Nachtstop
ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!
Nachtstop
Een nieuwe Eromotieka verhaal speciaal voor Vlam
“Hey, Paul met mij. Ik heb m’n eerste schema binnen! Ik heb morgen een nachtstop Nice … de Côte d’Azur!”
“Nice, nice! Mij hebben ze nog niets laten weten, geen idee wat ik ga doen, maar ben echt blij voor je, wat een leuk begin van je carrière! Ik kijk uit naar onze reisjes samen, die gaan leuk worden! Het gaat nog even duren voordat we ‘los’ zijn en samen een reis kunnen aanvragen, maar onze ‘echte reis’ is begonnen! Zullen we even een drankje halen om het te vieren?”
“Ja leuk, helemaal goed, ik moet morgenmiddag om half vijf aanmelden dan kunnen we nu best nog even relaxen.”
Een half uurtje later zitten Paul en Lisa samen aan de bar.
“Cheers Lisa! Het voelt best een beetje raar aan dat jij morgen al op pad gaat, ik voel me echt een beetje verlaten, alsof ik je moet laten gaan of zo.”
“Sorry? Heel even Paul, we hebben het leuk hoor, maar we zijn beiden nog heel ver weg van wat voor commitment dan ook. Je voelt je misschien een beetje down, omdat je nog geen schema hebt gekregen, maar waarschijnlijk ben jij al op reis voordat ik terugkom uit Nice. Dit is vanaf nu ons leven! Dit is wat we willen, ga nou niet ineens onnodig moeilijk doen.”
“Hmmm, je hebt gelijk. Ik voel me een beetje down. Ik ga je missen, ik ga het missen dat ik je elk moment kan bellen en we zomaar even naar dit barretje kunnen fietsen, mag ik dat tenminste zeggen?!”
“Je bent een schat! Fiets je even met mee naar huis?”
Sneller dan dat Paul zou willen staan ze bij Lisa voor de deur en bijna glipt Lisa al naar binnen voordat hij van z’n fiets is afgestapt.
“Hey wacht even, ik wil je nog even een euh … een goeie reis wensen.”
Een beetje vragend kijkt Lisa Paul aan, is hij nou echt ineens emotioneel of bezorgd geworden? ‘We vinden elkaar wel leuk, niet dat we dat nou echt met zoveel woorden toegeven maar het gevoel is er gewoon. In ieder geval voelt het flirten best lekker en spannend aan, laten we dat maar even zo houden. Meer is het niet, of vergis ik me nou?’
Het duurt even voordat Paul op nogal onhandige wijze zijn fiets eindelijk, min of meer, stabiel tegen de lichtpaal heeft staan. Zijn blik straalt onzekerheid uit en die van Lisa? Haar blik is nog steeds vragend.
Als hij tegenover Lisa staat pakt hij haar handen en trekt haar nog een beetje verder naar zich toe. Lisa geeft geen weerstand, waardoor hun gezichten dicht op elkaar komen.
Haar vragende en zijn onzekere blikken smelten samen en gaan tegelijk over in die bijzondere blik die elke twijfel wegveegt.
Hun eerste kus is absoluut magisch, de maanden die het geduurd heeft om eindelijk op dit punt en in dit moment te komen betalen zich nu dubbel en dwars terug. Voor hun staat de tijd stil, alsof de wereld ineens gestopt is met draaien. Behalve hun twee bestaat er niets, om hun heen lijkt alles weggevallen, hun samengekomen lippen definiëren het nieuwe centrum van de aarde. Het is een kus die verlangens laat ontwaken en zwijgend aangeeft dat er meer tussen hun speelt dan een flirt.
Uiteindelijk trekt Paul z’n tong terug om met een diepe, warme en zachte stem te vragen: “Zal ik je even naar boven brengen?”
Waar net nog het serene centrum van de wereld was staat nu een pinball machine. Emoties, verlangens en vooral veel onzekerheden schieten door Lisa’s gedachten.
Als ze ja zegt bestaat er geen enkele twijfel over wat zal volgen, er is daarna ook geen enkele twijfel dat ze morgen met een heel ander gevoel aan haar eerste reis begint. Ze zal dan niet meer het vrije, onbevangen en onbevreesde meisje zijn dat op zoek naar de wereld gaat; ze is dan veranderd in een door de liefde gevangen vrouw die eerder op zoek naar zekerheid zal zijn.
