de volgende ochtend start Aaron de auto terwijl John zijn plunjezak achterin gooit. De rit naar Schiphol is kort, net zoals het gesprek dat ze hebben. Voor John wordt de nachtmerrie werkelijkheid wanneer ze voor de vertrekhal afscheid nemen. De kus op die plek hebben ze al vaak beleefd, tot nu toe was het altijd een kus geweest die verlangens naar terugkomst en een belofte van pure liefde inhield. Deze ochtend voelt die, normaal zo bijzondere en veelbelovende kus, aan als een afscheidskus.

Na hun afscheid worden beiden opgeslokt in het ritme van de dag. John krijgt, samen met vier andere mariniers, zijn mission-briefing en een one-way ticket naar Curaçao. De terugreis is niet geboekt, door de pandemie is het te onzeker hoeveel manschappen er als reserve gehouden moeten worden. Opnieuw een behoorlijke domper voor John.

Aaron rijdt door naar zijn werk met een onbestemd en duister gevoel. Natuurlijk, John is wel vaker weg en vaak ook volkomen onbereikbaar. Dat zorgde er altijd voor dat Aaron zich alleen en heel ongemakkelijk voelde, deze keer is het anders, heel anders! ‘John is weg, ik ben vrij’. Het is behoorlijk schrikken om te erkennen en toe te geven dat deze bizarre gedachte hem leidt en verleid.

Eenmaal op het werk probeert hij zo goed mogelijk zijn gedachten op orde te krijgen, wat hij ook probeert, bij alles wat hij doet schiet Angelica z’n gedachten binnen. Er is werkelijk geen ontkomen aan, zij is de sleutel tot ongekende zin en bevrediging.

Klik

“Hey, ga je er nu een gewoonte van maken om me wakker te bellen?”

“Ik moet echt met je praten, kunnen we later afspreken?”

“Pfff, wine me dine me …, ah fuck laat maar. Ik zie je vanavond bij ‘La Luna Azzurra’, zeven uur. En owh ja, zorg dat je op tijd bent hoor, ik moet daarna naar het werk en ga echt niet op je zitten wachten of zo.”

Aaron stapt iets voor zeven uur het gezellige restaurantje binnen en neemt plaats aan een tafel voor het raam. Een minuutje of zo later stapt de imposante verschijning van Angelica naar binnen. Vanavond heeft ze zich in een paar zwarte plateaulaarzen, rode netkousen, roze ripped hotpants, een strakke goth top en flaphoed gekleed.

Voor de eigenaar van het restaurant, Alessandro, genoeg aanleiding om zelf even de bestelling van dit stel op te nemen.

“Dus je denkt erover om op het aanbod in te gaan? Die gast is wel okay hoor, hij komt regelmatig naar de club, is getrouwd met een of andere gravin met geld, veel geld. Ik denk dat ze een soort van deal hebben gesloten dat hij zich eens in de maand mag uitleven bij ons. En wat ik al zij, money is not an issue.”

“Hmm, klinkt nogal zakelijk, zo had ik het niet echt in gedachten. Ik zat meer in een nou ja, gewoon geile setting te denken, ik zou er nooit opgekomen zijn om er geld voor te vragen.”

“Think again big boy. Als je het niet voor geld doet, dan doe je het voor een niet bestaande liefde. Ik heb je met je vrie.. sorry, man samen gezien. Dat wat jullie hebben is echte liefde! Dit is een deal die je neemt of laat, simpel. Denk er niet te diep over na. Jij kan je even lekker uitleven, onze gast gaat ervan genieten, jij gaat met een leuke fooi naar huis. Je man zal er, wat ons betreft, nooit iets van hoeven weten.”

In eerste instantie is Aaron behoorlijk van zijn stuk gebracht, een erotisch spel tegen betaling?  De excentrieke Angelica heeft hem wat dat betreft wel even flink wakker geschud. In alle eerlijkheid is het wel een bevrijdende gedachte, het heeft niets met liefde te maken. Het is simpelweg het invullen van een behoefte voor een select groepje mensen waarbij hij de liefde voor zijn John niet in gevaar brengt. Sterker nog, die liefde kan juist nog dieper worden. De overweldigende eerlijk- en openheid van Angelica leiden op dit moment volkomen zijn gedachten.

‘Ze heeft gelijk! We komen hier allemaal als winnaars uit.’

“Wacht even, wat wil die gast eigenlijk?”

“Dat heeft ie heel precies laten weten, allemaal niet echt heftig, maar wel bij ons in de dungeon. Daar wil hij de beleving van een genadeloze maledom die hem totaal domineert op aangeven van, je gelooft het niet, zijn eigen gravinnetje! No worries, ik zal er ook bij zijn om het spel te overzien en begeleiden.”

“Oh, er wordt dus een performance van me verwacht. Weet niet of ik daar wel aan toe ben.”

