Mission impossible (vervolg op “Salle Vanilla Noir”)

ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!

 

Vervolg op vorige verhaal “Salle Vanilla Noir” van 5 januari jl.

De spanning is te snijden als John en Aaron naar huis rijden. Nog even probeert Aaron om John op wat luchtigere gedachten te brengen door over Angelica te beginnen. “Wat een heerlijke vrije geest heeft die meid, ik val echt niet op vrouwen maar zíj, zij doet me wel wat! Vond jij het ook niet spannend hoe ze ons op weg hielp?”

“Schat, luister. Dat hele circus is simpelweg niet mijn ding. Vanaf ik daar binnenstapte gingen bij mij de alarmbellen af. Onze avond thuis was spannend, geweldig spannend zelfs, helemaal top! Ik geef me graag aan je, ik hou wel van het spel en ik hou van jou en de manier waarop ik je bezig zie en hoe je me laat voelen, gewoon supertof, supergeil allemaal. Maar in die club? Sorry. Ik kan me niet omschakelen, in plaats van zin krijg ik weerzin en voel ik me zelfs een tikje agressief worden.”

Aaron valt stil. Hoe graag ook dat hij John wil plezieren en samen met hem emoties en avonturen delen, weet hij en voelt hij vanuit z’n binnenste dat hij zichzelf niet zal kunnen beheersen om terug naar de club te gaan… blijkbaar alleen. Het daaropvolgende moment voelen beiden de onverklaarbare spanning van bedrog. Er is niets gebeurt, althans nog niet, dat ook maar enigszins op bedrog lijkt. Samen uit samen thuis, een avond meegemaakt die duidelijk niet voor herhaling vatbaar is en die beiden in een andere mindset heeft gebracht. Er is geen bedrog, tot nu toe is alles eerlijk en open uitgesproken. Maar toch hangt nu juist die specifieke emotie als prikkeldraad tussen hun in.

De maandag erop staat Angelica vanuit het niets bij Aaron in de winkel.

“Hoe vond je vriend het?”

“Vriend? We zijn getrouwd hoor! Nou, we konden ons niet echt in de sfeer vinden. Thuis is het leuker.”

“Nah echt niet! Ik heb jou bezig gezien, maak een ander maar wijs dat JIJ je daar niet lekker voelt. Jammer dat ik niets voor je vriend, oh ja sorry, je man kan betekenen, wat een hunk! Voor jou kan ik trouwens wel wat doen, als je tenminste interesse hebt… Eén van de mannen die bij jullie aan tafel zat heeft aan meesteres Carmen toestemming gevraagd om zijn fantasie uit te mogen leven. Daarom sta ik nu hier, op zoek naar een dominante man die hem alle hoeken van de kamer, ik bedoel natuurlijk, club kan laten zien.”

Na deze woorden van Angelica verdwijnt John even helemaal uit de gedachten van Aaron die nu midden op de dag en terwijl hij aan het werk is, overspoelt raakt door een ongekend geile sensatie.

‘Oh ja! Ik zou me heerlijk uitleven, ik zou wel even laten zien en zeker laten voelen hoe het is om door mij onder handen te worden genomen. Oh John, nee, nee ik ben van jou hoor.’

“Hoe kom je erbij om mij te vragen? Ik ben net één keertje in de club geweest, ik heb totaal nul ervaring. Wat verwacht je dan nu allemaal van me?”

Ongewild dwalen Aarons gedachten toch af naar de club en de niet uit te leggen opwinding die hem beetje bij beetje meer in z’n grip krijgt.

Gewiekst zegt Angelica: “Kijk ’s naar jezelf! Onderschat jezelf nou niet. Ik zou je graag gruwelijk met mij tekeer laten gaan en ik zou van elke seconde genieten als je met me bezig zou gaan.”

Er is geen uitweg meer, Aaron zit in de subtiele val van lust en zinnigheid.

Wanneer Aaron die avond naar huis rijdt bedenkt hij een hele reeks aan scenario’s over hoe hij dit het beste aan John kan vertellen. Hij blijft nieuwe ideeën verzinnen maar het stemmetje vanuit zijn ziel heeft hem allang gezegd dat hij dit niet met John gaat delen.

