Mission impossible (vervolg op “Salle Vanilla Noir”)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

 

=> Vervolg op vorige verhaal “Salle Vanilla Noir” van 24 januari jl. Laatste deel

Kracht, verbondenheid en toewijding

De subtiele val die Angelica voor Aaron heeft opgezet zal vroeger of later dichtslaan.

Normaal zou John, na lekker klaargekomen te zijn, als een blok in slaap vallen; dit was niet zo’n nacht.

De gedachte dat hij en Aaron blijkbaar ineens ‘andere verlangens’ hebben heeft hem de hele nacht wakker gehouden. Erger nog dan die, misschien begrijpelijke, ‘andere verlangens’ is dat Aaron zaken verborgen lijkt te houden. De ultieme zwakke plek in elke relatie die bij hun dubbel zo hard aankomt, John is vaak weken achtereen op missies ver van huis.

Gelukkig, eindelijk gaat die wekker af!

John veert onmiddellijk op om een ontbijtje voor hun tweeën voor te bereiden. Zijn schema voor vandaag is simpel, een kilometer of vijf rennen en daarna een paar uurtjes naar de gym.

Voor Aaron zal de dag ook geen grote verrassingen brengen. Douchen, ontbijten, in de auto stappen en naar het werk.

Beiden doen hun best om het ontbijt zo gezellig mogelijk te maken en de lastige ervaring van afgelopen nacht voor nu even opzij te zetten. John wil er niet over beginnen als ze er niet echt de tijd voor kunnen nemen. Aaron wil er sowieso niet over beginnen, hij houdt het liever gewoon zijn geheim totdat hij er richting aan denkt te kunnen geven.

Na het ontbijt lopen ze samen naar beneden, Aaron naar de auto en John begint aan zijn parcours via de rustige dorpsstraatjes naar het bos met trimbaan. Tijdens het hardlopen in het bos blijven dezelfde vragen door zijn hoofd malen, hoe kan hij het beste het gesprek met Aaron aangaan? Wat als we niet kunnen praten over hun verlangens, wat betekent dat voor hun relatie? Ben ik sterk genoeg om Aaron zijn plezier te gunnen? Wat als hij daardoor op een ander verliefd wordt op iemand die wel van het BDSM spel houdt en zich helemaal kan laten gaan?

Ondertussen is ook voor Aaron een ongekende gelatenheid voelbaar. Zijn stellige wens om naar de club terug te gaan is zonder enige twijfel aangewakkerd door de opmerkingen en het verhaal van Angelica. Haar verslag over een clubgast die zich graag door hem zou laten domineren laat hem niet los. Het heeft een soort van oer-verlangen in hem losgemaakt -een droom waarvan hij niet eens wist dat hij die had- een droom die zomaar werkelijkheid kan worden. Alleen al de gedachte eraan brengt hem meteen terug in de sfeer van de intense, ongeremd geile spanning die de club hem geeft.

De subtiele val die Angelica voor hem heeft opgezet zal vroeg of laat dichtslaan.

Aaron neemt even pauze, de onzin praatjes met zijn klanten irriteren hem vandaag. Zijn gedachten zijn er simpelweg niet bij, hij wil alleen aan John denken, maar moet toegeven dat hem dat vandaag niet lukt. Zijn gedachten schieten steeds opnieuw naar Angelica, hij beseft heel goed dat ze een zaadje bij hem heeft geplant dat onverbiddelijk aan het ontkiemen is.

Als hij z’n telefoon pakt om John te bellen bedenkt hij dat John nu in de sportschool is en z’n telefoon waarschijnlijk niet gaat opnemen. Als hij op het menu van z’n mobiel terug klikt opent vanzelf het adresboek, de alfabetische volgorde zorgt ervoor dat Angelica’s nummer precies onder z’n duim verschijnt…

Klik

Op bijna hetzelfde moment -klikt- ook de telefoon van Johns’ commandant die zich niets aantrekt van waar John nu is en hem belt met de details voor een spoedmissie. Zijn missie in de Caribbean wordt vervroegd. De pandemie is de oorzaak dat er meer reserve troepen op de eilanden nodig zijn. “Morgenvroeg aanmelden op Schiphol. Je briefing krijg je daar.”

