Technical
ZIN is menselijk, ZIN is positief, ZIN is ondersteunend, ZIN is duidelijk, ZIN is bruikbaar, ZIN is er altijd. In onze rubriek ZIN vertellen mensen openhartig over hun ZIN in ZINnigheid en de consequenties die eraan verbonden kunnen zijn. Heb je naar aanleiding van hun verhaal of ervaring een vraag of opmerking, mail dan gerust naar Vlam: info@vlammagazine.nl . Wij hebben er ZIN in!
.
Technical
Een nieuwe Eromotieka verhaal speciaal voor Vlam (vervolg van het vorige verhaal in ZIN)
Nadat Paul de nacht bij Lisa heeft doorgebracht fietst hij naar huis, zijn gedachten schieten alle kanten op. Lisa heeft hem een beetje overdonderd met haar emoties, maar zeker niet minder met haar eindeloze lichaam en de werkelijk fantastische vrijpartij die ze afgelopen nacht samen hebben gehad.
Natuurlijk het is echt top dat ze zo open is tegenover mij en ook haar echte zelf durft te laten zien. Maar nog geen week geleden was het juist zíj die overtuigd was dat wij er nog niet aan toe zijn om een commitment met elkaar aan te gaan en daar heeft ze gelijk in. Deze fase van ons leven is een enorme wervelwind, ik vlieg vanmiddag naar Warschau! Dat zijn de avonturen die ik wil beleven en daar past een relatie, zelfs met Lisa, nu nog niet in, net zoals ik nu nog niet in háár leven pas.
Terwijl Paul naar huis fietst ligt Lisa nog in bed, ook zij denkt na over wat er de afgelopen nacht en de avond ervoor is gebeurd.
Hadden we dit maar eerder ontdekt! Hij is echt fantastisch, we zijn goed samen, voelen elkaar aan en … newsflash to self; hij kan me laten klaarkomen, en niet zo’n beetje ook!
Eenmaal thuis komt Paul in een heel andere gejaagdheid: wat moet ik inpakken, waar is m’n paspoort, waar is m’n euh… wat zoek ik eigenlijk, wat heb ik daar nodig, owh ja, niets, ik vlieg heen en terug!
Een paar uur later stapt Paul voor het eerst door de deuren van het bemanningencentrum op Schiphol. Achter hem sluiten de grote glazen deuren met een rollend en grommend geluid.
Net als bij Lisa wordt ook Paul als eerste door de purser begroet. Wanneer ze later, met z’n allen, in de briefing room zitten hangt er een gemoedelijke en ondersteunende sfeer wanneer Paul aan de rest van de bemanning wordt voorgesteld. Een perfect begin van een veelbelovende carrière.
De vlucht naar Warschau duurt net iets meer dan anderhalf uur, toch krijgen de passagiers het voor elkaar om de bemanning volledig uit te putten.
Paul laat het niet merken, maar hij heeft in die korte periode toch echt wel een paar keer gedacht om koffie of tenminste iets dat fikse vlekken achterlaat over een aantal van de passagiers heen te morsen. Niet dat hij dat ooit zou doen, maar het idee eraan is, nou ja, zeg maar bevredigend.
Tijdens het uitstappen ziet hij de schoonmaakploeg al klaarstaan in de brug, zodra de laatste passagier van boord stapt, komt die ploeg aan boord. Schoonmaak, cateren en tanken gaat een half uurtje of zo duren. Over 45 minuten gaan we weer instappen en vliegen we terug naar Schiphol.
Om de schoonmakers en cateraars wat ruimte te geven stappen Paul en zijn mentor, Jeroen, van boord. Aan de gate naast hun is een vlucht uit Londen aangekomen en druppelen daar nu de bemanningsleden stuk voor stuk van boord.
Paul is in gesprek met Jeroen en merkt niet meteen dat hij de aandacht heeft van twee stewardessen die nu vriendelijk naar hem staan te zwaaien.
“Leuk die aandacht, Paul. Stel ze maar gelijk teleur, jij vliegt zo weer terug. Kom, laten we weer aan boord gaan.”
Heerlijk zo’n spontane flirt en dat nog wel met twee tegelijk!
Vlak achter Jeroen stapt Paul het vliegtuig weer binnen. In de galley staan de beide vliegers met een engineer over een paar opengeslagen boeken gebogen. In een mooi, zwaar accent horen Paul en Jeroen de engineer zeggen dat het onderdeel besteld zal moeten worden.
Vragend kijkt Paul naar Jeroen, vragend kijkt Jeroen naar de purser, vragend kijkt de purser naar de captain die zich vanuit zijn gebogen houding opricht en kort en bondig zegt: “We have a technical, we overnachten hier.”
