De Date (vervolg op vorige x)

Onderstaand verhaal is vervolg op de vorige column van Tess

Toen ik jaren gelden de BDSM-scene in stapte, hoorde ik al snel dat je nooit voor een eerste date bij iemand thuis moet afspreken. Ook is spelen op een eerste date geen goed idee, werd er altijd gezegd. Zeker als je de persoon met wie je date alleen nog maar van online kent, dan weet je tenslotte ook nog niet echt met wie je te maken hebt. Ik denk nog steeds dat het een goed idee kan zijn om de eerste keer gewoon ergens in een cafeetje af te spreken. Gewoon relaxed even wat drinken en elkaar in de ogen aankijken.

Vorige maand schreef ik over de kinky contactadvertentie die ik had gezet en de reacties die ik daar op kreeg. Ik was in mijn advertentie niet zo specifiek geweest over wat ik zocht. En zo kwam ik uiteindelijk bij een stel terecht. Geheel tegen het advies wat ik al zo lang hoor in, sprak ik direct bij hen thuis af. We zouden wat eten en als we het allemaal leuk vonden, zouden we ook gaan spelen.

Super spannend, want, zoals ik al zei, dat hele daten, ik vind het maar moeilijk. En eng. Maar eenmaal binnen bleek het allemaal mee te vallen. Deze mensen waren ook in het echt superleuk. Knap, gezellig, welbespraakt, relaxed. We kletsten en aten wat, het was allemaal gezellig. Ik vroeg me wel af of ze misschien wat te relaxed zouden zijn voor mij, qua BDSM-spel. Ik ging ervanuit dat als we gingen spelen, het een redelijk soft en ontspannen spel zou worden. Dat maakte het wel wat minder eng voor mijn gevoel.

Uiteindelijk was daar het moment. We vonden het allemaal leuk, dus we gingen naar boven. Daar was de speelkamer. Ja, een echte speelkamer. Voordat ik de BDSM-scene in kwam en andere kinksters leerde kennen, dacht ik dat elke kinkster een BDSM-zolder (of kelder!) zou hebben. Dat bleek in werkelijkheid behoorlijk anders. De meeste kinksters spelen gewoon in hun huiskamer of slaapkamer. Dus dat er hier een speelkamer was, maakte het wel extra tof.

Ik ben een beetje een awkward persoon soms, zeker in dit soort situaties. Op dit soort momenten weet ik nog steeds niet echt hoe ik me moet gedragen. Ik stond daar een beetje zenuwachtig heen en weer te wiebelen. Te bedenken wat ik uit moest trekken, wat ik aan moest houden, sieraden af of om houden, dat soort dingen. Een BDSM-spel beginnen is toch totaal anders dan wanneer je seks gaat hebben met iemand. En dan stond ik hier tegenover twee dominanten. Mijn zenuwen rezen de pan uit.

Zij pakte een setje pols- en enkelboeien uit een laatje en gaf ze aan mij, met de opdracht om ze aan hem te geven. Hij zou ze bij mij omdoen. Makkelijke opdracht. Zou je denken dan. Zenuwen zorgen er niet voor dat ik handiger word, zo bleek maar weer. Zo onhandig als het maar kon, gaf ik de boeien aan. Hij zat op een relaxte stoel en ik stond voor hem, me ongemakkelijk te voelen. Nu geniet ik wel van dat ongemakkelijke gevoel, maar het is er nog steeds wel echt.

Terwijl hij de boeien aan het sorteren was (ik had ze écht heel onhandig aangegeven), bedacht ik me dat het misschien een beetje gek was dat ik hier stond, terwijl hij zat. Als een echte braafsub liet ik me op mijn knieën zakken. Helemaal content met wat een goede eerste indruk ik zou maken als sub, zat ik daar op de grond. Hij keek op van de boeien. “Had ik gezegd dat je mocht knielen?” zei hij, terwijl hij me strak aankeek. Daar zat ik dan, toch wat minder content met mezelf ineens. Snel stond ik weer op. “Had ik gezegd dat je op mocht staan?” klonk het streng. ‘Kut, weer verkeerd’ dacht ik, terwijl mijn sub-mood enorm getriggerd werd. Misschien zou dit spel toch iets minder relaxed worden dan ik had verwacht. Just the way I like it.

 

Geschreven door TessTesst