Met een slaperige stem neemt Angelica haar telefoon op. “Als jij het niet was geweest had ik echt niet opgenomen maar jíj, hmm jij mag me altijd en overal lastigvallen.”

“Oh, sorry je slaapt nog. Dat had ik kunnen weten.”

“Dat je me belt zegt genoeg, eigenlijk hoop ik dat je mij voor mij belt, maar dat denk ik niet dus, zeg het maar, wat kan ik voor je doen?”

Het duurt even voordat Aaron iets zinnigs weet te zeggen. De drempel, om zonder omhaal of excuses te zeggen wat hij wil, blijkt toch hoger dan hij had verwacht. Dan wordt zijn gesprek verstoord door een ander binnenkomend gesprek, als hij ziet dat het John is voelt hij het bloed uit z’n hoofd wegtrekken en zijn hart in z’n keel bonken. Betrapt, flitst door z’n gedachten.

Hij drukt Angelica onmiddellijk weg en neemt met een vreemde en heel nerveus klinkende “Hoi” het gesprek van John aan.

“Ik ben net gebeld, morgenvroeg moet ik me aanmelden. Sorry schat, de timing had niet slechter gekund. Ik ga nu naar huis, kom je?”

Overmeesterd door een nerveuze spanning die het plotseling aangekondigde vertrek van John veroorzaakt rijdt Aaron terug naar hun flat. Heel eerlijk geeft hij aan zichzelf toe dat de hem overmeesterende spanning deels komt doordat hij vanavond waarschijnlijk geforceerd wordt om het gesprek met John aan te gaan. Deels, en hoe treurig dat eigenlijk ook is, komt die spanning door de aankomende vrijheid van een paar weken. Hij voelt zich als een klein kind, een klein kind die de kans schoon ziet om met vuur te kunnen spelen.

John zit in La Chaise en straalt een zekere rust uit als Aaron binnenstapt. Hun lounge chair nodigt vandaag niet uit om deze middag tot een speelmiddag te maken. In Aarons angstige fantasie zou het zomaar kunnen dat waar hun BDSM-avontuur begonnen is het nu ook gaat eindigen.

“Sorry Aaron, dit had ik echt niet aan zien komen, de timing is werkelijk klote. Laten we er niet kinderachtig over doen, we hebben een probleem waar we vanmiddag nog even over kunnen praten en daarna een paar weken niet. Ondertussen gaat ons leven verder. Voor mij worden het een paar weken op een tropisch eiland met m’n team op een boot of in de kazerne. Jouw leven gaat hier verder op een punt waar we het beiden naartoe hebben gebracht, maar waar ik nu behoorlijke twijfels over heb. Ik voel hoe we ineens een afstand hebben die we nog nooit eerder hebben gevoeld. Die afstand creëren we allebei, daar zijn we beiden op onze eigen manier voor verantwoordelijk daar kunnen we, nee moeten we, eerlijk over zijn. Mijn grootste angst is dat we elkaar niet trouw blijven, niet trouw blijven aan onze beloftes en normen en waarden en dat we daardoor elkaar kwijtraken.”

“Geloof me John, ik wil je absoluut niet kwijt! Hoe wij begonnen zijn, de enorme bergen met problemen die we samen hebben moeten overwinnen, de ware liefde die we vanaf dag één voor elkaar voelen. Dat alles wil ik zeker niet in gevaar brengen. Mij raak je niet zomaar kwijt hoor!”

De woorden van Aaron dragen een lieve positieve en heldere, maar tegelijkertijd weinig overtuigende boodschap uit. John beseft dat ze er vandaag niet uit gaan komen. Er is niets wat hij in de resterende uren kan doen of kan laten zien om Aaron weer helemaal naar hem toe te trekken. John weet maar al te goed wat er speelt en weet ook dat hij dit scenario al had kunnen voorzien voordat hij besloot om in deze serieuze relatie met Aaron te stappen. Zijn werk zal hen steeds weer scheiden.