“Neem mij en vooral jezelf niet in de maling, dit is precies wat je wil.”

Donderdagavond stapt Aaron voor het eerst de dungeon van “Club Vanilla Noir” in. De ruimte is fantastisch ingericht met alle denkbare tools aanwezig. Het is een heerlijk klamme en zinnelijke ruimte die je onmiddellijk in de stemming brengt.

Angelica stapt vlak achter hem naar binnen. “Voor mij is dit de allerbeste ruimte ooit, als ik hier binnen stap is niets meer onmogelijk, verdwijnen al mijn zorgen en problemen en kan ik helemaal mezelf zijn.”

Ze pakt een felrode flogger, en duwt die in Aarons handen. “Absoluut mijn favo instrument of pain, in de kleur die bij me past. Zet even een paar forse striemen over mijn tieten, breng me in de stemming Big Boy.”

Met behoorlijke verbazing kijkt Aaron naar Angelica. “Dat zou mijn stemming volledig laten verdwijnen, sorry hoor.”

De deur van de dungeon gaat op dat moment weer open, Chanelle stapt naar binnen en introduceert het paar dat deze sessie heeft besteld. “Dit is Gravin Gemma en haar slaaf P.”

Na de korte introductie verlaat Chanelle de ruimte en sluit de deur achter haar. Het moment dat de deur volledig in de sponning valt wordt de ruimte muisstil en nog bedompter dan deze al was. Terwijl de spanning naar een hoogtepunt schiet.

Gemma neemt rustig plaats in de pluche stoel die voor de “Game Master” is gereserveerd. Angelica neemt positie achter haar. Slaaf P staat voor het duo met de kersverse ‘Meester’ Aaron vlak achter hem.

Nadat Gemma dit plaatje voldoende in haar heeft opgenomen wenkt ze Angelica.

“Angelica, ontkleedt u zijn bovenlichaam en zet P met z’n armen in de T-bar boven hem. Meester Aaron, ik verzoek u de leren flogger te gebruiken om P een beetje op te warmen. Ik zou het waarderen als ik P hoor en vooral zie reageren op uw behandeling.”

Het taalgebruik en de manier waarop de gravin haar woorden uitspreekt hebben wel degelijk effect op Aaron en Angelica. Er is geen sprake van dat zij beiden of een van hun hier de show gaan bepalen. De gravin is volledig in the lead.

Voor Aaron is dit een redelijke teleurstelling. Zijn idee van een leuk feestje bouwen zakt een beetje weg en wordt vervangen door het idee van een betaalde gig uitvoeren. Hoe dan ook, op dit moment is het wel heel lekker om naar het blote bovenlijf van P te kijken en daar een paar forse striemen op achter te kunnen laten.

Angelica staat ondertussen weer achter de stoel van Gemma die terwijl ze strak naar P blijft kijken haar vraagt “15 of 20?”

“Hij moet nog een poosje mee, laten we het even op 15 houden.”

“Blijf me niet tegenvallen, maar vooruit 15 is een prettig begin.”

“Meester Aaron, u heeft gehoord wat Angelica heeft bepaald, 15 zweepslagen voor P. en val me niet tegen zoals Angelica zojuist deed. Zorgt u ervoor dat u mij overtuigt van uw kunnen.”

Terwijl Aaron de flogger venijnig op het bovenlichaam van P laat landen wordt met elke slag de ontembare lust bij alle vier steeds duidelijker. Gemma heeft oogcontact met Aaron terwijl P zich volkomen overgeeft aan haar grillen. Angelica heeft oogcontact met P, in haar ogen is de wens afleesbaar dat zij graag zijn plek zou willen innemen. Aaron voelt met elke striem die hij P toebrengt zijn verlangen groeien om door deze boy verwent te worden. Voor P maakt het geen verschil aan wie dan ook hij na zijn folteringen wordt toegewezen en welke diensten dan van hem wordt geëist, hij is er absoluut klaar voor.

Na de 15 slagen wenkt Gemma opnieuw Angelica bij zich. “Ontbloot u nu ook het onderlichaam van P zodat we deze sessie kunnen vervolgen. Voor u meester Aaron, zorgt u ervoor dat P mij zal beffen tot ik er echt van geniet. Wanneer u ook maar denkt dat zijn tempo afneemt, of zodra ik het aangeef, geeft u hem drie ferme strokes met deze riding crop op de billen. Mocht ik alsnog niet tevreden zijn over het tempo of zijn prestatie, dan zal P nog eens twee forse strokes, 1 op elk van zijn testikels moeten ondergaan totdat ik tevreden ben. Vanavond gaat u ervoor zorgen dat P leert beffen als een schoothondje.”

