Einde van een D-s

Tess Tesst is de vaste columniste van Vlam die maandelijks vertelt over haar verhalen en ervaringen in de BDSM-wereld.

.

Kink, ik hou er zo van. Al zo’n tweeëntwintig jaar ben ik actief bezig met BDSM. Voor het grootste deel van die tijd had ik ook een partner met wie ik aan BDSM deed. Soms was dat een speelpartner, dat is iemand met wie je wat meer casual af en toe een BDSM-spel doet, en soms had ik een Dominant. Iemand die echt míjn dominant was, met wie ik ook buiten spelsituaties om een bepaalde machtsverhouding had. Een D/s-relatie noem je dat dan.

Vorige maand is mijn D/s-relatie uitgegaan. Voor mij voor het eerst kwam er een einde aan een BDSM-relatie op een punt waar ik daar zelf nog helemaal niet aan toe was. Ik vond mijn, inmiddels ex-dominant, de beste dominant. We hadden intensief contact en we hadden allerlei regels waar ik mij elke dag aan moest houden. Het was intens, en precies zoals ik het fijn vond.

Natuurlijk had ik wel vaker van andere subs gehoord hoe zwaar het was als een D/s-relatie stopt. Maar zelf had ik daar op deze manier nog geen ervaring mee. Toen mijn vorige D/s-relatie na tien jaar stopte, ging dat in goed overleg en zowel hij als ik waren daar ook wel aan toe. Maar toen deze D/s-relatie, die nog helemaal niet zo lang geduurd had, stopte, was ik daar wel écht kapot van. En eindelijk begreep ik waar al die andere subs het altijd over hadden. Wat een ellende was dit.

Inmiddels zijn we ongeveer een maand verder en ben ik wel weer opgekrabbeld. Maar jeetje, dat had wel wat voeten in de aarde. Ik had onderschat hoe heftig het zou zijn als alle regels ineens wegvallen. Als het intensieve contact ineens drastisch verminderd wordt. Maar vooral hoe alleen ik me als sub zou voelen als mijn Dominant ineens wegvalt.

Gelukkig heb ik een aantal hele lieve vrienden om me heen die me echt door deze periode heen gesleurd hebben. Mensen die tot half vier in de nacht met me aan de telefoon zaten, terwijl ik voor de zoveelste keer huilde over dat ik nu weer zelf moest bepalen hoe laat ik naar bed ging. Mensen die me appjes stuurden om te vragen of ik wel gegeten had. Mensen die me meenamen om leuke dingen te gaan doen. Mensen die me lieve kaartjes en knuffels stuurden. Mensen die er voor me waren.

Met mijn ex-D heb ik een fijne afsluiting gehad. Dat was ook wel nodig, want ik vond het heel moeilijk om alle regels los te laten en te beseffen dat ik niet meer van hem was. We zijn gaan wandelen en hebben goed met elkaar gepraat. Hij heeft mij alle regels, alle dingen die hij voor mij bepaalde, teruggegeven. Het was symbolisch en mooi. En verdrietig.

En nu gaat het leven door. Ook het BDSM-leven. Mijn BDSM-leven. Ik ben zoekend in hoe ik dit ga doen. Ondertussen ben ik alweer naar een BDSM-feestje geweest en heb ik daar zelfs met een goede vriendin al een BDSM-spel gedaan. Allemaal eerste keren van dingen die ik voor mezelf doe. Omdat ik weer van mezelf ben.

Kink, ik hou er nog steeds zo van. Maar het is niet altijd alleen maar rozengeur en maneschijn. En ook deze kant hoort erbij. Verdriet en afscheid nemen. Maar ook weer ruimte voor nieuwe dingen en avonturen.

 

Geschreven door TessTesst

.