Digitale verkrachting
Een 13-jarige maakte een paar weken geleden een einde aan haar leven omdat seksueel expliciete beelden van haar digitaal waren verspreid. Zonder toestemming noch instemming. Het idee dat haar dierbaren deze beelden zagen maakte dat zij geen andere uitweg zag dan springen. Op Twitter (waar ook goede mensen leven) lees ik de eerste reacties. Iemand zegt “Jeetje, de grootste nachtmerrie van elke ouder.” En van binnen buigt alles in mij het hoofd. Verschrikkelijk om een kind te verliezen, verschrikkelijk om op deze manier een kind te verliezen.
Keihard aanpakken
Ik vraag me ook af hoe het met degenen is die de beelden gelekt en verspreid hebben. Hadden ze dit voorzien? Wat was hun intentie? En vooral, wat maakt dat iemand anno 2021 zoiets doet? Waarom zeggen we niet: “De nachtmerrie van elke ouder is dat hun kind zulke ellende veroorzaakt tot de dood er soms zelfs op volgt”? Waarom is het ergste dat je als ouder kan overkomen niet dat je kind misbruik maakt van sexting? We kennen de gevolgen.
Shame-sexting is niet oké!
Iemand anders zegt: “Kunnen we die verspreiders niet eens keihard aanpakken?” Weer ben ik het eens. Ongenadig op hun sodemieter moeten ze krijgen! Sexting is oké en shame-sexting is dat niet. Maar daarmee gaan we voorbij aan de eigenlijke oplossing. Want wat maakt nou dat je je überhaupt het recht toe-eigent om een ander digitaal te verkrachten? Wie gaat onze jongeren juiste informatie geven over seksuele rechten die veel, en veel, en veel verder reiken dan een verhaal over anticonceptie? Informatie die meer zegt dan een waarschuwende vinger kan voorkomen.
Dweilen met de kraan open
Op LinkedIn deelde ik onlangs een afbeelding van een dwarsdoorsnede van een clitoris. Sinds vorig jaar voor het eerst in onze biologieboeken …, van één uitgever – de dwarsdoorsnede van de penis was er al jaren. Basale, anatomische kennis over het vrouwenlichaam versterkt seksuele autonomie. Maar de meeste mensen zijn zich nog niet bewust van het feit dat seksuele autonomie seksueel geweld tegengaat. Hoe leggen we die brug? Hoe krijgen we de juiste informatie over wie er de baas is over je seksualiteit bij de mensen die ertoe doen? De mensen die nu kinderen hebben of begeleiden én de mensen die nu zelf jong zijn en ooit hún kinderen gaan opvoeden.
Afhankelijk van het niveau maak je niet eens gebruik van een biologieboek en heb je dus geen vanzelfsprekende toegang tot juiste kennis. Huren we eens per jaar een gastles in? Ik hoop het niet! Wanneer raken we doordrongen van het feit dat een duurzame oplossing voor seksueel geweld begint bij integraal beleid gericht op positieve kanten van seks? Hoelang blijven we nog denken dat die banaan met dat condoom het meest briljante idee ooit is? Als ik boos klink komt dat omdat ik dat ook ben. Ik kan me erover opwinden dat de kennis er is, maar we er kennelijk liever voor kiezen nog steeds met de kraan open te dweilen.
Hart
Mijn hart gaat uit naar de naasten van deze meid. Mijn hart gaat uit naar alle meiden en jongens die zich eenzaam of wanhopig voelen in een soortgelijke situatie. En ik maak me zorgen om hen, maar ook om de (potentiële) plegers. Ik weet uit ervaring dat de profielen van beide groepen doorgaans weinig van elkaar verschillen. En voor iedereen die zich afvraagt wat je kunt zeggen als je ooit in aanraking komt met een jongere (of volwassene) in deze situatie:
- Het is niet jouw schuld
- De pleger is degene die fout zit
- Dit had nooit mogen gebeuren
- Jij hebt dit niet verdiend
- Je bent niet alleen
Digitaal friemelen
In de eerste geprinte editie van Vlam staat een artikel over sexting en shame-sexting en dat iedereen het “recht op sexten” heeft. Wil je hier meer info over schaf dan editie 0 van Vlam aan, dat kan zowel door een digitale versie tante schaffen als ook de geprinte versie. Hier kun je beide verkrijgen.
Geschreven door Sabine Meulenbeld (Specialist Seksuele Soevereiniteit, trainer, coach, therapeut. (www.sabinemeulenbeld.nl)