Angelica kijkt genietend naar de striemen die Aaron over de borstkast van P heeft gezet terwijl ze de knoop van zijn broek losmaakt. Wanneer ze langzaam de rits naar beneden trekt streelt ze bewust zachtjes over zijn half-harde piemel die daar onmiddellijk op reageert en als een als een hefbrug verder omhoog komt.

Dan begeleidt Aaron P naar Gemma en duwt hem op zijn knieën tussen de gespreide benen van Gemma, “Meester Aaron, motiveert u P even alstublieft.”

Voordat Aaron een derde slag uitdeelt heeft P zijn tong tussen de schaamlippen van Gemma geduwd en is hij aan zijn opdracht begonnen. De derde striem laat hem behoorlijk kreunen wat een weldadige trilling op de gezwollen clit van Gemma tot gevolg heeft. De uitdrukking op haar gezicht veranderd, haar houding op de stoel veranderd, Gemma geeft zich volkomen over aan het overweldigende genot van de controle die ze over de drie mensen om haar heen heeft.

Vanuit haar trance richt ze onverwacht haar hoofd weer op en kijkt Aaron aan, haar daaropvolgende subtiele knikje zegt genoeg.

De venijnige pijn die vervolgens door P’s ballen schiet heeft het bedoelde effect, zijn grommende gekreun stimuleert op onnavolgbare wijze het nu keiharde klitje van Gemma.

Aaron en Angelica zien hoe ze haar hoofd weer naar achteren gooit terwijl de aderen in haar hals steeds heftiger opzwellen. Gemma heeft duidelijk alle remmen losgegooid, ze laat zich heerlijk gaan in het moment en geniet van de allerbeste befbeurt ooit.

Even lijkt het erop dat ze iets wil gaan zeggen, totdat duidelijk wordt dat ze haar climax gaat bereiken. Als ze het laatste stadium bereikt, vlak voordat ze klaarkomt, kruist en sluit ze haar benen om P’s nek waardoor ze zijn hoofd stevig tussen haar benen vastklemt en zo zijn gezicht in haar vulva drukt op het moment dat ze onstuimig klaarkomt.

Na de sessie nemen Aaron en Angelica een drankje aan de bar van “Salle Vanilla Noir”.

“En? Was het wat voor je?” Angelica stelt de vraag, alhoewel ze het antwoord eigenlijk wel weet, het antwoord wat ze vanaf het begin van dit avontuur al had voelen aankomen.

Aaron neemt de laatste slok van de voortreffelijke single malt die voor hem was neergezet, staat op van zijn kruk en geeft Angelica de meest innige knuffel die hij ooit aan een vrouw heeft gegeven.

“Dankjewel schat, die enveloppe is ook voor jou. We bellen wel weer.”

 

Geschreven door ARBY

 

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

 

Vervolg op vorige verhaal “Salle Vanilla Noir” van 5 januari jl.

De spanning is te snijden als John en Aaron naar huis rijden. Nog even probeert Aaron om John op wat luchtigere gedachten te brengen door over Angelica te beginnen. “Wat een heerlijke vrije geest heeft die meid, ik val echt niet op vrouwen maar zíj, zij doet me wel wat! Vond jij het ook niet spannend hoe ze ons op weg hielp?”

“Schat, luister. Dat hele circus is simpelweg niet mijn ding. Vanaf ik daar binnenstapte gingen bij mij de alarmbellen af. Onze avond thuis was spannend, geweldig spannend zelfs, helemaal top! Ik geef me graag aan je, ik hou wel van het spel en ik hou van jou en de manier waarop ik je bezig zie en hoe je me laat voelen, gewoon supertof, supergeil allemaal. Maar in die club? Sorry. Ik kan me niet omschakelen, in plaats van zin krijg ik weerzin en voel ik me zelfs een tikje agressief worden.”

Aaron valt stil. Hoe graag ook dat hij John wil plezieren en samen met hem emoties en avonturen delen, weet hij en voelt hij vanuit z’n binnenste dat hij zichzelf niet zal kunnen beheersen om terug naar de club te gaan… blijkbaar alleen. Het daaropvolgende moment voelen beiden de onverklaarbare spanning van bedrog. Er is niets gebeurt, althans nog niet, dat ook maar enigszins op bedrog lijkt. Samen uit samen thuis, een avond meegemaakt die duidelijk niet voor herhaling vatbaar is en die beiden in een andere mindset heeft gebracht. Er is geen bedrog, tot nu toe is alles eerlijk en open uitgesproken. Maar toch hangt nu juist die specifieke emotie als prikkeldraad tussen hun in.

De maandag erop staat Angelica vanuit het niets bij Aaron in de winkel.

“Hoe vond je vriend het?”

“Vriend? We zijn getrouwd hoor! Nou, we konden ons niet echt in de sfeer vinden. Thuis is het leuker.”