“Wauw, je kust écht sensationeel… je hebt me verrast! Ik, ehm, ik ben een beetje nerveus voor morgen, denk dat je dat wel snapt, toch? Laten we dit weer oppakken als ik terug ben, okay?”
Beiden liggen die nacht vol frustraties in bed en vragen zichzelf werkelijk af waarom het bij die waanzinnig kus is gebleven. Het was een absoluut perfect begin naar meer, veel meer. Lisa voelt zich schuldig, een absolute egoïste. ‘Hoe had ik dit anders, beter kunnen aanpakken?’
Paul twijfelt aan zichzelf, ‘waar ben ik tekortgekomen, hoe had ik dit anders, beter kunnen aanpakken?’
Ruim voor haar meldingstijd staat Lisa, behoorlijk onwennig, in het bemanningencentrum op Schiphol. Geen enkel bekend gezicht, geen enkel bekend gevoel, en al helemaal geen Paul!
Met een nerveus geforceerd lachje om haar mond denkt ze terug aan wat ze tegen Paul zei: “Ik ben een beetje nerveus”. Nou, dat had ze dan gisteravond zomaar bedacht om haar twijfels een richting te geven. Vandaag is dat niet meer even snel verzonnen of gelogen, op dit moment is het haar onvervalste werkelijkheid en staat ze zo strak als een snaar.
Nadat ze, voor haar gevoel, een eeuwigheid alleen in een hoekje in een stoel heeft gezeten schuiven plotseling de automatische deuren van de ingang open. Vanaf dat moment vult de ruimte zich met de niet te missen aanwezigheid van een fantastisch uitziende, wat oudere purser. Nog voordat de deuren weer helemaal gesloten zijn heeft ze een formulier uit haar tas gehaald en kijkt ze naar Lisa.
“Jij zit op de 1218?”
Opnieuw ontvlamt de nervositeit, bijna paniek, bij Lisa, ‘Shit, weet ik veel, ik moet naar Nice, is dat de 1218? Waar is dat fucking papiertje nou? … Ah, hebbes’
“Ja mevrouw, klopt, ik vlieg vanavond, ik bedoel straks naar Nice, ik bedoel ja, ik zit op de, de … 1218… Hoi ik ben Lisa.”
Ze veert op uit haar stoel en loopt naar de evenzeer charmante als dominante dame.
“Dag Lisa, ik ben Jacqueline, jouw purser op deze reis. Ga maar vast naar briefingroom 2, de rest van de bemanning zal hier ook zo zijn.”
Nadat ze met z’n vieren in de briefingroom zitten houdt Jacqueline een even zakelijke als duidelijke briefing. Lisa is door haar voor deze reis aan Esther gekoppeld, ook Esther is een goed uitziende dame van middelbare leeftijd, maar vergeleken bij Jacqueline komt haar uitstraling dan toch echt dichterbij die van een lieve buurvrouw die wel even de ramen voor je zal lappen. Hans, een vermoeid uitziende begin-dertiger, completeert het viertal in zijn rol als steward.
Een kwartiertje of zo later stapt Lisa, voor het eerst om te gaan werken en dicht in de buurt van Esther, over de drempel van een vliegtuig op weg naar Nice.
Nadat ze hun voorbereidingen hebben gedaan staan ze met z’n vieren in de achterste galley, afwachtend toe te kijken om het lampje van de koffieautomaat op groen te zien springen, als vanuit het niets een prettige stem achter hen ineens roept: “Hoi ik ben René, zijn jullie klaar om in te gaan stappen?”
De ogen van de vier verplaatsen hun focus van het koffie-lampje naar de stem achter hen waar René, de co-piloot op deze reis, hun blikken met een toegankelijke glimlach opvangt.
Jacqueline stelt zichzelf en de rest kort aan René voor, meer tijd dan dat heeft ze niet nodig om de energie die tussen René en Lisa ontstaat te signaleren. Het is niet haar beschermende moedergevoel dat ervoor zorgt dat zij Renés zicht op Lisa blokkeert door vóór haar te gaan staan. Het is haar natuurlijke instinct dat zij de aandacht van René op wil eisen.