Tjemig, lekker begin zo. Ik wist dat ik wat verrassingen kon verwachten maar dit, nú? …
Een poos later worden ze voor het hotel afgezet. Aan de check-in balie krijgen ze een overnight kit uitgereikt en een kamer toegewezen. Het voelt aan als een entree in de gevangenis. In hun uniformen kunnen ze niet veel meer dan in het hotel nog een hapje en drankje doen. Hoe laat calling voor hun zal zijn, weet niemand.
Na het nogal deprimerende diner, dat vergezeld ging met een glaasje sap, druipen ze stuk voor stuk af naar hun kamers.
Paul sluit z’n deur en zet de TV aan. In de overnight kit vindt hij alles wat je in deze gevangenis nodig kan hebben, inclusief een lang uniseks shirt en onderbroek.
Fuck, echt handig allemaal. Er is absoluut niets te doen, nieuws kijken? Who cares! Porno kanaal? Oewh nee, niet nu. Muziekje? Mwah …
Paul verzeild in een lichte en lekkere roes, hij hoort de muziek rustig wegebben en weer terugkomen. Hij hoort het geluid van auto’s en hun claxons beneden op straat vervagen, weer helder terugkomen en vervolgens weer vervagen, ver, heel ver weg vallen ineens alle geluiden stil …
Vanuit die diepe roes wordt zijn bewustzijn abrupt teruggeroepen tot de realiteit door luide party-geluiden op de gang, gekleed in z’n overnight onderbroek staat Paul op van het bed om door de spyhole van zijn hoteldeur in de gang te kunnen kijken. De deur tegenover zijn kamer staat open en overduidelijk komt de herrie uit die kamer.
Shit, geen idee hoe laat ik calling heb, maar dat ik nu zou moeten slapen weet ik zeker. In deze charmante onderbroek is het een tikkie lastig om bij die partygangers aan te kloppen en te vragen of ze in ieder geval hun deur willen sluiten. Misschien een beetje lullig, maar ik bel hotel security.
Een minuut of vijf later wordt het volume vanuit de kamer tegenover hem teruggedraaid en de deur gesloten.
Mooi, dit heb ik goed aangepakt. Denkt hij bij zichzelf. Hij gaat weer op bed liggen en probeert die zalige ontspannende roes terug te vinden die hem hopelijk weer snel in slaap zal brengen.
Klop … klop klop klop
Oh neheé, hier zit ik echt niet op te wachten!
Paul loopt, nou ja eigenlijk sluipt, naar de deur en kijkt weer door de spyhole; owh … da’s even prettig anders!
Voor zijn deur staat één van die twee leuke meiden die vanochtend op de luchthaven naar hem stonden te zwaaien, haar gezicht verraadt dat ze net uit een party is gerold, waarschijnlijk die aan de overkant.
Haar beetje verwilderde verschijning heeft een brute aantrekkingskracht die hem laat vergeten dat hij in een soort van luier-onderbroek rondloopt. Zonder verder na te denken haalt hij de dievenketting uit het slot en opent zijn deur.
“Hi, I’m Jennifer. I’m sorry if we have disturbed you, but you see, we’re having a small birthday party, just across the hall here for my friend. We don’t want to be rude or annoying, so why don’t you join us?”
Met haar grote blauwe ogen kijkt Jennifer Paul verleidelijk aan terwijl ze op zijn antwoord wacht.
Paul is behoorlijk in de war, een aantrekkelijke blonde en lekker wilde dame die zó uit een party stapt, staat op zijn deur te kloppen om hem uit te nodigen. Hmm mm.
“Uh, well uh, I need to sleep, I have an early flight out tomorrow, and as you probably notice, I’m not really dressed.”
“Yeah well, we’re out early tomorrow too, and about your dress-code, perfect, just perfect!”
Misschien is het de agressieve manier van adverteren, mogelijk de gedachte aan Lisa, in ieder geval speelt voor Paul zeker het idee mee dat hij niet op z’n eerste reis in de problemen wil komen. Hij besluit om Jennifer vriendelijk te bedanken, haar vriendelijk te groeten en zijn deur rustig te sluiten.
De deur aan de overkant hoort hij daarna ook dichtgaan, waarna de muziek uit die kamer opnieuw luider wordt. Het stoort nog steeds wel een beetje, maar minder nu hij weet waarom die muziek wat harder klinkt en zeker omdat hij weet wié die muziek draait.
Paul kruipt onder de dekens en geeft zijn gedachten de vrijheid om aan Lisa te denken. Hij heeft haar nu in ieder geval wel een leuk verhaal te vertellen! Een fikse technische vertraging, een ongeplande nachtstop en een dronken meid aan zijn deur. Leuk avontuurtje toch! Of niet soms?
Trouwens Lisa, ik heb nog wel meer met je te delen … ik krijg een enorme stijve van je. En je weet het hè, ik kan je laten klaarkomen! Waar en wanneer je maar wil.
