Aanraking

Wie ben ik? Als het over seks gaat voel ik mij vooral een jongen van 45, al ben ik een man van 45. Zolang ik mij kan herinneren ben ik enthousiast bezig met lichamelijkheid, erotiek en seks. Ik heb een speelse, nieuwsgierige en open vrouw met wie ik alweer 20 jaar samen ben. Ik werk voor mijzelf aan projecten die mij energie geven. En ik heb twee zonen van 10 en 13, met wie ik veel lach. Ik kreeg van de sint dit jaar twee Shibari-touwen en we hebben daarna dus onze kinderen moeten vertellen waarom papa en mama het leuk vinden om elkaar vast te binden. Ik hoop lezers met mijn wekelijkse column te vermaken, inspireren en enthousiasmeren. Maar ik schrijf het ook – en misschien wel vooral – omdat ik het ontzettend leuk vind om over seks te schrijven. Liefs Stijn

 

Vele boeken zijn er volgeschreven over het belang van aanraking. Van de warmte die een kind krijgt en de impact die aanraking een leven lang heeft op de beleving van intimiteit. Op de openheid, het gevoel van eigenwaarde en de zoektocht naar contact. Ik ben het gelukkig nooit tekort gekomen. Mijn ouders waren heel fysiek. Knuffelen was iets dat hen van nature goed afging. Ik heb mij geliefd gevoeld en fysieke aanraking was een taal die mijn beide ouders beheersten. Al voelde ik wel ook vaak de onrust. Hun eigen angsten, verlangens en verdriet droegen zij zichtbaar en hun onrust voelde ik ook. Op kinderfoto’s zie ik het soms. Aan de houdingen, de blikken. En hoe ik mij als klein jongetje daartoe verhield. Hoe ik via de knuffels ook een deel van hun pijn en verdriet voelde. En later dat ik die probeerde te verhelpen door hen te knuffelen.

Mijn ouders vertelden mij vaak dat ik altijd zo lief was. Dat ik ze vaak kwam troosten en bij hen kwam en hoe mijn knuffels dan een deel van dat verdriet wegnamen. Ik denk dat daar iets is ontstaan wat ik nog steeds tegenkom. Dat ik met mijn aanraking de ander wil troosten, nuttig wil zijn, wil zorgen. Ik voel ook dat het ongemakkelijk voelt om niet te geven. Dat ik heb moeten leren om te nemen. Aanraken voor mijzelf. Om aanraking durven vragen is lastig en de neiging was dan soms om te nemen wat ik voelde dat mij toekwam, zonder dat ik het naar mijzelf toegaf. Dat ik mij ervoor schaamde en er dus niet over praatte. Dat het kwetsbaarder voelde om te vragen, dan om het gewoon maar te nemen. Mijn liefdes hebben mij daarin geholpen. De vrouwen in mijn leven hebben mij er in vele lichamelijke ontmoetingen van overtuigd dat alles er mag zijn. Maar dat was een lange weg. Een weg die ik ook nog steeds beloop. Want ook al ben ik 45, ik voel mij in intimiteit vaak nog dat jongetje. In een snoepwinkel zonder prijskaartjes. Gulzig en verlangend naar al het lekkers, maar onzeker over de prijs en of je het wel mag vragen. Of ik er wel genoeg voor terug kan geven.

• Oefening: Aanraken heeft alles te maken met energie. Stel je open voor de energie van de ander. Je kan heel bewust aanraken door energie te geven of te nemen. Of neutraal aan te raken. Met je hoofd kan je die energie sturen. Probeer dat eens met een ander. En kijk eens of de ander voelt wanneer jij je intentie tijdens aanraking verandert.