Een ode aan haar lippen

Haar lippen op elkaar als wij elkaar weer ontmoeten. Haar blik naar binnen. Haar gevoel nog rustig. Ik voer het woord: “Ik hou van jou… ”. Mijn mond spreekt tot haar op een manier die alleen zij kan verstaan.

 

Iedere keer dat ik haar daar kus, is het alsof ik haar voor het eerst ontmoet. Mijn aanraking voorzichtig … mijn mond dichtbij. Ze voelt mijn adem. Ik kus haar, maar niet direct. Ze beweegt … wacht … verlangt. Ik neem mijn tijd. Kus haar glooiingen. Haar warme huid blus ik met mijn tong. Haar haartjes in mijn gezicht.

 

Onze verlangens golven als onze lippen elkaar vinden. Ik neem mijn tijd en laat de gevoelens door ons heen stromen, tot we onze lippen in elkaars aanraking openen. Zoekend naar de woorden die passen bij de veranderende binnenwerelden. Gekluisterd luister ik naar haar nuance. Ontroerd in hoe zij tot mij spreekt.

 

Met haar lippen beantwoordt ze mijn kussen. Nieuwe lippen kussen mij terug. Ze opent al haar zachtheid. Haar rafelranden aan mij tonend. Haar vormen prononceren zich verder. Haar volle lippen die samenkomen onder haar trotse heuvel ontbloten haar verborgen schat. Ik proef vol verlangen de woester wordende golven. Het zoute water proeft zoet wanneer het zich vermengt met mijn speeksel. Mijn lippen bewegen over de oppervlakte terwijl mijn tong haar welvingen liefkoost.

 

Ze nodigt mij uit om met haar verder te verdiepen. Samen te onderzoeken hoe haar lippen met de rest van haar lijf communiceren. Zij laat haar benen verder openvallen en haar lippen antwoorden mij in stilte: “Ik ook van jou”.