Kleine jongen
Mijn after-seks-vibe is altijd anders. En dat heeft alles te maken met hoe we elkaar bemind hebben. Soms word ik baldadig, zelfverzekerd en ondeugend. Alsof ik de baas van het huis ben … de winnaar van het voortplantingsspel. Soms voel ik mij zacht en krachtig, opgerold in haar armen en in bewondering van ons samen zijn. Soms loop ik op wolken, struikelend en de hoogte van traptreden verkeerd inschattend. En soms voel ik mij diep verbonden en in eenheid met mijn lief en lijf … doordromend in een bubbel, ook lang nadat de seksuele aanraking geëindigd is.
Er zijn eindeloos veel kleuren en toch zijn er zijn dus ook nog steeds vrijpartijen die mij verrassen. Zoiets overkwam mij laatst.
De schoonheid had mij na het kussen meegesleurd naar de slaapkamer waar zij mij overnam. Mijn kleren uittrekkend in een vrijende storm terwijl zij netjes gekleed bleef. Mijn blote lijf over haar heen manoeuvrerend. Tot ze zo onder mij lag dat ze zich wat omhoog kon rollen om mijn borst, buik en benen te kussen. Mij grof duwend zodat ik mij zo bewoog dat zij mij in haar mond kon nemen en mij gretig kon onderwerpen. Mij dominerend tot een warme overstroming haar haren tot klitten bracht.
Toen droeg ze mij op om even bij haar te liggen, waarna we thee maakten. Terug op de bank zette zij moeiteloos het gesprek voort over de dagelijkse dingen. Nu was ik al wel wat onhandig uit het bed gerold en tegen de deur op gelopen voordat ik de bank bereikte … maar zittend op de bank werd het niet veel makkelijker. Ik voelde mij opeens een klein jongetje. Een vreemde verlegen onzekerheid kwam over mij. Een tiener in de aanwezigheid van iemand naar wie hij verlangt. Ik kwam nauwelijks uit mijn woorden en mijn schatje had zichtbaar plezier om mijn hoofd en stuntelende woorden. Het bracht mij nog verder in een staat van ontreddering. Een gevoel waar ik in het gewone leven het liefst ver van blijf. Maar in de veiligheid van een vrouw die je liefheeft liet ik het gewoon toe. En dat was bijzonder, want het is een gevoel dat ik nog ken van vroeger als mijn onrust en onzekerheid opspeelden. Het is een gevoel waar ik tegen vocht, dat ik ontkende en van wegrende. Maar in de veiligheid van haar, de bank en het kopje thee liet ik het toe. En daarin berustend kon ik er zelfs van genieten. En ik hoop, en ik denk dat dat voor de kleine jongen in mij best wel fijn was … dat dat deel er opeens ook even mocht zijn.