Zijn hand zit om zijn harde paal, terwijl hij Lisa in zijn gedachten laat spelen en haar helder voor zich ziet. In zijn fantasie ligt Lisa nu ook in bed hunkerend naar hem, net zoals hij nu monsterachtig zin in haar heeft. Met z’n ogen dicht begint hij zichzelf rustig af te rukken.
Klop, klop klop, KLOP
What the fuck! Zelfs als het nu weer Jennifer is … hier word ik chagrijnig van.
Met een paal die nog als een richtingaanwijzer haaks op zijn lichaam staat, trekt hij zijn onderbroek omhoog en loopt naar de deur. Paul kijkt weer door het kijkgaatje en is er helemaal op voorbereid om Jennifer een duidelijke en onvriendelijke boodschap toe te blaffen.
Maar dan krijgt hij nog een verrassing! Het is niet alléén Jennifer die voor z’n deur staat, ook die andere leuke meid van vanochtend staat in de gang! Wat een plaatje! Een heerlijke strakke spijkerbroek, een loshangende tanktop zonder BH eronder en ravenzwart krullend haar dat haar gezicht schitterend omlijst.
Het is simpelweg onmogelijk om voor deze lekkere meiden de deur dicht te houden, opnieuw schuift Paul de dievenketting uit het slot en opent de deur terwijl hij zijn lichaam en zijn stijve, die nu alleen nog maar meer motivatie krijgt, achter de deur verborgen houdt.
“Hi Paul, we would like to have a last drink for tonight, and since you broke up our party, you owe us that drink, don’t you agree?”
De komische manier waarop ze deze boodschap brengen zet bij Paul een glimlach op z’n gezicht.
Tjemig, er staan twee redelijk aangeschoten meiden, euh redelijk aangeschoten écht mooie meiden, voor m’n deur die bij mij een afzakkertje willen halen. Ik weet trouwens niet eens wat er in de minibar staat, maar behalve dat is het absoluut geen goed plan om ze binnen te laten … denk ik.
Terwijl hij zijn lichaam achter de deur verborgen houdt trekt hij deze verder open.
“Let’s explore the minibar!”
Jennifer stapt als eerste naar binnen direct gevolgd door de ongelooflijk spannende …? “Hi, what’s your name?”
Met een koket stemmetje: “Hi Paul, my name is Marissa, now don’t get us confused, and don’t forget our names, we don’t like it, when that happens.”
Ook Marissa stapt dan naar binnen, ze draait haar hoofd om naar Paul terwijl ze door het gangetje de kamer binnenstapt.
“Are you looking at my butt?”
“Uh …”
“Like what you see, … Paul?”
Marissa verdwijnt uit zijn zicht als zij na het halletje de kamer inloopt.
Tja, ik kan hier niet als lulletje lampenpit bij de deur blijven staan terwijl die twee mijn minibar plunderen. Had dit natuurlijk nooit moeten laten gebeuren. Ik ga ze vragen, nee, zeggen om een drankje te pakken en weer naar hun eigen kamer af te taaien.
Paul loopt vastberaden de kamer in, hij heeft een duidelijke missie en een helder plan. Totdat hij in het licht van de geopende minibar de twee dames inning verstrengeld op de grond ziet zitten.
Jennifer draait als eerste haar hoofd naar Paul, “She tastes sooo good, you should try!”
Ook Marissa draait nu haar hoofd naar Paul, “She tastes like four roses! Which would you prefer … Paul?”
De meiden kijken elkaar lacherig aan terwijl ze van de vloer opstaan, Marissa gaat voor Jennifer staan en steekt haar armen omhoog waarop Jennifer van achter het tanktopje van haar lijf stroopt, zelfs met haar armen omhoog presenteert Marissa een perfect stel borsten.
Dan wisselen de meiden van positie en ontknoopt Marissa het blouseje van Jennifer die gewillig haar armen naar achter houdt om haar blouse uit te laten trekken. Ook Jennifer heeft een paar perfecte tieten.
“Let me ask you again … Paul, like what you see, wan’t a taste of it?”
Met een gemaakte en ongemakkelijke glimlach staat Paul voor het bed en geeft, in ieder geval aan zichzelf, toe dat hij in veel te diep water is gesprongen.
Like what I see, pff, wat denk je, een privé tietenshow? ‘k had niet eens kunnen bedenken om het op m’n wishlist te zetten! Maar wat bedoelen ze in godsnaam met “wan’t a taste of it”?
Marissa pakt nog een flesje uit de minibar, geeft het aan Paul en trekt daarna Jennifer mee het bed op.
“C’mon Paul, sit and toast with us.”
Niet heel overtuigd of gemotiveerd kruipt Paul het bed op, nou ja een toast brengt niemand in de problemen, daarna vraag ik ze wel om weer verder te feesten in hun eigen kamer.