“Nah echt niet! Ik heb jou bezig gezien, maak een ander maar wijs dat JIJ je daar niet lekker voelt. Jammer dat ik niets voor je vriend, oh ja sorry, je man kan betekenen, wat een hunk! Voor jou kan ik trouwens wel wat doen, als je tenminste interesse hebt… Eén van de mannen die bij jullie aan tafel zat heeft aan meesteres Carmen toestemming gevraagd om zijn fantasie uit te mogen leven. Daarom sta ik nu hier, op zoek naar een dominante man die hem alle hoeken van de kamer, ik bedoel natuurlijk, club kan laten zien.”

Na deze woorden van Angelica verdwijnt John even helemaal uit de gedachten van Aaron die nu midden op de dag en terwijl hij aan het werk is, overspoelt raakt door een ongekend geile sensatie.

‘Oh ja! Ik zou me heerlijk uitleven, ik zou wel even laten zien en zeker laten voelen hoe het is om door mij onder handen te worden genomen. Oh John, nee, nee ik ben van jou hoor.’

“Hoe kom je erbij om mij te vragen? Ik ben net één keertje in de club geweest, ik heb totaal nul ervaring. Wat verwacht je dan nu allemaal van me?”

Ongewild dwalen Aarons gedachten toch af naar de club en de niet uit te leggen opwinding die hem beetje bij beetje meer in z’n grip krijgt.

Gewiekst zegt Angelica: “Kijk ’s naar jezelf! Onderschat jezelf nou niet. Ik zou je graag gruwelijk met mij tekeer laten gaan en ik zou van elke seconde genieten als je met me bezig zou gaan.”

Er is geen uitweg meer, Aaron zit in de subtiele val van lust en zinnigheid.

Wanneer Aaron die avond naar huis rijdt bedenkt hij een hele reeks aan scenario’s over hoe hij dit het beste aan John kan vertellen. Hij blijft nieuwe ideeën verzinnen maar het stemmetje vanuit zijn ziel heeft hem allang gezegd dat hij dit niet met John gaat delen.

Op het moment dat Aaron hun trendy appartement binnenstapt vult de, normaal zo gemoedelijke en gezellige, ruimte zich met een vreemde ongekende spanning. Aaron voelt zich schuldig, zomaar voor niets schuldig. Het gevoel roept nare herinneringen bij hem op, herinneringen die hem terugbrengen naar die vervelende periode van voordat hij zijn ouders dorst te vertellen dat hij op jongens valt, homo is.

Zijn moeder voelde altijd haarzuiver aan als er iets speelde en kon echt dwars door hem heen kijken als hij niet de waarheid vertelde of zaken verborgen hield, nu lijkt het net alsof John op precies diezelfde manier dwars door hem heen kijkt.

Terwijl Aaron in de keuken bezig is om voor hun tweeën een maaltijd in elkaar te draaien dekt John de tafel en komt daarna in de keuken staan. Met zijn gespierde armen over elkaar lijkt zijn simpele vraag “Hoe was je dag?” meteen op een kruisverhoor.

Vanaf het ontwijkende “Oh goed hoor” gaat het verder faliekant mis, Aaron duikt in de meest bizarre details over de prijs en de kwaliteit van het vlees dat ze tegenwoordig aangeleverd krijgen. Bijna zonder adempauze brabbelt hij verder over de klanten en het gezeur dat hij van hen moet aanhoren. Pas als hij heeft uitgesproken dat hij vandaag werkelijk niet één leuk iemand heeft gezien beseft hij dat hij een enorme muur om zich heen aan het bouwen is en echt te veel, veel te veel praat.

Natuurlijk merkt John dat er iets aan de hand is, natuurlijk merkt John dat Aaron zijn uiterste best doet om positief defensief te zijn. Het schrikt hem af, dit is een totaal nieuwe ervaring die een enorme wolk aan ongekende onzekerheid met zich meebrengt.

Het zal aan de negatieve vibe liggen dat nu geen van twee het gesprek de richting geeft die het nodig heeft. Ook later, aan tafel, komt er niets zinnigs uit beiden en blijft het gesprek beperkt tot koetjes en kalfjes.

Pas wanneer ze in bed liggen komen de emoties bij Aaron los, emoties die voortuitlopen op wat er nog gaat gebeuren. Ook nu, net als eerder in de keuken vertaalt hij dit naar overdaad om de echte issue en een eerlijk gesprek te vermijden.

Terwijl hij zichzelf half op John draait pakt zijn hand stevig diens lul vast om de schacht een rustige massage te geven. Binnen een paar seconden heeft Aaron het voor elkaar dat hij nu een keiharde stijve vasthoudt. Terwijl hij een beetje harder knijpt zet hij het topje van zijn duim op het toompje bij John en beweegt daarna rustig zijn duimtop heen en weer en geeft John op die manier een sensationele, intens geile massage.