Vroeg de volgende ochtend start Aaron de auto terwijl John zijn plunjezak achterin gooit. De rit naar Schiphol is kort, net zoals het gesprek dat ze hebben. Voor John wordt de nachtmerrie werkelijkheid wanneer ze voor de vertrekhal afscheid nemen. De kus op die plek hebben ze al vaak beleefd, tot nu toe was het altijd een kus geweest die verlangens naar terugkomst en een belofte van pure liefde inhield. Deze ochtend voelt die, normaal zo bijzondere en veelbelovende kus, aan als een afscheidskus.

Na hun afscheid worden beiden opgeslokt in het ritme van de dag. John krijgt, samen met vier andere mariniers, zijn mission-briefing en een one-way ticket naar Curaçao. De terugreis is niet geboekt, door de pandemie is het te onzeker hoeveel manschappen er als reserve gehouden moeten worden. Opnieuw een behoorlijke domper voor John.

Aaron rijdt door naar zijn werk met een onbestemd en duister gevoel. Natuurlijk, John is wel vaker weg en vaak ook volkomen onbereikbaar. Dat zorgde er altijd voor dat Aaron zich alleen en heel ongemakkelijk voelde, deze keer is het anders, heel anders! ‘John is weg, ik ben vrij’. Het is behoorlijk schrikken om te erkennen en toe te geven dat deze bizarre gedachte hem leidt en verleid.

Eenmaal op het werk probeert hij zo goed mogelijk zijn gedachten op orde te krijgen, wat hij ook probeert, bij alles wat hij doet schiet Angelica z’n gedachten binnen. Er is werkelijk geen ontkomen aan, zij is de sleutel tot ongekende zin en bevrediging.

Klik

“Hey, ga je er nu een gewoonte van maken om me wakker te bellen?”

“Ik moet echt met je praten, kunnen we later afspreken?”

“Pfff, wine me dine me …, ah fuck laat maar. Ik zie je vanavond bij ‘La Luna Azzurra’, zeven uur. En owh ja, zorg dat je op tijd bent hoor, ik moet daarna naar het werk en ga echt niet op je zitten wachten of zo.”

Aaron stapt iets voor zeven uur het gezellige restaurantje binnen en neemt plaats aan een tafel voor het raam. Een minuutje of zo later stapt de imposante verschijning van Angelica naar binnen. Vanavond heeft ze zich in een paar zwarte plateaulaarzen, rode netkousen, roze ripped hotpants, een strakke goth top en flaphoed gekleed.

Voor de eigenaar van het restaurant, Alessandro, genoeg aanleiding om zelf even de bestelling van dit stel op te nemen.

“Dus je denkt erover om op het aanbod in te gaan? Die gast is wel okay hoor, hij komt regelmatig naar de club, is getrouwd met een of andere gravin met geld, veel geld. Ik denk dat ze een soort van deal hebben gesloten dat hij zich eens in de maand mag uitleven bij ons. En wat ik al zij, money is not an issue.”

“Hmm, klinkt nogal zakelijk, zo had ik het niet echt in gedachten. Ik zat meer in een nou ja, gewoon geile setting te denken, ik zou er nooit opgekomen zijn om er geld voor te vragen.”

“Think again big boy. Als je het niet voor geld doet, dan doe je het voor een niet bestaande liefde. Ik heb je met je vrie.. sorry, man samen gezien. Dat wat jullie hebben is echte liefde! Dit is een deal die je neemt of laat, simpel. Denk er niet te diep over na. Jij kan je even lekker uitleven, onze gast gaat ervan genieten, jij gaat met een leuke fooi naar huis. Je man zal er, wat ons betreft, nooit iets van hoeven weten.”

In eerste instantie is Aaron behoorlijk van zijn stuk gebracht, een erotisch spel tegen betaling?  De excentrieke Angelica heeft hem wat dat betreft wel even flink wakker geschud. In alle eerlijkheid is het wel een bevrijdende gedachte, het heeft niets met liefde te maken. Het is simpelweg het invullen van een behoefte voor een select groepje mensen waarbij hij de liefde voor zijn John niet in gevaar brengt. Sterker nog, die liefde kan juist nog dieper worden. De overweldigende eerlijk- en openheid van Angelica leiden op dit moment volkomen zijn gedachten.