Op het moment dat Aaron hun trendy appartement binnenstapt vult de, normaal zo gemoedelijke en gezellige, ruimte zich met een vreemde ongekende spanning. Aaron voelt zich schuldig, zomaar voor niets schuldig. Het gevoel roept nare herinneringen bij hem op, herinneringen die hem terugbrengen naar die vervelende periode van voordat hij zijn ouders dorst te vertellen dat hij op jongens valt, homo is.

Zijn moeder voelde altijd haarzuiver aan als er iets speelde en kon echt dwars door hem heen kijken als hij niet de waarheid vertelde of zaken verborgen hield, nu lijkt het net alsof John op precies diezelfde manier dwars door hem heen kijkt.

Terwijl Aaron in de keuken bezig is om voor hun tweeën een maaltijd in elkaar te draaien dekt John de tafel en komt daarna in de keuken staan. Met zijn gespierde armen over elkaar lijkt zijn simpele vraag “Hoe was je dag?” meteen op een kruisverhoor.

Vanaf het ontwijkende “Oh goed hoor” gaat het verder faliekant mis, Aaron duikt in de meest bizarre details over de prijs en de kwaliteit van het vlees dat ze tegenwoordig aangeleverd krijgen. Bijna zonder adempauze brabbelt hij verder over de klanten en het gezeur dat hij van hen moet aanhoren. Pas als hij heeft uitgesproken dat hij vandaag werkelijk niet één leuk iemand heeft gezien beseft hij dat hij een enorme muur om zich heen aan het bouwen is en echt te veel, veel te veel praat.

Natuurlijk merkt John dat er iets aan de hand is, natuurlijk merkt John dat Aaron zijn uiterste best doet om positief defensief te zijn. Het schrikt hem af, dit is een totaal nieuwe ervaring die een enorme wolk aan ongekende onzekerheid met zich meebrengt.

Het zal aan de negatieve vibe liggen dat nu geen van twee het gesprek de richting geeft die het nodig heeft. Ook later, aan tafel, komt er niets zinnigs uit beiden en blijft het gesprek beperkt tot koetjes en kalfjes.

Pas wanneer ze in bed liggen komen de emoties bij Aaron los, emoties die voortuitlopen op wat er nog gaat gebeuren. Ook nu, net als eerder in de keuken vertaalt hij dit naar overdaad om de echte issue en een eerlijk gesprek te vermijden.

Terwijl hij zichzelf half op John draait pakt zijn hand stevig diens lul vast om de schacht een rustige massage te geven. Binnen een paar seconden heeft Aaron het voor elkaar dat hij nu een keiharde stijve vasthoudt. Terwijl hij een beetje harder knijpt zet hij het topje van zijn duim op het toompje bij John en beweegt daarna rustig zijn duimtop heen en weer en geeft John op die manier een sensationele, intens geile massage.

Als John zijn arm om de nek van Aaron slaat en hem dicht tegen zich aan trekt voelt Aaron dat zijn massage richting een happy end gaat. Hij stopt en geeft John tijd om een beetje bij te komen om daarna rustig door te gaan. Johns gekreun wordt heftiger, zijn spieren spannen zich opnieuw aan. Opnieuw last Aaron even een pauze in. “Ga door, ga door, alsjeblieft ga door!” Aaron verstevigd opnieuw zijn grip en laat zijn hand rustig van boven naar beneden bewegen tot Johns schokkende lichaam een rauw en intens gekreun laat horen dat wordt gevolgd door een paar dikke, warme stralen geil die tegen hun beide lijven aan spuiten.

Bijna direct hierna verlaat Aaron het bed om vochtige handdoekjes uit de badkamer te halen. Hij helpt John hem af te vegen en daarna brengt hij, op wat moet lijken op zorgzaamheid, de handdoekjes weer terug naar de badkamer. Deze zorgzame handelingen halen alle erotische spanning weg. Precies wat hij wilde.

Aaron kruipt weer in bed, wenst John welterusten en trekt de dekens over zich heen.

Met de irritatie merkbaar in zijn stem vraagt John: “Wil jij niet klaarkomen?” Het antwoord is nog irritanter dan de situatie “Ik geniet er echt van als jij geniet, ik hoef niet per se klaar te komen hoor.”