Als John zijn arm om de nek van Aaron slaat en hem dicht tegen zich aan trekt voelt Aaron dat zijn massage richting een happy end gaat. Hij stopt en geeft John tijd om een beetje bij te komen om daarna rustig door te gaan. Johns gekreun wordt heftiger, zijn spieren spannen zich opnieuw aan. Opnieuw last Aaron even een pauze in. “Ga door, ga door, alsjeblieft ga door!” Aaron verstevigd opnieuw zijn grip en laat zijn hand rustig van boven naar beneden bewegen tot Johns schokkende lichaam een rauw en intens gekreun laat horen dat wordt gevolgd door een paar dikke, warme stralen geil die tegen hun beide lijven aan spuiten.

Bijna direct hierna verlaat Aaron het bed om vochtige handdoekjes uit de badkamer te halen. Hij helpt John hem af te vegen en daarna brengt hij, op wat moet lijken op zorgzaamheid, de handdoekjes weer terug naar de badkamer. Deze zorgzame handelingen halen alle erotische spanning weg. Precies wat hij wilde.

Aaron kruipt weer in bed, wenst John welterusten en trekt de dekens over zich heen.

Met de irritatie merkbaar in zijn stem vraagt John: “Wil jij niet klaarkomen?” Het antwoord is nog irritanter dan de situatie “Ik geniet er echt van als jij geniet, ik hoef niet per se klaar te komen hoor.”

John voelt hoe er ineens een kloof tussen hem en Aaron ontstaat en erger nog, hoe hij de controle aan het verliezen is. Dat past helemaal niet bij hem. Hij heeft geleerd om op zijn zesde zintuig te vertrouwen en situaties in te schatten voordat ze escaleren. Kracht, verbondenheid en toewijding zijn de kernwoorden van een marinier en pure noodzaak in het veld. Maar nu er een situatie in zijn huwelijk ontstaat weet hij zich er werkelijk geen raad mee en moet hij aan zichzelf toegeven dat hij hier niet mee om weet te gaan.

‘Moet ik, zal ik, Aaron nu verder vragen? Moet ik hem nu wakker houden en een gesprek aangaan, of kan ik beter wachten tot morgen? Ik weet zeker dat er iets bij hem speelt waar hij me blijkbaar niet in wil laten delen. Met die hele show die hij vanavond heeft opgevoerd verbergt hij iets, dat is zeker. Ik wil niet aan hem twijfelen, dat zou ons meteen alle twee in een hoek drukken waar we niet thuishoren, maar wat kan ik verwachten als ik straks weer voor een maand of langer op pad moet? Kom ik daarna dan nog wel hier thuis? Mijn eenheid heeft sowieso binnen een aantal weken een missie in de Cariben.’

‘Shit, ik voel me ziek worden!’

‘Hij zal toch niet iemand zijn tegengekomen in de zaak of zo? Nee, dan had hij die toch allang geleden tegengekomen. Hij is echt voor mij gegaan, onze match is solid en volkomen oprecht. Nee, dat hij ineens een ander vindt, daar geloof ik niet in.’

‘Aan de andere kant, hoe vaak hoor je niet dat een stel waar je het nooit van zou verwachten ineens uit elkaar gaat? En dan ook nog ’s om de meest idiote redenen! Hangt ons dat ook boven het hoofd? Waar gaat het nu mis, gaat het wel mis? Wat moet ik doen? Wat wil ik dat Aaron doet, wat kunnen we samen doen om te voorkomen dat het mis gaat tussen ons?’

‘FUCK! Het is die kut club!’

‘Ik had me nooit moeten laten overhalen om daar naar binnen te stappen! Nou ja, misschien wel en misschien moet ik me dan wat minder geserveerd of defensief opstellen. Hier thuis was het best fijn om een beetje te experimenteren en de manier waarop Aaron ervan geniet is voor mij ook een fantastische ervaring. Maar die club, nee, dat is mijn ding niet! Dat is voor mij een mission impossible!’

‘Dat Aaron dat heel anders beleeft wil ik wel proberen te snappen, dat hij daarmee onze relatie op het spel durft te zetten snap ik simpelweg niet. Shit, wat bedacht ik nou net, moet ik me minder terughoudend opstellen? Ik krijg kippenvel bij de gedachte. Die hele setting daar lijkt op één van mijn trainingskampen, mijn instincten worden daar gewoon eerder wakker geschud dan mijn lusten. Ik kan dit niet aan hem uitleggen, dat snap ik, maar dát snapt hij natuurlijk niet.’

‘Hoe gaat dit verder? Ik wil echt niet naar die club, hij wel. Ik ga voor een maand ofzo op pad… hij gaat. natuurlijk naar die club. Ik kan het hem ook niet eens echt kwalijk nemen, uiteindelijk ben ik degene die hem voor weken achtereen alleen laat.’