‘Ze heeft gelijk! We komen hier allemaal als winnaars uit.’

“Wacht even, wat wil die gast eigenlijk?”

“Dat heeft ie heel precies laten weten, allemaal niet echt heftig, maar wel bij ons in de dungeon. Daar wil hij de beleving van een genadeloze maledom die hem totaal domineert op aangeven van, je gelooft het niet, zijn eigen gravinnetje! No worries, ik zal er ook bij zijn om het spel te overzien en begeleiden.”

“Oh, er wordt dus een performance van me verwacht. Weet niet of ik daar wel aan toe ben.”

“Neem mij en vooral jezelf niet in de maling, dit is precies wat je wil.”

Donderdagavond stapt Aaron voor het eerst de dungeon van “Club Vanilla Noir” in. De ruimte is fantastisch ingericht met alle denkbare tools aanwezig. Het is een heerlijk klamme en zinnelijke ruimte die je onmiddellijk in de stemming brengt.

Angelica stapt vlak achter hem naar binnen. “Voor mij is dit de allerbeste ruimte ooit, als ik hier binnen stap is niets meer onmogelijk, verdwijnen al mijn zorgen en problemen en kan ik helemaal mezelf zijn.”

Ze pakt een felrode flogger, en duwt die in Aarons handen. “Absoluut mijn favo instrument of pain, in de kleur die bij me past. Zet even een paar forse striemen over mijn tieten, breng me in de stemming Big Boy.”

Met behoorlijke verbazing kijkt Aaron naar Angelica. “Dat zou mijn stemming volledig laten verdwijnen, sorry hoor.”

De deur van de dungeon gaat op dat moment weer open, Chanelle stapt naar binnen en introduceert het paar dat deze sessie heeft besteld. “Dit is Gravin Gemma en haar slaaf P.”

Na de korte introductie verlaat Chanelle de ruimte en sluit de deur achter haar. Het moment dat de deur volledig in de sponning valt wordt de ruimte muisstil en nog bedompter dan deze al was. Terwijl de spanning naar een hoogtepunt schiet.

Gemma neemt rustig plaats in de pluche stoel die voor de “Game Master” is gereserveerd. Angelica neemt positie achter haar. Slaaf P staat voor het duo met de kersverse ‘Meester’ Aaron vlak achter hem.

Nadat Gemma dit plaatje voldoende in haar heeft opgenomen wenkt ze Angelica.

“Angelica, ontkleedt u zijn bovenlichaam en zet P met z’n armen in de T-bar boven hem. Meester Aaron, ik verzoek u de leren flogger te gebruiken om P een beetje op te warmen. Ik zou het waarderen als ik P hoor en vooral zie reageren op uw behandeling.”

Het taalgebruik en de manier waarop de gravin haar woorden uitspreekt hebben wel degelijk effect op Aaron en Angelica. Er is geen sprake van dat zij beiden of een van hun hier de show gaan bepalen. De gravin is volledig in the lead.

Voor Aaron is dit een redelijke teleurstelling. Zijn idee van een leuk feestje bouwen zakt een beetje weg en wordt vervangen door het idee van een betaalde gig uitvoeren. Hoe dan ook, op dit moment is het wel heel lekker om naar het blote bovenlijf van P te kijken en daar een paar forse striemen op achter te kunnen laten.

Angelica staat ondertussen weer achter de stoel van Gemma die terwijl ze strak naar P blijft kijken haar vraagt “15 of 20?”

“Hij moet nog een poosje mee, laten we het even op 15 houden.”

“Blijf me niet tegenvallen, maar vooruit 15 is een prettig begin.”

“Meester Aaron, u heeft gehoord wat Angelica heeft bepaald, 15 zweepslagen voor P. en val me niet tegen zoals Angelica zojuist deed. Zorgt u ervoor dat u mij overtuigt van uw kunnen.”

