Proost!

Wie ben ik? Als het over seks gaat voel ik mij vooral een jongen van 45, al ben ik een man van 45. Zolang ik mij kan herinneren ben ik enthousiast bezig met lichamelijkheid, erotiek en seks. Ik heb een speelse, nieuwsgierige en open vrouw met wie ik alweer 20 jaar samen ben. Ik werk voor mijzelf aan projecten die mij energie geven. En ik heb twee zonen van 10 en 13, met wie ik veel lach. Ik kreeg van de sint dit jaar twee Shibari-touwen en we hebben daarna dus onze kinderen moeten vertellen waarom papa en mama het leuk vinden om elkaar vast te binden. Ik hoop lezers met mijn wekelijkse column te vermaken, inspireren en enthousiasmeren. Maar ik schrijf het ook -– en misschien wel vooral – omdat ik het ontzettend leuk vind om over seks te schrijven. Liefs Stijn

 

Seks seks seks seks seks seks seks seks… Er is weinig waar zoveel over gepraat wordt, maar waar vaak ook zo weinig over gezegd wordt. De meeste mensen doen eraan en bijna iedereen kan ervan genieten. Maar ervaringen delen, hulp vragen, onzekerheden uiten en de betekenis van de handelingen onderzoeken, dat zijn zaken die we vaak achterwege laten. Seks is in bijna iedere relatie een groot ding. Maar als erover gepraat wordt dan is dat vooral als het niet goed is, niet fijn is of niet vaak genoeg gebeurt. Ik zou het mooi vinden als we daar anders mee omgaan. Want zijn verhalen over fijne seks niet veel inspirerende en fijner om te delen?

Ik kom hierop door wat ik een paar weken geleden meemaakte:

Ik was met mijn moeder op een begrafenis van een vriend van mij opa. Nu denk je ‘wat heeft dat met seks te maken. Is dat niet ongepast om dit aan te halen in een column over seks’… En mijn antwoord daarop is ‘JA dat is ongepast’. En dat is nu net waar ik tegenaan liep. Waarom voelt dat ongepast. Waarom voelt het ongemakkelijk als je in de context van familie, de dood, vrienden en ouderdom over seks praat.

Maar even terug naar wat mij opviel. De weduwe van deze liefdevolle oude man sprak de genodigden toe. De dag ervoor had ze getwijfeld of ze iets ging zeggen, maar haar kleindochter had haar overtuigd dat dat goed zou zijn en dat zij dan iets kon vertellen over wat hen met elkaar verbond. Waarom ze al zo lang samen waren en wat het geheim van hun liefde was. En nu voel je al waar dit heen ging. De uitjes naar het bos, het samen eten, de verjaardagen van de kinderen en zelfs de gedeelde liefde voor dieren kwamen op tafel. Maar dat wat hun band uniek onderscheidde van alle andere relaties in hun leven, de intimiteit, de aanraking, het vrijen en het neuken, niets van dat werd genoemd. Het was waarschijnlijk niet eens bij haar opgekomen toen zij haar praatje aan het schrijven was. Dat wat hen al die jaren in zachte liefde met elkaar had verbonden werd niet gezien, niet genoemd en al zeker niet gevierd. En waarom niet? Het zou mij, en ongetwijfeld alle andere gasten, diep hebben geraakt als zij had verteld over hoe hij haar kon kussen. Hoe zij uren konden wegdromen met hun lijven in verstrengeling. Of hoe zij het zal missen om in de ochtend in haar nek gekust te worden.

Oefening (alleen als je zin hebt)

Omdat de dood en je geliefde geen fijne gedachte-oefening is, giet ik de vraag in een iets andere vorm. Schrijf een speech voor een 5-, 10-, 20- of 50-jarig jubileum en vertel daarin over je partner: verwoord hoe seksualiteit van waarde is geweest in de voorgaande jaren. Mijn versie:

Lieve Liza,

Jij was mijn eerste. Niet de eerste eerste, en ook niet mijn tweede of derde eerste. Maar wel de eerste die mij het gevoel gaf dat echt alles er mag zijn. Niet dat jij alles toelaat … dat ik alles maar kan doen. Maar wel dat alles wat ik denk, en voel, en wil, er mag zijn en dat jij je daar altijd in liefde tot verhoudt. Dat je mijn nieuwsgierigheid soms direct omarmt. Zo denk ik nog vol bewondering terug aan de eerste keer dat je mij op mijn verzoek met je platte hand in mijn gezicht sloeg. En soms had het tijd nodig, zoals mijn verlangen dat je in mijn aanwezigheid masturbeerde. En soms werkte het niet. Gedomineerd worden voelde voor jou niet veilig en dat stuk heb ik dus losgelaten. Maar niet omdat je mij afkeurt, niet omdat ik slecht ben. Maar omdat de liefde die wij delen en de seksualiteit tussen ons iets is waar wij samen voor kiezen. Samen van groeien. Het is een levenskracht geworden wat leuk, stout en snel kan of lang, traag en intens. En steeds ontmoet ik jou daar. Anders, open kwetsbaar, prachtig. Je hebt mij daarin ook de kans gegeven mijzelf te ontdekken en daar ben ik je dankbaar voor. Mijn liefde. Dank je wel voor de eerste 20 jaar en ik zie uit naar al het stouts dat ons de komende 20 jaar nog gaat brengen. Graag een proost op het lijf van mijn vrouw. En drie hoera’s voor mijn penis! Hoera, hoera, hoera.

Stijn