Net als de meiden zit ook Paul nu op zijn knieën met zijn benen onder hem gevouwen, de twee kijken hem aan steken hun flesjes in de hoogte en brengen een toast uit.
“Cheers! Bottoms up!”
Beiden drinken in een keer hun flesjes leeg, buigen weer naar elkaar toe en vervolgen de kusscène die ze eerder waren begonnen.
“C’mon Paul, bottoms up! We’re waiting for you …”
De manier waarop hun heerlijke tieten tegen elkaar aan wrijven en hoe ze elkaar kussen, het hele plaatje komt rechtstreeks uit een seksfilm. Een film die Paul eerder vanavond niet wilde zien, maar waar hij nu vol overgave deel aan wil nemen. Hij gooit ook in één keer zijn flesje achterover en slaat daarna zijn armen om beiden heen.
“Ladies, let’s party!”
Marissa zet haar duimen in de rand van Pauls onderbroek en werkt deze over zijn dijen naar beneden. Op zijn beurt doet Paul zijn best om de spijkerbroek van Jennifer naar beneden te rollen, terwijl Jennifer de broek van Marissa over haar bekoorlijke heupen laat zakken.
Nu ze alle drie naakt op het bed zitten is Paul over een paar van zijn hordes heen, maar voelt hij zich niet in op z’n gemak om het initiatief te nemen. Dat blijkt ook niet nodig als de heerlijk losbandige Marissa de regie neemt.
“We said bottoms up, didn’t we. Now let’s see some bottoms up!”
Marissa pakt Jennifer bij haar heupen en laat haar soepeltjes voorover buigen, haar kwijlende tong verdwijnt tussen de omhooggestoken billen van Jennifer, die niets anders meer kan dan doen dan te laten merken dat dit echt wat voor haar doet. Kreunend en grommend zet ze haar handen stevig in de lakens.
Marissa geeft haar tong even pauze om Paul aan te kijken: “No matter where you lick, she just tastes like Four Roses all over! Come on Paul, don’t be afraid to get your hands dirty, there’s more pleasing to be done here, big boy.”
Marissa maakt een lekker punt duidelijk, er is nog heel veel te doen en haar hitsige invitatie geeft Paul het juiste zetje, hij kruipt schuins achter Marissa en duwt zijn harde paal tegen haar dijbeen aan, dan laat hij zijn handen hun weg zoeken tussen de benen van de twee heerlijke geile meiden.
Het duurt niet lang voordat beiden voelbaar in de stemming zijn.
Jennifer laat zich, onder Marissa, op haar zij rollen en duwt Marissa vervolgens op haar andere zij. Paul gaat met hun bewegingen mee en komt zo ook op z’n zij te liggen waardoor ze de ‘daisy chain’ sluiten.
Marissa gaat volop bezig om Jennifer klaar te beffen, op haar beurt geeft Jennifer rustige likjes over de eikel van Paul, ze beseft maar al te goed dat hij dit niet heel lang gaat volhouden en hij voorlopig nog niet klaar is met de befbeurt die hij Marissa geeft.
De één voor de ander laat met gesmoorde kreetjes en gekreun horen in welk stadium van deze magnifieke vrijpartij ze zitten.
Jennifer had het eerder goed ingeschat, Paul heeft werkelijk z’n best gedaan om het zo lang mogelijk uit te stellen, maar hier is geen houden aan. Vanaf dat Jennifer haar zalige likjes af ging wisselen met het vol in haar mond nemen van zijn hete stijve en onwaarschijnlijk lekkere beweginkjes met haar hoofd ging maken is zijn climax onafwendbaar geworden.
Met zijn gekreun en schokkende lijf geeft hij duidelijk aan wat er de komende seconden gaat gebeuren.
Hij merkt hoe Marissa ervan geniet dat zijn hoofd en dus ook zijn tong tussen haar benen aan het schokken is en zijn gekreun een onwijs zalige extra vibratie in haar kutje teweegbrengt.
Jennifer blijft heel zachtjes haar hoofd heen en weer bewegen terwijl Paul in het orgasme van zijn leven rolt.
Om zijn kreten te dempen duwt hij zijn mond nog strakker op de kletsnatte lipjes van Marissa die op haar beurt zijn hoofd pakt en zorgt dat hij in deze positie heen en weer blijft deinen tot z’n laatste orgasmeschok.
Meer heeft ze niet nodig, ook Marissa bereikt hierna hijgend en met heerlijke kreetjes haar climax.
Jennifer draait zich als eerste uit de chain: “Hey you guys, there is still some work to be done here!”
– Wordt vervolgd –
Geschreven door ARBY
(Afbeelding / logo “Let’s Talk” gemaakt door Shaundell Horton)