Terwijl Aaron de flogger venijnig op het bovenlichaam van P laat landen wordt met elke slag de ontembare lust bij alle vier steeds duidelijker. Gemma heeft oogcontact met Aaron terwijl P zich volkomen overgeeft aan haar grillen. Angelica heeft oogcontact met P, in haar ogen is de wens afleesbaar dat zij graag zijn plek zou willen innemen. Aaron voelt met elke striem die hij P toebrengt zijn verlangen groeien om door deze boy verwent te worden. Voor P maakt het geen verschil aan wie dan ook hij na zijn folteringen wordt toegewezen en welke diensten dan van hem wordt geëist, hij is er absoluut klaar voor.

Na de 15 slagen wenkt Gemma opnieuw Angelica bij zich. “Ontbloot u nu ook het onderlichaam van P zodat we deze sessie kunnen vervolgen. Voor u meester Aaron, zorgt u ervoor dat P mij zal beffen tot ik er echt van geniet. Wanneer u ook maar denkt dat zijn tempo afneemt, of zodra ik het aangeef, geeft u hem drie ferme strokes met deze riding crop op de billen. Mocht ik alsnog niet tevreden zijn over het tempo of zijn prestatie, dan zal P nog eens twee forse strokes, 1 op elk van zijn testikels moeten ondergaan totdat ik tevreden ben. Vanavond gaat u ervoor zorgen dat P leert beffen als een schoothondje.”

Angelica kijkt genietend naar de striemen die Aaron over de borstkast van P heeft gezet terwijl ze de knoop van zijn broek losmaakt. Wanneer ze langzaam de rits naar beneden trekt streelt ze bewust zachtjes over zijn half-harde piemel die daar onmiddellijk op reageert en als een als een hefbrug verder omhoog komt.

Dan begeleidt Aaron P naar Gemma en duwt hem op zijn knieën tussen de gespreide benen van Gemma, “Meester Aaron, motiveert u P even alstublieft.”

Voordat Aaron een derde slag uitdeelt heeft P zijn tong tussen de schaamlippen van Gemma geduwd en is hij aan zijn opdracht begonnen. De derde striem laat hem behoorlijk kreunen wat een weldadige trilling op de gezwollen clit van Gemma tot gevolg heeft. De uitdrukking op haar gezicht veranderd, haar houding op de stoel veranderd, Gemma geeft zich volkomen over aan het overweldigende genot van de controle die ze over de drie mensen om haar heen heeft.

Vanuit haar trance richt ze onverwacht haar hoofd weer op en kijkt Aaron aan, haar daaropvolgende subtiele knikje zegt genoeg.

De venijnige pijn die vervolgens door P’s ballen schiet heeft het bedoelde effect, zijn grommende gekreun stimuleert op onnavolgbare wijze het nu keiharde klitje van Gemma.

Aaron en Angelica zien hoe ze haar hoofd weer naar achteren gooit terwijl de aderen in haar hals steeds heftiger opzwellen. Gemma heeft duidelijk alle remmen losgegooid, ze laat zich heerlijk gaan in het moment en geniet van de allerbeste befbeurt ooit.

Even lijkt het erop dat ze iets wil gaan zeggen, totdat duidelijk wordt dat ze haar climax gaat bereiken. Als ze het laatste stadium bereikt, vlak voordat ze klaarkomt, kruist en sluit ze haar benen om P’s nek waardoor ze zijn hoofd stevig tussen haar benen vastklemt en zo zijn gezicht in haar vulva drukt op het moment dat ze onstuimig klaarkomt.

Na de sessie nemen Aaron en Angelica een drankje aan de bar van “Salle Vanilla Noir”.

“En? Was het wat voor je?” Angelica stelt de vraag, alhoewel ze het antwoord eigenlijk wel weet, het antwoord wat ze vanaf het begin van dit avontuur al had voelen aankomen.

Aaron neemt de laatste slok van de voortreffelijke single malt die voor hem was neergezet, staat op van zijn kruk en geeft Angelica de meest innige knuffel die hij ooit aan een vrouw heeft gegeven.

“Dankjewel schat, die enveloppe is ook voor jou. We bellen wel weer.”

 

Geschreven door ARBY

 

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)