‘Waarom slaap ik nog niet, waarom spelen al deze gedachten door mijn hoofd, er is helemaal niets aan de hand, er is nog helemaal niets gebeurt. Ik vertrouw hem toch! En zelfs als hij naar die club gaat, dan kan ik nog steeds op onze liefde voor elkaar vertrouwen. Hij mag zo af en toe toch best een pleziertje hebben? Ik wil hier niet aan denken, ik wil slapen!’

‘Ik kan natuurlijk ook het korps opgeven! Die gast, hoe heet ‘ie ook alweer? Euh, Armand. Die gozer heeft me al een paar keer gevraagd om wat “klussen” voor hem op te pakken.’

‘Nee dat kan ik niet. Die kant wil en kan ik simpelweg never-nooit-niet op!’

‘Ik moet en zal trouw blijven aan mijn overtuigingen, net zoals ik trouw zal blijven aan Aaron, wat er ook gebeurt.

 

Geschreven door ARBY

 

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

 

“Hey John, het is donderdag ik ken een club die vanavond hun deuren open heeft voor een vanilla party, laten we daar even binnenlopen.” John kijkt met verbazing naar Aaron, “vanilla party, waar heb je het over? Stel je nu voor om naar een meidenparty te gaan?”

“Uhm, nou nee maar ik wil proberen om ons spel, zeg maar een stapje verder te nemen. Geloof me, ik weet wat ik doe en ik weet wat jij wilt, vanavond neem ik je onder mijn hoede.” De intense blik van eerder is overgegaan in een twinkeling in Aaron’s ogen, een twinkeling die een boodschap brengt die John niet meteen begrijpt maar tegelijkertijd wel spannend vindt.

Een uur later parkeren ze de auto voor de, op dit tijdstip gesloten, “Wideawake” hoedenzaak. John kijkt met verbazing naar Aaron die tot pal voor de deur loopt en daar gaat staan en dan gehaast John wenkt om ook naar de deur te komen. Zodra ze samen voor de deur staan gaat deze open, Aaron pakt John’s hand en trekt hem mee naar binnen.

Achter in de zaak is een tweede deur die half wordt opengedaan door de volledig in het zwartgeklede Angelica, een imponerende goth girl. Ondanks de halfgeopende deur, haar zware zwarte oog make-up en felrode lenzen straalt deze girl een bekoorlijke toegankelijkheid uit, ze geeft je direct het gevoel dat je diepste en donkerste geheimen bij haar wel veilig zijn.

Ze kijkt beide mannen aan, stelt zich kort voor en vraagt direct daarna “vanilla or edge?” Haastig zegt Aaron “vanilla”. Volledig onnodig en alsof Angelica dat niet in de gaten zou hebben voegt hij eraan toe dat dit hun eerste bezoek is. Ze opent de deur nu verder en pakt een menukaart van de kleine tafel die naast haar en overhandigd de kaart aan Aaron en zegt: “Boven krijgen jullie een tafel aangewezen, neem plaats en neem dit menu door, vanavond zijn jullie te gast.” Daarna verwijst ze beide mannen de trap op naar boven.

Eenmaal boven komen John & Aaron in een hal terecht die met dik tapijt en zwaar velours behang bekleed is, een stenen boog waar ook een dik en zwaar gordijn voor hangt is de ingang naar de “Salle Vanilla Noir”. Een beetje behoedzaam duwt Aaron het gordijn opzij waarna hij opnieuw John’s hand pakt om vervolgens samen naar binnen te stappen.

Op een imposante troon die recht tegenover de ingang, op een kleine verhoging, is geplaatst zit meesteres Carmen met links van haar een vrouwelijke en rechts van haar een mannelijke butler, beiden zijn in strakke, sexy latex kostuums gekleed.

Aan de linker- en rechterkant van de zaal staan tiptop gedekte tafels met eten, liflafjes en drankjes klaar. Achter de tafel aan de rechterkant zitten zeven gasten, de tafel links telt momenteel vijf gasten. Op een podium in het midden tussen de tafels staat een onheilspellend uitziende houten folterbank die aan alle kanten is voorzien van kettingen en boeien. De ruimte is imposant, stijlvol en sinister tegelijkertijd.

John en Aaron krijgen de linker tafel door meesteres Carmen aangewezen, daarmee zitten aan beide tafels nu zeven gasten.

Nadat John en Aaron zitten overhandigt Carmen aan de vrouwelijke butler een kaart waarop groot L-3 staat geschreven, zonder een woord te zeggen loopt de butler met de kaart naar de linker tafel en overhandigd de kaart aan de derde persoon aan die tafel. Een nette dame van middelbare leeftijd in een keurig en vermoedelijk daardoor, een beetje truttig uitziend mantelpakje. Na de kaart overhandigd te hebben loopt de butler terug naar haar positie naast meesteres Carmen.

