Antwoorden
Lieve mensen, dit is mijn twee-en-veertigste column voor Vlam en, voor de mede-nerds onder jullie, daarmee bevat zij uiteraard alle antwoorden op alle levensvragen, relationele perikelen, het universum en verder alles. Laten we snel beginnen.
Doe wat je leuk vind. Als je niet weet wat dat is, ga dat uitzoeken. Het helpt om van alles uit te proberen. Mijn rijtje probeersels door de jaren heen: zeilen, breien, schilderen, golfsurfen, niet meer bang zijn in een hoge waterglijbaan (helaas), fitness, stucen, suppen, subben, vrijwilligen op een biologische boerderij, bloggen, bakken, wielrennen, borduren, zingen, musea bezoeken, tuinieren, parachutespringen (niet van de grond gekomen), larpen, vrijwilligen op een kinderboerderij, grottentochten, koken, politiek, amateur-archeologie, jongleren, rolschaatsen, roeien, mottorrijden, wecken, drummen, luchtballon varen (op laatste moment vanaf gezien), wandelen, achteruit in parkeren, fotograferen.
Stel je voor dat je weer in de zandbak zit, in een kuil die je voor jezelf hebt gegraven. Je rolt allemaal gekleurde ballen weg. Eéntje blijft steeds terugrollen de kuil in. Dát is je passie, daar moet je mee aan de slag. Ik kom altijd weer uit bij lezen en schrijven. Niet dat ik vies ben van een beetje watersport (de dagelijkse soort, dank u), maar thee en een boek zijn mijn natuurlijke omgeving. De oplettende lezer zal opmerken dat ik braaf pogingen doe mijn levenslange hoogtevrees te overwinnen, ook als ik daar steeds jammerlijk in faal. Ik voel liever woorden onder me schuiven dan stenen.
Het ultieme antwoord op relaties is natuurlijk om er niet aan te beginnen. Al dat kleffe gedoe, dat gesop in bed, het gelazer van wie met wie, wanneer en hoe lang, onttrek je er gewoon aan. Dat geeft je des te meer tijd voor je passie, die je inmiddels hebt gevonden. Zonder je af van de wereld, verlaat je familie en ga aan het werk.
Het heeft alleen een klein nadeel: je wordt stapelgek. Mensen zijn groepsdieren en we hebben anderen nodig om elkaar te vertellen wie we zijn. Om samen verhalen te maken en die uit te spelen, oftewel: cultuur te vormen. En dan is er nog het kleine detail van seksuele driften en, los daarvan, voortplantingsdrang. Als je lijdt aan beide, wat veel van ons doen, dan ontkom je er niet aan om je af en toe onder de mensen te begeven. Als je mini-mensen maakt, zit je daar bovendien een kleine twintig jaar aan vast. Heeft ook voordelen, want daarmee heb je gelijk proefkonijnen voor je passie. Het is onbeleefd als ze weglopen, dus je kunt ze meenemen naar jouw favoriete bestemming, de laatste creaties uit de keuken voorschotelen of samen boetseren. (Sommige passies zijn ongeschikt voor kinderen, maar ik neem aan dat ik dát niet verder hoef uit te leggen. De ‘gezamenlijke hobby’ van mij en enkele van mijn vrienden, in onbedekte termen onze BDSM genoegens, spreken we alleen uit onder gelijkgestemden.)
Het antwoord op het universum is ook een makkelijke: alles komt goed. Wel zonder de mensheid, uiteindelijk. Dus doe een beetje rustig met de aarde, verbruik minder plastic, rijd elektrisch, leef alsof het 1750 is en maak je eigen kleding van biologisch linnen – in het grote plaatje maakt het allemaal niet uit. Want we gaan er toch wel aan. Geniet er dus van, lieve mensen. En heb lief. Ook, nee júist al de liefde doodeng is. De momenten van puur genot zijn het waard om je eigen angst te overwinnen.
