MEER-LIEFDE
Was het al jarenlang mode om je te bezinnen, om te gronden, aarden, mediteren, kleuren, balanceren … gooit een virus ineens de hele samenleving plat. Mits er geen ziekte in je directe omgeving is die aandacht vereist, is deze periode ook een kans om aan mooie dingen ruimte te geven. Om weer verliefd te worden: op jezelf of op een partner, een hobby of een passie, je werk of je huis. Daarbij ga ik er optimistisch van uit dat de coronacrisis inderdaad een periode blijkt en dat we over een aantal weken weer bewegingsvrijheid hebben.
Voor mij is het makkelijk praten. Ik voed mijn passie voor schrijven, geniet enorm van de eerste stappen met VLAM, word uitgedaagd door twee jonge kinderen, bouw aan mijn broodwerk, herontdek mijn huidige partner en ben verliefd op een nieuwe partner. Of, zoals we dat noemen in poly-kringen: ik wentel me in new relationship energy.
Lieve lezer, laten we eerst iets afspreken. Want ik ga de komende tijd op deze plek met allemaal termen gooien. Ik maak zo goed mogelijk duidelijk wat ik bedoel en jíj leest zo aandachtig mogelijk. Communicatie is de kern van het bestaan, laten we er dan ook een beetje van genieten.
Allereerst de term ‘poly’. Dat is een gebruikelijke afkorting voor poly-amorie = meer-liefde. Meerliefde betekent dat er meerdere liefdesrelaties tegelijkertijd mogelijk zijn met meerdere volwassenen én dat die mensen allemaal op de hoogte zijn én instemmen met de situatie. Het is een levenswijze die een alternatief vormt voor traditionele man-vrouw-tot-de-dood-ons-scheidt-monogamie. Dat de monogame traditie niet zo oud is als menigeen denkt, komt in een latere column zeker nog ter sprake.
Polyamorie is ingewikkeld, kost enorm veel tijd, vergt moed, eerlijkheid en zelfreflectie en levert niet per se méér of betere sex op dan monogamie. Waarom doen we het dan? Omdat we meer liefde voelen dan we aan één persoon kwijt kunnen, zoals we ook van meerdere kinderen kunnen houden. Omdat we bepaalde aspecten van ons leven of onze seksualiteit beter met een tweede, derde of vierde partner kunnen delen – beetje zoals je met sommige vrienden alleen naar de film gaat en met andere altijd gaat bowlen. Omdat je een zelfgekozen ‘familie’ kunt opbouwen, die sterker kan zijn dan de bloedfamilie waar je mee opgescheept zit. Soms doen we het omdat new relationship energy verslavend is: het verliefde gevoel dat je krijgt van een nieuwe connectie en dat, als je elkaar niet te vaak ziet, jarenlang kan voortduren.
Ik ben er nog niet van overtuigd dat polyamorie de beste manier is om mijn leven in te richten. Het heeft me de afgelopen jaren hartezeer opgeleverd, maar ook prachtige momenten die ik anders had gemist. En ik wil niet terug naar volledige monogamie. Maar hoe aandacht en liefde en tijd te verdelen over meerdere mensen inclusief mijzelf, dat blijft een strijd. Ik ga het proberen – lees je mee?