Met de kaart in haar hand staat de nette dame op en kijkt naar de man naast haar, een zichtbare geile gloed maakt zich van haar meester, zelfs haar truttige mantelpakje ziet er nu ineens spannend uit. Met een duidelijke, maar nu ietwat trillende stem, zegt ze op strenge toon: “Nummer 4, je hebt niet aan je opdracht voldaan, meesteres Carmen zal de straf bepalen die we hier en nu zullen voltrekken, meld je bij meesteres Carmen”.

John voelt zich niet op zijn gemak met wat er zich hier afspeelt. Vanuit zijn ongemakkelijkheid en als excuus, om even niet de zaal in te hoeven kijken wat er zich verder af gaat spelen, pakt hij de menukaart die ze van Angelica hebben gekregen.

Club Vanilla Noir spelregels

Welkom in Club Vanilla Noir, waar u de vrijheid heeft om al uw BDSM-fantasieën uit te leven.

Our club rules!

Alle fans zijn welkom, ook wanneer u hier alleen naartoe bent gekomen om te kijken, maar begrijp alstublieft dat wij geen dierentuin zijn en iedereen hier respect voor elkaar heeft.

Zonder uitnodiging of opdracht dient u niet te participeren in een fantasie of spel.

Besef dat niet iedereen hier dezelfde fantasie uitleeft. Wij willen niet uw, noch het spel van een ander laten verstoren.

Onze zaal monitor zit aan de bar, vraag hen om hulp of advies indien iets niet duidelijk is en volg te allen tijde hun aanwijzingen op.

Ons en uw safeword is “forty-three” in één keer uitgesproken stopt het spel direct, door alleen “forty” uit te spreken matigt u het spel.

Geniet en laat genieten.

 

Wanneer John weer opkijkt staat nummer 4 ondertussen voor meesteres Carmen, de zaal vult zich voelbaar met een intens erotische spanning als nummer 4 voor meesteres Carmen knielt.

“4, je opdracht voor de afgelopen week was simpel en deze had je eenvoudig en discreet in je eigen huis kunnen uitvoeren. Nu je dat niet hebt gedaan heb je mij en nummer 3 zwaar teleurgesteld. Bij deze ben je veroordeeld tot de straf die nummer 3 je op zal leggen. Nummer 3, heb je een straf bepaalt?”

Uit haar tasje, dat er even stijfjes als haar mantelpakje uitziet, haalt nummer 3 een kleine rode enveloppe tevoorschijn en legt deze vóór haar op de tafel.

Hierop komt de butler weer in actie om de enveloppe op te halen en deze vervolgens aan meesteres Carmen te overhandigen. Carmen haalt het briefje uit de enveloppe, leest het en knikt instemmend.

“4, ik zal erop toezien dat je straf ten volle zal worden uitgevoerd. Geachte gasten geniet van de lekkernijen op tafel en het spel en de vernedering die nummer 4 hier vanavond zal ondergaan.”

Voor het eerst deze avond kijkt Carmen naar de butler rechts van haar en geeft ze hem de opdracht om nummer 4 uit te kleden en hem op de martelbank vast te ketenen. De vrouwelijke butler krijgt de opdracht om een set electro-penisringen aan te brengen, een taak die ze behendig uitvoert. De eerste ring plaatst ze achter het scrotum en de laatste, vierde ring net achter de eikel. Haar aanrakingen, in combinatie met het sluiten van de boeien die hem in een vernederende positie dwingen, bewerkstelligen een spanning die zich duidelijk laat zien, kloppend begint zijn lul harder te worden.

Ook voor Aaron werkt de spanning meeslepend. Het illustere beeld dat zich voor zijn ogen openbaart geeft hem een flinke stijve, waardoor zijn hand als vanzelf het dijbeen van John opzoekt.

De stemming in de zaal deint een beetje op en neer, achter de tafel tegenover hen ziet Aaron hoe een stel dicht tegen elkaar aankruipt en overweldigd door het bloedgeile spel in het midden van de zaal, zich in de roes laten meeslepen. Aaron verkeert in dezelfde roes en laat zijn hand verder omhoog over Johns been schuiven.

Ondertussen wordt het spel in het midden van de zaal wat heftiger. Nummer 3 zit op een kruk naast de geketende 4. Carmen heeft haar de afstandsbediening van de penisringen gegeven zodat ze zelf kan bepalen hoe lang en hoe intens de stroomstoten door de penis van 4 gejaagd zullen worden. 3 heeft ook permissie van Carmen gekregen om een paar tepelklemmen te laten plaatsen. Zijn bonzende en omhoog wijzende lul is voor nummer 3 een geldig argument om op haar console de intensiteit verder op te schroeven. Dat resulteert in heerlijk opgewonden kronkelende bewegingen van 4.