John voelt hoe er ineens een kloof tussen hem en Aaron ontstaat en erger nog, hoe hij de controle aan het verliezen is. Dat past helemaal niet bij hem. Hij heeft geleerd om op zijn zesde zintuig te vertrouwen en situaties in te schatten voordat ze escaleren. Kracht, verbondenheid en toewijding zijn de kernwoorden van een marinier en pure noodzaak in het veld. Maar nu er een situatie in zijn huwelijk ontstaat weet hij zich er werkelijk geen raad mee en moet hij aan zichzelf toegeven dat hij hier niet mee om weet te gaan.

‘Moet ik, zal ik, Aaron nu verder vragen? Moet ik hem nu wakker houden en een gesprek aangaan, of kan ik beter wachten tot morgen? Ik weet zeker dat er iets bij hem speelt waar hij me blijkbaar niet in wil laten delen. Met die hele show die hij vanavond heeft opgevoerd verbergt hij iets, dat is zeker. Ik wil niet aan hem twijfelen, dat zou ons meteen alle twee in een hoek drukken waar we niet thuishoren, maar wat kan ik verwachten als ik straks weer voor een maand of langer op pad moet? Kom ik daarna dan nog wel hier thuis? Mijn eenheid heeft sowieso binnen een aantal weken een missie in de Cariben.’

‘Shit, ik voel me ziek worden!’

‘Hij zal toch niet iemand zijn tegengekomen in de zaak of zo? Nee, dan had hij die toch allang geleden tegengekomen. Hij is echt voor mij gegaan, onze match is solid en volkomen oprecht. Nee, dat hij ineens een ander vindt, daar geloof ik niet in.’

‘Aan de andere kant, hoe vaak hoor je niet dat een stel waar je het nooit van zou verwachten ineens uit elkaar gaat? En dan ook nog ’s om de meest idiote redenen! Hangt ons dat ook boven het hoofd? Waar gaat het nu mis, gaat het wel mis? Wat moet ik doen? Wat wil ik dat Aaron doet, wat kunnen we samen doen om te voorkomen dat het mis gaat tussen ons?’

‘FUCK! Het is die kut club!’

‘Ik had me nooit moeten laten overhalen om daar naar binnen te stappen! Nou ja, misschien wel en misschien moet ik me dan wat minder geserveerd of defensief opstellen. Hier thuis was het best fijn om een beetje te experimenteren en de manier waarop Aaron ervan geniet is voor mij ook een fantastische ervaring. Maar die club, nee, dat is mijn ding niet! Dat is voor mij een mission impossible!’

‘Dat Aaron dat heel anders beleeft wil ik wel proberen te snappen, dat hij daarmee onze relatie op het spel durft te zetten snap ik simpelweg niet. Shit, wat bedacht ik nou net, moet ik me minder terughoudend opstellen? Ik krijg kippenvel bij de gedachte. Die hele setting daar lijkt op één van mijn trainingskampen, mijn instincten worden daar gewoon eerder wakker geschud dan mijn lusten. Ik kan dit niet aan hem uitleggen, dat snap ik, maar dát snapt hij natuurlijk niet.’

‘Hoe gaat dit verder? Ik wil echt niet naar die club, hij wel. Ik ga voor een maand ofzo op pad… hij gaat. natuurlijk naar die club. Ik kan het hem ook niet eens echt kwalijk nemen, uiteindelijk ben ik degene die hem voor weken achtereen alleen laat.’

‘Waarom slaap ik nog niet, waarom spelen al deze gedachten door mijn hoofd, er is helemaal niets aan de hand, er is nog helemaal niets gebeurt. Ik vertrouw hem toch! En zelfs als hij naar die club gaat, dan kan ik nog steeds op onze liefde voor elkaar vertrouwen. Hij mag zo af en toe toch best een pleziertje hebben? Ik wil hier niet aan denken, ik wil slapen!’

‘Ik kan natuurlijk ook het korps opgeven! Die gast, hoe heet ‘ie ook alweer? Euh, Armand. Die gozer heeft me al een paar keer gevraagd om wat “klussen” voor hem op te pakken.’

‘Nee dat kan ik niet. Die kant wil en kan ik simpelweg never-nooit-niet op!’

‘Ik moet en zal trouw blijven aan mijn overtuigingen, net zoals ik trouw zal blijven aan Aaron, wat er ook gebeurt.

 

Geschreven door ARBY

 

(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)