Ja graag

Als ik ‘ja’ intyp op mijn telefoon, suggereert de auto-aanvulling: ‘Daddy’. We zullen er maar niet te lang bij stilstaan hoe dat zo gekomen is. Soms is het leven een kwestie van even lachen, schouders ophalen en dóór. Het is al tijden geleden dat er iemand in mijn leven was waar ik dat tegen zei, tenslotte.

Toch… zou Freud gelijk hebben? Hebben mannen een voorkeur voor een vrouw die op hun moeder lijkt en vallen vrouwen op mannen die aan hun vader doen denken? Als je om je heen kijkt in je vriendenkring, zie je al snel dat dat wel meevalt. En jijzelf? Lijkt je partner op de ouder van hetzelfde geslacht?

Ik vermoed overigens dat het aantal mannen dat ‘ja Mommy’ in hun telefoon intoetst enorm overtroffen wordt door meisjes of vrouwen die ‘ja Daddy’ typen. Misschien is dat een seksistisch resultaat van de patriarchale samenleving: een vrouw die een vaderfiguur zoekt, past in de norm. Ze wordt misschien een beetje meesmuilend nagekeken, of achter haar rug betutteld, maar er zijn ook genoeg mannen jaloers op de vent die zo’n adorerend meiske aan zijn arm heeft hangen. Het is ook ok voor vrouwen om als ‘baby’ te worden aangesproken. In de jaren vijftig was het doodnormaal dat een echtgenoot ‘kindjelief’ zei tegen zijn gade.

Probeer het eens andersom. Hoeveel vrouwen vinden het aantrekkelijk om met ‘mama’ aangesproken te worden, in het dagelijks leven of tussen de lakens? Ik krimp altijd een beetje in elkaar als mijn partner dat tegen mij zegt, zelfs als hij óver mij praat tegen de kinderen of de katten. In bed wil ik het helemaal niet hebben, daar krijg ik direct een slappe van, bij wijze van spreken.

De mannen die een moederfiguur in hun leven willen, zeker als dat seksuele connotaties heeft, zijn in sommige wijken van Nederland hun leven niet zeker. Ze leven hun fetishes uit achter gesloten deuren, of op het internet onder een schuilnaam. Het is niet eerlijk. Je bent niet minder een man, of een vrouw, als je een bepaalde rol wilt spelen.

Natuurlijk zou ik de auto-aanvulling eruit kunnen halen, dat schijnt niet moeilijk te zijn. Al ben ik niet zo’n wonder met smartphones. Maar ik wil het er niet uit. Ik wíl graag herinnerd worden aan een periode die vol van uitzinnig geluk was, hoe onrealistisch en puberaal dat geluk ook bleek te zijn. Dus nu antwoord ik met ‘yes’. En maar hopen dat mijn telefoon daar niet automatisch ‘Sir’ achter zet.