Het schouwspel beheerst en controleert volkomen de roes waarin Aaron verkeert, hij geeft zich er volledig aan over en wil de rits van Johns broek openen. Hiermee slaat voor John de stemming in één keer om. Hij schuift zijn stoel naar achteren en kijkt naar Aaron met een blik die niet te interpreteren valt. Geen boosheid, geen afwijzing, geen geruststelling, een hele nieuwe prikkel die het spel voor hem en Aaron in een klap stillegt nog voordat het was begonnen.

De ruw verstoorde vibe geeft Aaron een onbehaaglijk gevoel, deze club, deze avond, deze groep mensen! Voor Aaron is dit absoluut de perfecte setting hij heeft zich nog nooit zo lekker opgewonden en geil gevoeld. Maar wat nu? Wat gaat er in John om? Blijkbaar is hij er niet mee op z’n gemak. Aaron bedenkt dat hij er open over had moeten zijn voordat ze vanavond op pad gingen. Misschien had hij John dan vooraf al in de stemming kunnen brengen en hem kunnen overtuigen om te gaan. Het had dan waarschijnlijk heel anders gelopen. Aan zichzelf moet hij toegeven dat het een gevaarlijk experiment was om niets te zeggen en John hiermee te verrassen, nou ja verrassen, overrompelen. Aan de andere kant had hij waarschijnlijk nooit ontdekt dat het zo geweldig goed aanvoelt om in deze setting je lusten uit te leven. Alhoewel het er op dit moment niet naar uitziet dat dat vanavond nog gaat gebeuren weet Aaron heel zeker dat deze club hem vaker gaat zien.

“Kom, laten we een drankje aan de bar nemen”. Hij pakt Johns hand en voelt dat John hier graag in meegaat. Ook vanaf de bar kun je naar het midden van de zaal kijken, maar door de grotere afstand tot het podium is de beleving minder intens. Aaron zorgt dat John met z’n rug naar het podium kan gaan zitten en geeft hem daarmee de ruimte om zijn gevoelens weer in balans te brengen.

De bartender zet hun bestelling, twee glazen rum, voor ze op de bar. Aaron neemt een flinke teug en neemt even de tijd om zijn vraag aan John zo snugger mogelijk te formuleren: “Raak je hier nou ook niet vreselijk opgewonden van?”

John zou eigenlijk dolgraag Aaron het plezier doen om de geile spanning te kunnen voelen en delen, de liefde die de twee vanaf het eerste moment tussen elkaar hebben gevoeld heeft ze al door heel wat stormen en buitjes geleid. De weg die Aaron nu is ingeslagen komt echter als een complete verrassing. De uitingen van hun liefde voor elkaar zijn best vaker, zeg maar aan de ruwe kant geweest, het is pas sinds kort dat Aaron daar een andere dimensie aan heeft gegeven en ze zich beiden voorzichtig in een BDSM spel hebben laten glijden. Maar om dat nu buiten hun eigen veilige omgeving uit te gaan leven blijkt voor John een brug te ver.

“Op dit moment en in deze club voel ik niet de vibe die jij blijkbaar juist wél voelt. Voor mij is het lastig om de controle uit handen te geven en me te laten gaan in een spel met vreemden en dan ook nog eens in een onbekende omgeving. Ik voel me ook niet lekker als een vrouw met een geile blik in haar ogen naar me kijkt. En ja, natuurlijk streelt het m’n ego als ik merk dat ik iemand ‘aan kan krijgen’ maar verder dan dat gaan staat mijn gevoel me simpelweg niet toe.”

Terwijl Aaron op zoek is naar een reactie die voor nu even alle deuren open kan houden wordt zijn aandacht volledig naar het podium getrokken.

De foltering van nummer 4 bereikt de finale. De blijkbaar korte maar zeer heftige electrostoten die hem nu worden toegebracht laten de man kermen terwijl zijn hele lichaam heen en weer schokt. Een tafereel dat Aaron in verrukking brengt en een gloed op z’n gezicht zet.

De ‘Salle Vanilla Noir’ houdt vanaf dit moment Aaron definitief in een greep van waaruit geen ontsnappen meer mogelijk is. Dit spel en deze setting raken bij hem precies de juiste snaar, hij voelt hoe zijn lul super glad tegen de stof van z’n onderbroek omhoog kruipt. Het liefst zou hij John nu mee het podium opsleuren en hem daar knielend een blow job geven, terwijl ze door de gasten worden bekeken.

Die hersenspinsels verdwijnen snel als hij John weer aankijkt. Opnieuw is daar die merkwaardige blik in John’s ogen. Nog voordat John de woorden uitspreekt weet Aaron dat John hier weg wil, zonder dat hij het zelf uitspreekt belooft Aaron zichzelf dat hij hier terug zal komen.

 

Geschreven door ARBY

 

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)