Plakplaatjes
Een persoon bestaat pas echt als je diegene vast kunt houden. De tactiele behoefte van het zoogdier dat bekend staat als Homo Sapiens wordt behoorlijk onderschat, althans in onze maatschappij en al helemáál in de huidige omstandigheden. Huidhonger is het moderne buzzword, wat een soort eufemistische term is geworden voor eenzaamheid. Het hoeft niet eens naakte huid te zijn: knuffelen en aaien verlaagt stress en maakt blije hormoontjes aan, met alle positieve gevolgen van dien. Ik voel me verbonden als ik mijn vrienden een knuffel kan geven en, per direct gevolg, voel me momenteel nogal zwevend omdat ik bijna niemand kan aanraken.
Het was altijd al lastig om gelijkgestemden te vinden, het sociaal verkeer te navigeren en te weten wanneer je iemand wel of niet kon aanraken, wat precies gepast was in welke situatie. En toen namen de digitale middelen hand over hand toe en werd het ineens makkelijker. Maar niet heus. Want online met iemand praten is zo plat als een overreden regenworm. Het enige waanzinnig grote voordeel aan iemand via de digitale weg ontmoeten, is dat je veel sneller door de koetjes en kalfjes prietpraat heen bent en daadwerkelijk iemand aan de lijn hebt met dezelfde interesses.
Probeer in het dagelijks leven maar iemand te vinden die jouw passies deelt. Stel je houdt van broodbakken, documentaires kijken, wandelvakanties en je bent een van die weinige personen die echt geniet van de typisch Hollandse kringverjaardagen met een glaasje jenever erbij. Dus je doet een cursus broodbakken, daar zat niemand tussen. Dan ga je op een wandelvakantie voor singles en het is weer pet. Tenslotte kom je iemand tegen die een paleodieet volgt, in zijn eentje wil mountainbiken maar toevallig wel goed matcht qua seks en daar blijf je dan aan hangen. Maar je kunt ook het internet opgaan en de kans dat je dan iemand treft wiens hobbies méér overlappen met de jouwe, is een stuk groter. Maar tot je die persoon in het echt ziet, weet je nog niks. Misschien heeft ‘ie een dom lachje waar je niet tegen kan. Of zweetvoeten.
We doen zó ons best om er wat van te maken: Teams, Zoom, Whatsapp, Snapchat, Insta live, Facetime, Skype, deze week werd ik uitgenodigd voor Airmeet, kent iemand Chatroulette nog? Zoiets, maar dan professioneel. Het is allemaal maar slechte vervanging van samen in de kroeg zitten.
Maar niet getreurd, er is een lichtpuntje. Het is namelijk een geweldig gevoel om iemand online te leren kennen en daarna in het echt te zien, vast te houden, mee te proosten, een knuffel te geven en daarná elkaar weer online te zien. Wat een verschil! Ineens is die persoon, en jij voor de ander ook, driedimensionaal geworden. Als je chat, hoor je de stem van de ander in je hoofd. Als je aan die persoon denkt, ruik je (bijvoorbeeld) weer zijn baard.
Je bent een echt mens geworden dat ruimte inneemt in de wereld. De ander weet hoe je stem klinkt zonder digitale vervorming, hoe je schouders bewegen als je lacht, hoe je door je haar strijkt als er geen oortjes in de weg zitten omdat je niet aan het videobellen bent. Alleen als je het doet, snap je hoe magisch het is: je hebt van een plat plakplaatje een werkelijk contact gemaakt, alleen maar door er moeite in te steken. Spendeer je tijd online goed. Ga er (digitaal) op uit, leer iemand kennen die jouw passies deelt, ook zonder erotische bijbedoelingen, en bouw een vriendschap.