René laat zich niet uit de tent lokken, hij reageert met een vriendelijke glimlach, terwijl hij Jacqueline attendeert op het inmiddels op groen gesprongen lampje van het koffieapparaat zegt hij nonchalant: “Lekker, kom je ons zo even een bakkie brengen?” Hij draait zich om en loopt terug naar de cockpit.
Als Jacqueline zich weer naar Lisa draait liggen de verhoudingen ineens anders, waar Jacqueline tot nu toe ‘gewoon’ haar baas was stelt ze zich nu in de rol van baas én rivale op. Een giftige combinatie, zeker voor Lisa die vol goede moed en zeker niet met minder spanning dan moed aan haar eerste reis is begonnen.
Gelukkig voor Lisa koestert Esther wel de nodige moedergevoelens en blijkt zij redelijk in staat om Lisa, in ieder geval tijdens de vlucht, de nodige bescherming tegen Jacqueline te bieden.
Eenmaal op de grond in Nice wordt de rol van Esther door René overgenomen. Zijn vriendelijke glimlach laat zich alleen tegenover Lisa nog zien, aan de rest van de bemanning laat hij zijn autoritaire kant zien. Zijn strategie werkt, Lisa voelt zich veilig en beschermd door hem en trekt met elke stap die ze zetten meer naar hem toe. De overige bemanningsleden nemen met elke stap meer afstand en laten de twee met rust.
Jacqueline heeft ondertussen haar nieuwe prooi in het vizier. René zat natuurlijk niet alleen in de cockpit. Jacqueline weegt nu haar kansen af bij Fred, hun captain.
Nadat ze in het hotel zijn ingecheckt zwaaien Esther en Hans meteen af en vertrekken naar hun kamers.
In het meest ongemakkelijke scenario denkbaar stelt Fred aan de drie anderen voor om nog even een drankje aan de bar te gaan halen. Jacqueline is niet van plan haar kans bij Fred te vergooien en is daar meteen voor in. René is van plan zijn kans bij Lisa te onderzoeken en haalt haar over om ook even aan te schuiven.
Na hun eerste drankje wordt de sfeer ietsje relaxter en pakt René zijn kans.
“Dit is je eerste reis hoorde ik, mooie vuurdoop met zo’n feeks als purser, respect voor hoe je dat handelt.”
“Pfff, zonder Esther en zonder jou zou ik nu huilend op bed liggen. Ik had echt wel een andere verwachting dan wat ik nu allemaal meemaak. Maar ja, als jongste bediende moet ik hier gewoon even doorheen en m’n schouders erover ophalen, denk ik dan maar.”
“Hahaha, ja, we hebben nu eenmaal voor een bijzondere wereld en levensstijl gekozen. Maar het feit dat je hiervoor gekozen hebt zegt genoeg over je, avontuurlijk en niet uit het veld te slaan! Morgen vliegen we terug en ik beloof je, morgen pas je al een stuk beter in je nieuwe wereld en voel je je een stuk meer opgewassen tegenover welke feeks dan ook.”
Terwijl hij dit zegt draait René zijn hoofd naar Fred en Jacqueline en zonder pauze vervolgt hij naar hun toe: “welterusten, tot morgen.”
De energie die eerder tussen hun voelbaar was toen hun blikken elkaar vonden explodeert als hij zonder twijfel Lisa’s hand pakt en haar van de bar trekt. Lisa ziet sterretjes en is absoluut totaal de weg kwijt als René haar tot voor haar kamerdeur brengt.
”Vanaf hier is het jouw show, jouw keuze, Lisa. Pakken we nog wat uit de minibar van je kamer of loop ik door naar die van mij?”
De pinball machine van gisteravond neemt opnieuw het centrum van Lisa’s wereld in, het gaat niet om René, het gaat niet over de emoties van een vriendschap en het gaat heel zeker niet om verliefdheid, het gaat hier en nu om zin, pure lust die wordt aangewakkerd door dit fantastische oord met een hele toffe gozer die de hoofdrol in haar film wil spelen.
“Hmm, laten we hopen dat die minibar ons niet teleurstelt.”
