Terug op honk
ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!
.
Terug op honk
Een nieuwe Eromotieka verhaal speciaal voor Vlam (vervolg van het vorige verhaal in ZIN)
De volgende dag bij het ontbijt is het voor Jacqueline duidelijk dat Lisa en René zich anders gedragen.
Het nerveuze meisje is ineens weg, in plaats van dat meisje, staat er een zelfverzekerde en volwaardige collega een bord met scrambled eggs op te scheppen. René hangt een beetje onhandig in haar buurt, voor Jacqueline is het niet moeilijk om te bedenken dat Lisa en René elkaar -beter hebben leren kennen-.
Ze loopt naar Lisa met haar bord, als een soort van witte vlag, in de aanslag om vlak naast haar te komen staan.
“En, is het nog gezellig geworden gisteravond?” vraagt ze op een veelzeggende toon.
“Ach, je weet hoe het met die boys uit de cockpit gaat, ze willen graag verzorgd worden, maar raken snel van hun stuk buiten de cockpit.”
Een paar uur later klinkt de stem van Fred via de intercom door de cabine: “Cabin crew, prepare for landing.”
Die woorden schieten als een pijl door Lisa heen. Het is niet vanwege de opdracht die uit de speakers galmt, maar het besef dat ze straks weer terug in de wereld is waar Paul een deel van haar leven uitmaakt. Die bewustwording overvalt haar en komt meedogenloos aan.
Wat heb ik gedaan, wat is er nu eigenlijk werkelijk gebeurd? Ik heb niet eens seks gehad! Ik heb een Mister Random laten klaarkomen, omdat Mister Random mij, en ik hem, wel zag zitten.
Terwijl ze teruglopen naar het bemanningencentrum wijkt René niet van haar zijde en probeert op alle mogelijke manieren om meer van haar te weten te komen, “zou leuk zijn om je mobiele nummer te hebben, dan kunnen we misschien later nog wat afspreken.”
Met een koele glimlach reageert ze: “Oh, we komen elkaar ongetwijfeld nog wel een keer tegen, denk ik zo.”
De schuifdeuren, waardoor ze gisteren naar binnenliep, openen zich ook nu weer automatisch voor haar. Vandaag geven die deuren Lisa weer toegang tot de haar bekende wereld.
Het swoesjende geluid van die deuren dat opnieuw achter haar klinkt bevestigend, het definitieve einde van haar eerste reis.
Met diezelfde swoesj voelt ze zich ineens ook weer helemaal zichzelf. Ze is weer gewoon Lisa, het frisse meisje met een leuk en ongecompliceerd leventje.
In de bus op weg naar huis kan ze zich niet langer beheersen, ze moet Paul bellen! Hem vertellen over haar reis, het hotel, de stad, de collega’s …
Owh, wacht even. Kan ik dat wel?
Ze hoeft daar niet echt lang over na te denken, het gevoel dat ze hem juist nu meteen wil bellen is daarvoor té sterk aanwezig; een gevoel dat haar best wel prettig verrast. De twee werelden waarin ze leeft openen en sluiten zich blijkbaar met de deur van het bemanningencentrum.
“Hey, met mij! Ik ben terug en zit in de bus naar huis. Het was onwijs! Ik heb zoveel te vertellen, heb je zo tijd voor een bakkie?”
“Hm mm, gaaf! Tuurlijk heb ik tijd voor een bakkie! Ik heb ook leuk nieuws, mijn schema is eindelijk ook binnen!”
Het laatste deel van Pauls boodschap laat het bloed uit haar hoofd wegtrekken. Tot hier ging alles soepel, kon ze alles relativeren en een plekje geven. Nu ineens dendert het besef binnen dat Paul eerdaags door diezelfde swoesjende deuren in een andere wereld zal stappen. Wat voor wereld gaat het voor hem worden?
Zonder haar emoties te laten merken zegt ze: “Gaaf man! Gaan we naar het barretje, zeg uurtje?”
“Ik wacht op je!”
