Serie: Plethora aan keuzes

Hoe weet je nou wat welk relatietype het beste bij je past? Het begint wederom bij zelfkennis. Durf de denkbeelden waar je mee opgegroeit bent te bevragen. Schrijf op: welke relatievoorbeelden heb ik in mijn leven gezien? Wat vond ik daarvan? Welke sprak me het meeste aan en waarom? Hoe wil ik me tot een ander verhouden, in een ideale wereld? Neem de tijd om de antwoorden te vinden, neem gerust een paar weken. Leer je eigen vooroordelen zien. Als er ergens iets niet klopt tussen het beeld wat je voorgeschoteld hebt gekregen en jouw diepste wensen, dan ga je dat nu voelen. Durf dat te onderzoeken, het scheelt op de lange termijn een hoop gelazer.

Het slechtste wat je kunt doen is beginnen met een lijstje dat over de ánder gaat. Helaas is dat nou precies wat ons in alle mainstream monograam-gecentreerde media wordt voorgeschoteld. Jonge meisjes wordt aangeleerd dat ze zich op een bepaalde manier dienen te gedragen en dat ze een eisenlijstje moeten hebben van waar hun prins aan moet voldoen. Het wensenlijstje is meestal heel voorspelbaar: langer, sterker, knapper, beter verdienend dan zijzelf. Jongens wordt aangeleerd dat een mooie vrouw automatisch een doelwit is, ongeacht wat er onder de hersenpan zit.

Een lang en knap iemand kan een ongeluk krijgen en een stuk minder aantrekkelijk worden. Een rijke partner kan failliet gaan. Alle mensen veranderen sowieso als ze ouder worden. Meestal niet heel wezenlijk, maar genoeg om uit elkaar te groeien. Dus wat vind je dan echt belangrijk? Dat de ander luistert als je spreekt, zonder jouw verhaal te onderbreken? Dat je de vrijheid hebt om te zijn wie je wilt zijn? Dat jullie op seksueel, intellectueel, financieël of cultureel vlak de meeste raakvlakken hebben? Be careful what you wish for – you may get it.

Probeer om jezelf met compassie te benaderen, als je wensen verschuiven door de jaren heen. Het is goed mogelijk dat je opgroeit met een bepaald beeld en denkt dat je daarheen moet – huisje boompje beestje. Als je daar eenmaal bent, ontdek je bijvoorbeeld dat je veel meer wilt reizen dan je partner. Ineens ontstaat er een wens voor een lat-relatie. Dan ben je blij als je hebt nagedacht over je partnerkeuze en met je wederhelft al open gesprekken kan hebben.

Tenslotte: vergis je niet, slechts luttele percentages van hoe we aan de partner(s) komen, bestaan uit bewuste en rationele keuzes. Het hele begrip ratio is nogal overdreven: alle gedachtenpatronen komen voort uit een kluwen van hormonaal gestuurde hersenactiviteit waar de wetenschap nog niet een tiende van heeft ontcijferd. Zodra je iemand ziet, reageert je hele lichaam, je neuronen, je hormonen. Voordat je bewust kunt nadenken, heeft je lichaam al besloten of je met deze persoon iets meer zou willen dan koffie drinken. (Zoals in reactie op sommige mannen mijn eierstokken op en neer beginnen te springen en JAAA KINDJES! roepen, terwijl ik rationeel écht niet zit te wachten op een tweede ronde gebroken nachten en poepluiers.)

Van alle kanten krijg je meditatie aangeraden als methode om naar de constante gedachtenstroom te luisteren en eruit te filteren wat voor jou écht belangrijk is. Wandelen werkt ook, of fietsen of anderszins bewegen. Schrijven is voor mij een middel om mijn emoties en gedachten op orde te krijgen: de onderwerpen waar ik steeds weer over schrijf, zijn blijkbaar belangrijk. Je zult me nooit iets zien opschrijven over… de hoefverzorging van internationale racepaarden. Interesseert me geen donder. Maar welke keuzes hebben me gebracht waar ik nu ben: dát is belangrijk. Kennis van het verleden geeft richting aan de toekomst. En weten welke keuzes er zijn, geeft richting aan je verlangens.