Seks voorbij mijn trauma’s: “Veilige jaarwisseling”

Seks voorbij mijn trauma’s

Wanneer Yvanka de Hoop na haar seksuele trauma’s haar leven aan het opbouwen is, merkt ze dat haar nare ervaringen nog geregeld invloed hebben op veel dingen. Ieder kwartaal staat er een column in de geprinte versie van Vlam,  maar soms ook een extra column online. Yvanka neemt ze je mee in haar proces naar een leven – en specifiek: naar seks – voorbij haar trauma’s. Want hoe doe je dat?

 

De jaarwisseling. Ondanks mijn pogingen tot vermijding komt er een moment van reflectie op het afgelopen jaar. Oke, ik geef me eraan over. Tussen de oliebollen door laat ik me leiden door een aantal gestructureerde vragen: wat was kenmerkend voor dit jaar, in vier categorieën verdeeld: familie, werk, lichaam en geest? Nieuwe contacten, veranderde contacten en verwaterde contacten binnen mijn familie. Nog steeds bezig met mijn studie, wat prima gaat. Toen kwam ‘Lichaam’. Lichaam… Mijn lichaam. Er is niet echt iets gebeurd met mijn lichaam, bedenk ik en ik val stil. In mijn buik opent zich een zachte wolk die steeds zwaarder wordt en donkerder. De wolk begint te draaien en plotseling is het een tornado die alles in mijn lichaam opslokt, steeds groter en dan weer kleiner wordend door mijn poging de heftigheid van mijn gevoelens te onderdrukken. Ik adem zwaar. Er is niets gebeurd met mijn lichaam. Precies. Helemaal niets.

Ik weet niet meer wat het laatste jaar geweest moet zijn waarin er niets met mijn lichaam is gebeurd. En dan bedoel ik: dat er niets met mijn lichaam is gebeurd wat ik niet heb gewild. Dat er niemand iets met mijn lichaam heeft gedaan wat ik niet wilde. Dat is een heel jaar lang niet gebeurd. Het heeft niet bestaan. Dit besef laat de tornado zakken en uiteenbarsten, waarbij er een vlaag warmte over mijn lichaam heen komt als een zacht briesje op een warme zomerdag op het strand. Natuurlijk heb ik weleens een ondoordachte beslissing gemaakt, wat zeg ik, op eerste kerstdag nog. Na een oprecht gezellig familiediner ben ik de stad in gegaan, om uren later wakker te worden naast een vijf jaar jongere persoon dan ik. Nu vind ik het niet per se vervelend om met mensen om te gaan of een nacht te spenderen die jonger zijn dan ik. Maar hij was toch wel erg jong. 19 en 24 jaar, dan zit je toch wel in andere levensfases. Wat niet erg is aangezien het enkel een nachtje samen was. En toch zit ik hier mezelf te verantwoorden voor wat ik heb gedaan. De persoon had niet mijn voorkeur, wellicht voelt het daarom als een ondoordachte beslissing. Omdat het een dronken beslissing was, waarbij mijn kritische kant was verdoofd.

Kort daarvoor had ik nog met mezelf afgesproken om het even rustig aan te doen met intieme contacten, omdat ik vaak de neiging heb te snel te investeren in een persoon, wat geregeld meer pijn dan voldoening oplevert. Maar goed, mijn wispelturigheid – en zeg maar gerust opgewondenheid – maakte dat ik op tweede kerstdag wakker werd met zowel de slaap als een piemel in me. Als poedersuiker op de oliebol heb ik de moeder van deze persoon mogen ontmoeten toen zij ‘Fijne kerst!’ riep en zijn kamer binnenliep terwijl ik met mijn naakte borsten heen en weer wipte. Met zijn mond vol met mijn borst schreeuwde hij iets terug wat op een verraste en geschrokken reactie leek. Waarna ik schaterend op mijn rug neerplofte en opmerkte dat ik het *sarcastisch* wel heel aangenaam vond om al zo vroeg kennis te maken met zijn moeder. Even later kwam zijn broertje ook nog langs en nog meer mensen zouden die kant op komen. Toen de familieleden binnen bleven druppelen en zijn moeder benadrukte dat ze zijn grootouders binnen een aantal minuten verwachtte heb ik mijn kleding maar aangetrokken om deze komische maar ongemakkelijke situatie te ontvluchten. Voordat ik de hand ging schudden van de overigens onwijs knappe vrouw die in de woonkamer zat, heb ik netjes mijn handen gewassen zodat ze niet opgewonden zou raken van de geur van haar zoons erotische zones.

Achteraf had ik spijt. Ik snap niet waarom ik de laatste tijd met jongens in bed beland die jonger zijn dan ik. Ik ben er vrij zeker van dat ik gay ben. Je hoeft alleen maar te horen hoe denigrerend ik over mannen praat en dan is het wel duidelijk. Of misschien praktiseer ik dat als een soort freudiaans compensatiecomplex. Dat ik niet altijd beslissingen maak die goed voor me zijn, heb ik zelf ook door. Er zit ook een duidelijk verschil tussen wat ik wil, wat ik nodig heb en wat goed voor me is. Daarnaast heb je zoiets als langetermijn- en kortetermijnbehoeften en ik ben niet bepaald een geduldig persoon, wat zo zijn invloed sprenkelt over mijn intimiteit-wereld. Gelijk alles geven, ik zou het goed doen als marathonsprinter. Ik maak mezelf constant beloftes en goede voornemens en die veranderen vervolgens zo snel als het weer, zodat ik ze opnieuw kan bijstellen. Het zijn geen nieuwjaarsvoornemens, eerder dagvoornemens of zelfs minuut- of secondevoornemens. Mijn voornemens klinken meer als wensen. De wens dat ik mijn eigen keuzes mag maken op basis van mijn eigen behoeften, hoe tegenstrijdig die ook kunnen zijn. Met de stiekeme hoop dat ik daarmee dit jaar, 2023, ook mijn lichaam kan beschermen. Dat het veilig is, dat ik veilig ben. De tornado in mijn buik is gaan liggen en heeft al zijn warmte verspreid, waarin de dankbaarheid van het afgelopen jaar en de hoop op nog een jaar veiligheid verscholen liggen

Het maken van nieuwjaarsvoornemens voelt als het beantwoorden van een strikvraag: het antwoord kan alleen maar fout zijn. En pas op met wensen! De verwachtingen die je stelt, de gretigheid die jou een mes in de rug steekt om je te laten zien waar je dankbaar voor had moeten zijn… Heel stiekem en zachtjes hoop ik op mijn voornemens. Maar ik zeg niet dat ik ze heb, want als ik ze uitspreek maak ik ze echt en kwetsbaar. Laat me veilig zijn dit jaar, nog een jaar. Laat mij ontdekken wat ik wel en niet leuk vind in ongemakkelijke vrijpartijen op eerste kerstdag. Laat me grappige momenten meemaken terwijl ik me veilig voel bij wie ik ben en wat ik doe. Het vergt moed om te ontdekken, om de wereld in te duiken. Laat me fijne ervaringen opdoen zodat ik moedig en veilig in deze wereld kan bewegen.

 

Geschreven door Yvanka de Hoop

.