Het vuur van hun eerste kus een paar dagen geleden laait meteen weer op als ze elkaar in de ogen kijken. Zonder twijfels vinden hun lippen elkaar opnieuw en overschrijden ze hun zelfopgelegde grens en status van -gewoon een flirt-. Dat ligt met deze kus definitief achter hen. Dit gaat over meer, dit is dieper en zonder dat één van hun erover hoeft te liegen, voelt het ongelooflijk lekker aan om te voelen hoe ze elkaar opgeilen door hun tongen in elkaar te verstrengelen.
Vanachter de bar worden beiden door de stem van Allesandro weer op aarde gezet: “Twee cappuccino voor onze tortelduifjes?”
Lisa begint haar verhaal over haar eerste reis, over passagiers, het hotel en de collega’s.
Over Jacqueline en Esther durft ze vrijelijk en in detail te vertellen. Het wordt ineens wat moeilijk als Paul vraagt hoe de cockpit met -de jongste bediende- omgaat.
“Mwah, de captain was wat ouder, wat afstandelijk. De co-piloot is wel een vlotte gast, maar nogal vol van zichzelf, echt lekker belangrijk weet je, haha.”
“Vraag me af hoe het voor mij zal zijn, ben blij dat jij me al een beetje kan laten inleven in wat me te wachten staat.”
“Ik weet niet hoor, elke crew, elke bestemming is anders. Maar jij bent wie jij bent!”
Opnieuw verrast Lisa zichzelf, het is een vreemde gewaarwording en openbaring hoe ze vanuit een tot nu toe niet ontdekt, blijkbaar natuurlijk aangeboren talent, haar twee werelden zo veilig ver uit elkaar kan houden. Wat er met René is gebeurd lijkt in een film te zijn gebeurd, een film waar zij geen deel van uit heeft gemaakt, het staat zelfs zo ver van haar af dat ze zich afvraagt of ze die film zelfs wel heeft gezien.
Nu, hier terug op het honk, voelt ze zich opnieuw weer helemaal en alléén tot Paul aangetrokken, hij wordt met elke seconde leuker en aantrekkelijker! Zou er dan echt meer kunnen spelen tussen ons?
Eergisteren was ik nog helemaal overtuigd dat we niet toe waren aan wat voor commitment dan ook. Ik was bang dat ik me gebonden, bezorgd en beperkt zou voelen, maar euh dat kan dus anders… Echt eerlijk is het niet tegenover hem. Of … zou hij niet hetzelfde doen?
In een impuls die ze niet kan verklaren wipt ze van haar stoel af, gaat naast Paul staan en slaat haar armen om zijn nek. “Je bent een schat!”
Met die woorden verschijnt er onmiddellijk een zichtbare blos op Pauls wangen, waarna hij zonder nadenken en bijna zonder twijfel zegt: “Als ik je nu naar huis fiets blijf ik niet voor de deur staan hoor.”
Heel even beleeft Lisa een flashback naar de nacht hiervoor toen ze voor de keuze stond om haar hoteldeur voor René te openen; dan zonder enige terughoudendheid vraagt ze: “Fiets je me zo naar huis dan?”
De deur van haar nostalgische appartement sluit met een beetje moeite en veel gekraak. Haar koffer ligt nonchalant open in de ouderwetse grote hal; het perfecte plaatje dat hun beiden meesleept in het gevoel van een klassieke romance.
“Wil je wat drinken?”
Zonder een antwoord op die vraag te geven pakt Paul haar om haar middel en laat zijn lippen weer rustig op de hare landen. Wanneer hun tongen opnieuw verstrengelen weten beiden waar ze aan toe zijn. Het is niet normaal hoe dit aanvoelt en hoe ze elkaar aanvoelen.
Lisa weet het zeker, ze trekt Paul mee naar haar bank in de woonkamer. Na wat subtiele begeleiding snapt hij eindelijk wat Lisa wil en geeft hij haar de ruimte om tussen zijn benen, met haar rug tegen zijn torso aan, te kruipen. Een heerlijk standje om hun lippen weer op elkaar te krijgen en dat Lisa de ruimte geeft om rustig haar spijkerbroek los te maken.
