Het begin

Wie ben ik? Als het over seks gaat voel ik mij vooral een jongen van 45, al ben ik een man van 45. Zolang ik mij kan herinneren ben ik enthousiast bezig met lichamelijkheid, erotiek en seks. Ik heb een speelse, nieuwsgierige en open vrouw met wie ik alweer 20 jaar samen ben. Ik werk voor mijzelf aan projecten die mij energie geven. En ik heb twee zonen van 10 en 13, met wie ik veel lach. Ik kreeg van de sint dit jaar twee Shibari-touwen en we hebben daarna dus onze kinderen moeten vertellen waarom papa en mama het leuk vinden om elkaar vast te binden. Ik hoop lezers met mijn wekelijkse column te vermaken, inspireren en enthousiasmeren. Maar ik schrijf het ook – en misschien wel vooral – omdat ik het ontzettend leuk vind om over seks te schrijven. Liefs Stijn

In het begin was daar die avond, of middag, of nacht. Eigenlijk weet ik dat niet eens nu ik er zo aan denk. Goed, eerst was er die ontmoeting tussen mijn ouders. Ze hadden al een dochter, en worstelend met hun nieuwe verantwoordelijkheid, werk, ambities, lichamelijke gezondheid en twijfel, besloten zij dat het waarschijnlijk niet meer ging lukken om de relatie te redden. Maar toch, toch werd er in die periode blijkbaar nog gevreeën. Dat neem ik aan, want misschien werd er wel alleen geneukt. Hoe dan ook: het orgasme van mijn vader leidde tot de bevruchting van mijn moeder, die enkele weken later vertelde dat het afronden van de relatie lastiger was geworden wegens een klein mensje dat zich in haar buik aan het vormen was. En dat was het begin van mij.

De maanden van de zwangerschap vond mijn vader het moeilijk, zo vertelde mijn moeder mij laatst, om de nieuwe werkelijkheid te omarmen. De twijfel bleef aanwezig tot het moment dat hij mij voor het eerst vasthield. En vanaf toen was ik helemaal welkom. Gewild en geliefd. Ik kan mij er geen voorstelling van maken wat dit betekende. Of er echt een omslag was. Of er echt een weerstand was en of mijn vader het eens zou zijn met dit verhaal. Ik kan het hem niet meer vragen sinds hij al vele jaren geleden is overleden. Feit is wel dat ik mij altijd geliefd heb gevoeld.

Maar zo’n conceptie … ik vraag mij af of het invloed heeft gehad op mijn emotionele huishouding. Verwekt in een dynamiek vol tegenstrijdige gevoelens. De ruzies terwijl ik in de buik zat. De emotionele achtbaan die woedde in het lijf waar ik in groeide. Hun seksuele onrust … het is het fundament geweest waarop ik gebouwd bent. En een thema dat mijn hele jeugd bleef spelen, met elkaar en richting anderen. Zou ik anders zijn geweest als daar meer harmonie was geweest? Het zijn vragen zonder antwoorden, maar vragen die toch goed voelen om te stellen.

Ik vraag mij het ook af voor mijn kinderen. Ik heb ze wel verteld over het moment van verwekking. De eerste op een bed in een hotel in Egypte. Bezweet van de hitte. En de tweede op de bank voor het kampvuur in een boerderij waar wij een week verbleven. Maar de intentie, de emotie en het gevoel, dat vertel ik natuurlijk niet. Terwijl dat de energie was waar ze uit ontstaan zijn. De eerste uit een vrijpartij waarin ik voor het eerst in jaren in een soort van gulzige trans was geraakt. Waarbij mijn dame mij, toen ik werkte naar mijn orgasme, had aangekeken en vroeg of ik wat terug kon komen. Ik landde wat en we werkten samen door naar mijn orgasme. De tweede keer meer functioneel, hopend haar zwanger te maken. Op een kleedje op de bank. Rustig stotend naar openheid die na een aantal maanden misschien wel kon leiden tot een tweede bevruchting. Zou het niet mooi zijn voor de kinderen om te weten hoezeer wij verlangden naar meer verbinding. Hoe het vrijen voor bevruchting ons dichter bij elkaar had gebracht. Hoe we daarna in elkaars armen lagen en beide keren erna hadden uitgesproken dat het voelde alsof de bevruchting had plaatsgevonden.

Is die zoektocht, die liefde en die ontmoeting niet zo mooi dat ik dat met hen moet delen. Hun ‘origen story’. Of juist niet … en waarom dan niet. Al schrijvend voel ik dat het fijn is om het te benoemen. Dat het mij ruimte geeft om mij ertoe te verhouden. Dat alles er mag zijn. Dat wat plaats heeft gevonden is gebeurd en dat het goed is in het resultaat. Misschien toch leuk om de kinderen als ze wat ouder zijn ze eens over te vertellen over de energie waarin ze zijn verwekt. Als ze voor die tijd niet al deze blog gevonden hebben.

• Opdracht: Wat is de emotie waarin jij verwekt bent. Of als je kinderen hebt: Wat is de energie waaruit zij ontsprongen zijn.
  Een mooi gespreksonderwerp met je ouders, je partner of misschien zelfs je kinderen.