Engeltje links, duiveltje rechts

Overdag is hij haar collega. In de avond maakt hij haar seksuele fantasieën waar. Na de wekelijkse vergadering neemt hij Eve mee en waant ze zich in een hemel van genot. Al is hij niet altijd de enige die spannende fantasieën tot werkelijkheid tovert. Eve deelt haar avonturen met jou.

Nieuwsgierig

In ‘die ene autorit’ waren we opener dan ik ooit had gedacht. Hij vertelde mij in vertrouwen over zijn interesse. Zijn interesse in parenclubs. In trio’s. In swingen. In BDSM. Hij vertelde over ‘zijn kast’. Over zijn verzameling speeltjes. Ik mocht nog niet alles weten en dit maakte mij nog nieuwsgieriger dan ik al was. Ik wilde zijn kast zien. In zijn leven duiken. Ik wilde alles uitproberen. Ontdekken.

Terug op werk was de seksuele spanning om te snijden. En dit ging dagenlang door. Overdag stuurde we elkaar spannende berichten. Elkaar teasen. Geile gesprekken. In de avonden belde hij mij op. We konden elkaar niet loslaten, maar hadden elkaar nog niet eens vast gehad. We wisten dat er een moment ging komen dat het digitale contact zou escaleren. We moesten elkaar zien. Voelen. Proeven.

Elkaar gek maken via de telefoon duurde welgeteld een week en toen was het zover.

Voordat ik het weet floep ik het eruit

Na een lange werkdag ga ik mee naar zijn huis. Zenuwen gieren door mijn lijf. Ik probeer mijn benen de baas te zijn maar ze blijven trillen, waardoor de hak van mijn pump als een gek tegen zijn vloer tikt. In mijn hoofd probeer ik mijzelf te kalmeren maar het is hopeloos. Net zo hopeloos als mijn nieuwsgierigheid. Voordat ik het weet floep ik uit wat ik denk te denken. “Ik wil je kast zien”.

Ik schrik van mijzelf. Zei ik dit echt? Ik slaak een zucht en gek genoeg voel ik mij opgelucht. Misschien wilde ik dit wel zeggen.

Duistere geile kant

“Kom maar mee”, zegt hij. Ik loop achter hem aan naar zijn slaapkamer en voel mijn benen trillen (ja, nog steeds). Zijn bed is mooi opgemaakt. Hij klikt zijn nachtlampje aan en mijn ogen schieten meteen naar ‘de kast’. Het is een doodnormale, zwarte opbergkast en ik weet wat hij daar opbergt. Ik slik bij de gedachte welke inhoud daar op mij ligt te wachten. Een zenuwscheut springt rond in mijn buik.

“Weten we zeker dat wij dit willen?”, vraag ik, terwijl ik tegenover hem sta. Ik vraag het, maar ik weet het antwoord dondersgoed. Hij wil dit en dat weet ik. En ik wil dat hij mij wil, want ik wil zijn duistere, geile kant ontmoeten. Ik word gek van opwinding. Ik wil zijn handen voelen die mijn lichaam aftasten en begeren. Ik wil onze naakte, bezwete lijven tegen elkaar. De hele nacht door. Toch wordt mijn hoofd overspoeld met twijfels. Waar ga ik mijzelf ingooien, denk ik. Hoe wil ik ooit normaal naar werk gaan? Hoe wil ik mij ooit tijdens vergaderingen concentreren als ik alleen maar kan denken aan avonden met hem in bed. Hoe wil ik hem ooit in een bespreking serieus nemen, terwijl mijn ogen naar zijn broek worden getrokken omdat ik weet wat voor heerlijkheid daarin zit.

‘Serieus Eve, met je collega?’, zegt het engeltje op mijn linkerschouder, maar die

gedachte wuift het duiveltje op rechts moeiteloos weg. ‘You only live once, jongedame’.

Blinddoek

En terwijl deze stoute gedachten de overhand nemen, tast ik naar zijn stijve pik die knelt in zijn jeans en vraag ik het nog een laatste keer: “Weten we het zeker?”. Ach. Ik hoef geen antwoord te horen. Ik neem plaats op het bed, spreid mijn benen en langzaam, heel langzaam geef ik hem toestemming om mijn fantasieën werkelijkheid te maken.

Hij knoopt mijn broek los, trekt hem uit en terwijl hij zijn eigen rits openmaakt, trek ik mijn zwarte blouse over mijn hoofd uit. We kijken elkaar diep in de ogen aan. Dit is het begin. Het begin van een never ending avontuur. Mijn zenuwen noch mijn nieuwsgierigheid noch mijn twijfels word ik de baas, al maakt de blinddoek voor mijn ogen het handelbaar. Ik zie niets en voel nu des te intenser hoe zijn warme handen om mijn middel glijden. Zachtjes en voorzichtig streelt hij mijn blote lichaam. Van mijn hals tot aan mijn borsten, door naar mijn heupen en mijn benen. Elke aanraking voelt krachtiger dan ooit tevoren en ik sluit mijn ogen ook al zie ik geen hand voor ogen. Ik denk nog een keer aan zijn kast. Ik wil er deze avond hoe dan ook achter komen wat daarin verborgen zit. Maar again, voor nu moet ik geduld hebben. Dat heb ik niet, dus snoert hij mij de mond en voor het eerst, voor het allereerst sinds ‘die autorit’ proef ik zijn heerlijke ruwe lippen op de mijne.

De verhalen van Eve worden geschreven onder een pseudoniem. De naam van de schrijfster is bekend bij de redactie. Wil je reageren op haar verhaal of informeren voor een samenwerking? Neem contact op met de redactie van Vlam Magazine.