Terwijl Lisa haar spijkerbroek van haar benen afstroopt begint Paul, onder haar T-shirt, haar parmantige borstjes te masseren. Het is voor beiden een verrassende en evenzeer onwijze ervaring hoe ze aan elkaars speeksel kunnen proeven en hoe geil ze aan het worden zijn.
“Dit is niet die cappuccino van eerder, ik proef jou!”
“Oh, ik dacht dat ik het me verbeelde! Maar jij bent dus écht zo geil! Breng me nog een tikkeltje verder in de stemming, ik heb altijd een beetje moeite met klaarkomen…”
Rustig zakt Pauls hand vanaf haar borsten, over haar buik richting haar heuveltje. Daar pauzeert zijn hand om rustig wrijvende beweginkjes te maken door en over haar geschoren schaamhaar, waarbij hij alleen zijn pink zachtjes de ingang naar haar grotje laat raken.
Nadat hij een beetje is gaan verzitten, een actie die Lisa een beetje liet schrikken, laat hij nu zijn hand de vrije loop over haar vulva terwijl zijn middelvinger haar clitje rustig begint te bewerken. Zijn andere hand masseert afwisselend haar tepeltjes, terwijl hun tongen nog altijd verstrengelen en ze elkaar steeds intenser proeven.
Behalve de elektriciteit die hun tongen teweegbrengen en over en weer een duidelijke boodschap afgeven, wordt ook de boodschap van Lisa’s kutje steeds duidelijker. Pauls vinger glijdt steeds makkelijker een stukje dieper naar binnen. Hij moet opnieuw even gaan verzitten, zijn steeds stijver wordende paal heeft wat meer ruimte nodig. Als hij daarna Lisa weer tegen zich aandrukt voelt ze hoe haar billen een beetje door zijn heerlijke stijve lul naar voren worden gedrukt, wanneer zijn vinger diep in haar poesje verdwijnt.
Behalve dat hij kan kussen weet hij ook zijn handen te gebruiken, als hij me kan klaarvingeren weet ik dat ik er ook klaar voor ben om door hem geneukt te worden.
“Owh ja, … ja, jaah! Vinger me klaar!”
Het is betoverend om te zien, te horen en te voelen hoe Lisa geniet van deze verwenbeurt. Paul voelt hoe er bij elke keer dat zijn lul naar maximum stijf klopt er een stootje glijvocht onder zijn voorhuid uitperst.
“Laat je lekker gaan, schatje” zegt Paul zacht, als hij zijn hand en vingers door haar poesje heen en weer laat raggen terwijl zijn middelvinger steeds opnieuw haar clitje weet te vinden.
Als Lisa haar onderlichaam omhoogduwt en haar arm achterlangs om Pauls nek heenslaat weet Paul dat hij nu beter even niets meer kan zeggen. Dit wordt haar moment! Hij laat zijn handen ondertussen onvermoeid doorgaan met de massages op haar meest gevoelige plekjes.
Dan draait Lisa haar hoofd opzij in de rugleuning van de bank en daarmee van hem weg, duidelijker hoeft ze niet te zijn. Paul geeft alles wat zijn middelvinger te bieden heeft en drukt de muis van zijn hand stevig op haar heuveltje terwijl hij met zijn wijs- en ringvinger haar lipjes zover mogelijk spreidt.
Lisa kreunt, schokt zachtjes en laat dan een gemoffeld en verder door de rugleuning van de bank gesmoord geluid horen. Paul gaat heel rustig en heel langzaam door met het strelen van haar clitje.
Na een paar hevige schokken klemt Lisa haar benen strak tegen elkaar waarmee ze Pauls hand en zijn middelvinger tussen haar benen gevangen neemt. Ze draait langzaam haar hoofd terug en kijkt hem met betraande ogen aan.
“Jij hebt me laten klaarkomen!”
-wordt vervolgd-
Geschreven door ARBY
(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)
