Kinkster of Vanilla?

“Ik doe aan BDSM”, zeg ik, en ik probeer de reactie van de ander te peilen. Een vertwijfelde blik.

“Je weet wel, SM …” zeg ik erachteraan. Nog geen blijk van herkenning.

“Kinky dingen, ‘Fifty Shades of Grey’?” probeer ik, terwijl ik zelf ook iets ongemakkelijker ga kijken. “Oh, ja, met vastbinden en slaan en zo, bedoel je?”

Dit soort gesprekken heb ik in mijn volwassen leven meermaals gevoerd. Vanilla’s, zo noemen ‘wij kinksters’ de mensen die niet aan BDSM doen, zijn vaak niet bekend met de term BDSM. Vroeger werd het gewoon SM genoemd, maar die term dekt de lading niet echt.

 

BDSM = BD+DS+SM

De term BDSM kan je eigenlijk opdelen in drie delen: BD, DS en SM. Bondage en Discipline, Dominantie en Submissie, Sadisme en Masochisme. Dus vastbinden en slaan vallen best onder BDSM, maar er is nog zoveel meer.

Van jongs af aan weet ik al dat ik van BDSM hou en ik ben er nu zo’n jaar of twintig actief mee bezig. Ik zit in de BDSM-scene, zoals je dat dan noemt. Wanneer we niet in een pandemie zitten, bezoek ik regelmatig BDSM-feestjes; ik heb ze ook zelf georganiseerd. Mijn meeste vrienden zijn net zo kinky als ik. Ik maak ook een podcast over BDSM: Meet The Kinksters. En ik laat me dus slaan en vastbinden.

 

Vooroordelen

Er zijn nog best wel veel vooroordelen over BDSM’ers. Het lijkt ook allemaal een beetje duister en onbekend, dus ik kan me dat best voorstellen. De media schotelen vaak een bepaald beeld voorover mensen die aan BDSM doen, en daar herken ik me zelf vaak ook helemaal niet in. Oké, ik heb misschien niet het normaalste beroep van de wereld, ik ben sextoy reviewer , maar verder ben ik volgens mij best een normaal en gezellig persoon. Ik woon samen met mijn man, twee kinderen en Buck de poes in Almere, of all places.

Voor ik zelf andere BDSM’ers had ontmoet, had ik ook vooroordelen, hoor. Ik dacht eerlijk gezegd een behoorlijke tijd dat ik de enige normale SM’er was. Toen ik mijn eerste BDSM-partner ontmoette, dacht ik dat het toeval was dat hij ook best normaal bleek te zijn. Maar hoe meer kinksters ik ontmoette, hoe meer ik erachter kwam dat dit allemaal hele normale mensen waren. Ik zou ze niet als BDSM’er herkennen als ik ze in de supermarkt tegenkwam. En zo herkennen mensen mij ook niet als BDSM’er, als ik het ze zelf niet vertel.

 

Geheim

Ik kan me nog goed herinneren hoe ik als beginnend SM’er mijn eerste kinky spulletjes ging kopen in de lokale Christine le Duc. Mijn hart klopte in mijn keel, want nu zou deze verkoopster erachter komen dat ik aan BDSM deed. Ik kocht een halsband. Een zwarte van leer met zilveren sterretjes en drie ringen. Hoe erg ik het ook vond dat deze verkoopster nu mijn geheim kende, ik was wel in de zevende hemel met mijn aankoop. Ik heb ‘m ook nog steeds.

Na deze sexshop-verkoopster zijn er nog veel mensen geweest die mijn geheim leerden kennen. Want dat je aan BDSM doet, is blijkbaar nog steeds iets wat je geheim hoort te houden. Nu ben ik er ondertussen niet meer zo stiekem over, maar ik heb de luxe dat ik in een positie zit dat dat ook kan. Ik ben mijn eigen baas, dus ik zal op mijn werk niet in de problemen komen vanwege mijn BDSM-voorkeur. Voor andere mensen is het helaas nog wel nodig om het geheim te houden. En zo blijft er een hoop mysterie om ‘de BDSM’er’ heen hangen.

 

Wordt vervolgd

Want waarom laten we ons slaan of vinden we het lekker om iemand te slaan? En wat doen we nu eigenlijk op die kinky feestjes? Hoe zit dat eigenlijk met consent? En hoe ziet zo’n BDSM-spel er nu in de praktijk uit? Dit zijn allemaal onderwerpen waarover ik jou de komende tijd maandelijks ga vertellen in mijn artikelen hier bij Vlam.

 

Geschreven door TessTesst