Lisa realiseert zich dat ze ook de deur naar een parallel spoor van haar leven openzet als ze haar kamerdeur nu opent, ze twijfelt heel even, dan schuift ze haar keycard in het slot en opent de deur.
René kent z’n weg in de minibar, probleemloos zet hij binnen luttele tellen een fijne mix voor hun op het tafeltje.
Dan buigt hij zich naar Lisa, duidelijk van plan om haar te gaan zoenen.
Voor Lisa is dat een brug te ver. Zoenen is, sinds gisteravond, haar ding met Paul. Met hem heeft dat betekenis en een doel. René speelt geen rol in dat deel van haar leven. René is hier alleen maar om haar genadeloos te neuken. Zachtjes pakt ze zijn hoofd en begeleidt zijn lippen naar haar borsten.
René kan zich daar wel in vinden, het is een absoluut feest om te ontdekken wat deze heerlijke meid allemaal te bieden heeft. Hij trekt haar shirt open en navigeert zijn tong over haar borsten, die hij ook zinnelijk met zijn handen masseert. Met die massage krijgt hij het voor elkaar om haar keiharde tepels zover samen te brengen dat hij met één strelende lik beide kan verwennen. Lisa reageert met lekkere kreuntjes en een versnelde ademhaling. Genoeg stimulans voor René om zijn tong langzaam over haar buik naar beneden te laten glijden.
Met de onuitgesproken belofte van een geile beurt pakt Lisa zijn handen en neemt hem mee naar het bed en trekt haar slipje uit, René volgt haar voorbeeld en een moment later liggen beiden naakt op het bed en wordt het duidelijk dat René wel een beetje extra motivatie kan gebruiken.
Lisa twijfelt niet, ze kronkelt haar lichaam over dat van René totdat haar mond zijn half harde lul bereikt. Het geeft haar een ongelooflijke kick om te voelen hoe, langzaam kloppend, Renés lul haar mond meer en meer begint te vullen. Nog adembenemender; René stoot de allerlekkerste oer kreunen uit terwijl ze met hem bezig is.
Haar mindset veranderd met elk geluid en met elke beweging van René wordt het duidelijker dat ze helemaal geen behoefte heeft om geneukt te worden. Het is nu gewoon lekkerder om dit spel uit te spelen. ‘Dan worden we straks ook niet afgeleid met die heisa over een condoom of zo, laat me kijken hoe ver ik kan gaan’
Haar mond verlaat de nu keiharde paal van René, die verrast opkijkt. Lisa neemt haar tijd om tussen zijn benen te kruipen en opnieuw voorover te buigen. Haar hoofd heeft nu een andere hoek waardoor ze haar tong nog beter wonderen kan laten verrichten op het toompje van zijn lul. Het effect is beter dan ze had verwacht. Die heerlijke oerkreten van eerder worden nu afgewisseld met het uitschreeuwen van haar naam.
Lisa voelt perfect aan wanneer ze even moet stoppen en daarmee neemt ze de volledige controle over zijn lijf en ziel, ze beweegt haar tong, stopt met bewegen, beweegt haar hoofd, stopt met bewegen.
Ze weet René tot vier keer aan toe tot op het uiterste randje te brengen, na de vierde keer voelt ze feilloos aan dat hij het echt niet meer houdt. Lisa trekt haar hoofd terug en zet haar duim op het plekje waar eerder haar tong haar magische krachten liet werken om zo het laatste zetje te geven tot Renés orgasme.
Het is een waanzinnig lekker gevoel om zijn warme zaad met kracht tegen en langs het topje van haar duim te voelen spuiten en het daarna over zijn borst en buik langs zijn zij weg te zien druipen. Het is een hitsig genot om zijn kermende geluiden te horen en te ervaren hoe intens ze hem laat klaarkomen.
Als René weer een beetje bij zinnen komt herinnert Lisa zijn woorden van eerder die avond: “morgen pas je al een stuk beter in je nieuwe wereld en voel je je een stuk meer opgewassen tegenover die feeks.”
‘Ja, en jou erbij…’ vullen haar gedachten aan.
-wordt vervolgd-
Geschreven door ARBY
(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)
