Kink shaming
Wat je in de slaapkamer doet is privé, toch? Nee, niet als je een beetje bekend bent en het lef hebt om erover te praten. Hulde daarom voor presentatrice Geraldine Kemper, die recent in De Telegraaf vertelde dat ze met haar nieuwe vriend BDSM-dingen doet. Ze blijkt het lekker te vinden om af en toe gezweept te worden en experimenteert met bondage. Zowel het experimenteren als hun mond erover open trekken: dat zouden meer mensen moeten doen!
Er zit een onverklaarbare kloof tussen de mensen die blijkbaar gefascineerd zijn door BDSM-zaken en de mensen die openlijk over BDSM in hun eigen leven praten. Aan de ene kant zaten de bioscopen maandenlang vol voor de drie Fifty Shades films, die in totaal wereldwijd meer dan 1 miljard dollar opbrachten. De mensen die de films niet hebben gezien, of de boeken niet hebben gelezen (geef ze eens ongelijk, het is stopverf in geschreven vorm, niet door te komen) kennen de posters of hebben iets gehoord over de ‘tampon-scène’.
Ondertussen zijn er mensen onder ons, ook in jouw sociale cirkels, die niets durven te zeggen over hun (volstrekt legale) seksuele praktijken omdat ze bang zijn om hun vrienden, baan of kinderen kwijt te raken. Ook in Nederland, ook nu nog. We zijn lang niet zo tolerant als we denken.
En nu hoeft niet alles op straat te liggen. Het interesseert mij ook geen ene klap wat buren wel of niet met elkaar doen. Maar het zou toch wel verdomd lekker zijn als dat andersoom ook zou gelden en ik me niet hoef te schamen over wat ik graag wil. En vooral: als opgroeiende pubers snappen dat ze niet raar, vies, lelijk of kapot zijn omdat ze toevallig fantaseren over spanking, pony play of shibari. Zoek die termen maar even op, goed voor je ontwikkeling.
In hoeverre moeten wij – de sadisten en masochisten, de riggers en ropebunnies – vechten voor openheid? Dat is een vraag die me ook op polyamoreus gebied bezighoud. Moeten we de discussie openbreken, op de barricades voor meervoudige huwelijken en drie-ouderschappen? Hebben we een haast maatschappelijke plicht om te laten zien dat je een prima leven kunt hebben met koophuis, leuke baan en vrolijke kinderen, óók als je in het weekend met wederzijde instemming lens geslagen wilt worden door een andere verantwoordelijke volwassene? Of wordt het dan gelijk apies kijken zoals vroeger bij ‘Seks voor de Buch’ of het volstrekt vrouw-onvriendelijke Amerikaanse ‘Sexcetera’?
Of is het allemaal paarlen voor de zwijnen, verspilde moeite? Verkneukelen we ons in kleine kring over de verwikkelingen van onze relaties, het intense spel dat we meemaakten met zwepen of touwen en halen onze neus op voor de Muggles die niet verder komen dan maandelijkse missionarishouding? Dan zijn we weer geen haar beter dan de haters.
Het is maar de vraag of zo iemand als ik verschil kan maken in de publieke opinie over polyamorie of kink-awareness. Daarom is het dubbel fijn als iemand die tóch al in de spotlight staat, zich positief uitlaat. Actrice Dakota Johnson, die Ana Steele speelde in de Fifty Shades trilogie, sprak haar waardering uit voor de moed en eerlijkheid van mensen die uitkomen voor hun BDSM-voorkeuren, onder het motto: orgasme is gods gave aan de mensheid. En daar sluit ik me compleet bij aan, met de eerlijke mededeling dat mijn beste orgasmes alleen plaatsvinden als ik bij een sterke vent over de knie lig.
